7 mei: vanaf ons heerlijke overnachtingsplekje rijden we rustig aan over wegnummer 44 verder westwaarts en stoppen we bij de overhangende rotswand Helleren. Hier zijn nog twee oude huisjes te bezichtigen, die rond 1800 gebouwd zijn onder bescherming van deze 10 meter hoge uitsparing in de wand. Daarna rijden we naar het uitzichtpunt erboven, vanwaar de wandeling voor vandaag begint. We lopen door een zeer stenig landschap met mooie vergezichten richting de kust over enorme rotsblokken. Opvallend is dat de rotsen door de laatste IJstijd zijn gladgeslepen, maar het oppervlak toch ruw is. Op deze anti-slip rotsen kun je dus bijna niet uitglijden, wat het wandelen op steile gedeeltes een stuk gemakkelijker maakt. We hebben de drone weer mee om hiervan mooie beelden te maken. Na deze wandeling rijden we verder richting Egersund en parkeren de caravan op een geweldig plekje met uitzicht over het water.

8 mei: vanochtend naar het schiereiland Eigeroya gereden en daar langs de kust wezen struinen. In ieder inhammetje liggen wel een paar huisjes tegen rotsen aan geplakt, die eigenlijk alleen goed per bootje te bereiken zijn. Helaas is het erg bewolkt en staat er een frisse wind, maar door al het hoogteverschil krijgen we het toch wel warm. Na de lunch naar Egersund gereden en daar in de bossen boven het stadje een heerlijke wandeling gemaakt; de bovenbeenspieren hebben het weer te verduren gehad! Even door het stadje geslenterd, boodschappen gedaan en een heerlijke gratis warme douche genomen in het havengebouw :-). Karin had dit op internet gelezen en aangezien het meer hier echt nog veel te koud is om in te zwemmen (lees wassen), een weldadige luxe! We overnachten weer op dezelfde mooie plaats als gisteren. Door de harde wind doen we de barbecue niet aan. Karin maakt daarom noedels met tonijn. Om dit beter op smaak te krijgen doet Gido daar nog een paar druppels vissaus doorheen, waarvan een flesje bij de laatste ontvangen doos van ‘Eerlijk Eten’ was bijgevoegd. Normaal gesproken zouden we dit nooit kopen, want als je de dop losmaakt en dan aan het flesje ruikt, onderga je de lucht van een emmer mosselen die een week buiten in de tropen heeft gestaan. Maar in de juiste dosering is het écht een smaakverrijker. Daarna nog een film en de tweede helft van Madrid-Bayern Munchen gekeken.

9 mei: Hemelvaartsdag. Als Jezus vandaag vanuit onze locatie ten hemelen zal gaan, dan zal hij onderweg wel een paar keer de weg moeten vragen. Het is namelijk zwaar bewolkt en het miezert, wat later overgaat in gestage regen. Dus een beetje uitgeslapen en daarna van een lekker ontbijt genoten. Vandaag wilden we een stuk gaan fietsen, maar de weergoden beletten ons dit plan uit te voeren. We besluiten een stuk richting Stavanger te rijden. In Egersund nog een tussenstop gemaakt bij de begraafplaats om vers water in te slaan. Onderweg bezoeken we het Syrevag Kystfort. Hier hebben de Duitsers in de 2e wereldoorlog wederom een fort laten bouwen om de kust en de lucht te verdedigen. Met nadruk ‘laten bouwen’, omdat de Duitsers alleen de plannen hebben gemaakt. De bouw was natuurlijk uitbesteed aan hun slaven, de krijgsgevangenen en de gedwongen arbeidskrachten. Zo deden de Romeinen het vroeger overigens ook. Nog iets wat de Duitsers van de Romeinen overgenomen hebben. Indrukwekkend zijn de tunnelsystemen die ze in de rotsen hebben uitgehouwen, met open ruimtes en diverse trappen. Zeer stevig, maar toch niet een oord waar we zouden willen vertoeven als de bommen op het dak zouden vallen.

Geluncht bij een klein haventje aan de kust met eieren en spek, met uitzicht op een roulerend groepje vogelaars, dat in de nevel en de regen kennelijk een zeldzaam vogeltje op de zeewering heeft gespot. Wel grappig, ze komen aan met de auto, pakken een camera met een lens van een ruime halve meter, spotten het vogeltje, maken een foto, kwebbelen nog een paar minuten met de andere kwebbelaars, stappen in en verdwijnen weer in de regen.

Vanmiddag om 14.30 uur aangekomen in de haven van Obrestad. Vooraf hebben we de caravan even langs de weg geparkeerd, om op onderzoek te gaan in de haven. We wilden er namelijk zeker van zijn dat we na aankomst, morgenochtend ook weer met de caravan kunnen wegrijden, zonder al te veel capriolen te hoeven uithalen. Dit viel gelukkig erg mee en nu staan we, met nog een paar campers, voor de haveningang geparkeerd. Hopelijk wordt het droog, dan kan Gido nog een hengeltje uitgooien en wellicht ons eten voor vanavond vangen.