17 mei: wat een uitdagende tocht hebben wij vandaag gemaakt, al zeggen we het zelf. Vanaf de caravanplaats lopen we over zeer drassig land door het Abodalen richting het volgende dal; Moringdalen. Gelukkig liggen er ook wat hulpmiddelen in de vorm van planken, zodat we in eerste instantie nog droge voeten houden. Maar zodra we uit het Moringdal omhoog moeten lopen, is het gedaan met de planken en de goede bewegwijzering. Vanaf nu is het struinen door het natte landschap en zijn we druk aan het zoeken naar de gele paaltjes of gele stippen op de rotsen, waarbij we geen droge voeten meer houden. De veengrond (hoogveen😁) is op de meeste plaatsen totaal verzadigd en we zakken er met onze wandelschoenen centimeters in weg bij iedere stap. Er ligt nog zoveel sneeuw dat we menig sneeuwveld moeten oversteken en daarbij goed moeten oppassen dat er niet stiekem een beekje onderdoor stroomt🤨. Karin zakt toch met een voet door de sneeuw heen, zodat nu het water niet alleen van onderen haar schoen instroomt, maar ook van boven. Dan maakt het verder ook niet meer uit om te proberen zo droog mogelijke voeten te houden, wat het wandelen een stuk gemakkelijker maakt. Bijna op het einde van de tocht komen we langs een waterval, waarbij het water ronde gaten in de stenen heeft geslepen, waar je heerlijk in kunt badderen! Al met al een heerlijke dag gehad; moe zitten we nu aan het bier, want de wijn is hier echt te duur. Top dag!

18 mei: we verlaten het heerlijke plekje aan het meer in Abodalen, om wegnummer 520 te vervolgen richting Odda. Deze weg is pas sinds een paar dagen geopend, omdat deze tot laat in het voorjaar nog ondergesneeuwd ligt. De route is echt fenomenaal. Gido kan niet goed om zich heen kijken, want alle aandacht is nodig op de weg. Tegenliggers zijn niet welkom😂. Derhalve stoppen we onderweg meerde keren om het landschap te bewonderen en de drone op te laten; wat een schitterend landschap!

Onderweg komen we natuurlijk weer meerdere watervallen tegen, waarvan de Latefossen de bekendste, ergo, meest toeristische is, daar deze prachtig onder de weg doorstroomt. Voor het eerst met de drone naar 500 meter hoogte om de waterval te filmen. We staan nu even voorbij Odda op camping Eikhamrane, aan een zijtak van het Hardangerfjord, de Sorfjorden. Gido kan weer ongestoord Max kijken morgen😊, mits we op tijd terug zijn van de wandeltocht!

19 mei: vroeg uit veren want Gido wil op tijd terug zijn op de camping, want 15.00 uur is een gegeven. Vanaf de parkeerplaats in Jordalen stijgen we al snel richting de gletsjerarm Buerbreen, wat een onderdeel is van de grote Folgefonnagletsjer. Deze gletsjer is ongeveer 214 vierkante km2 en het hoogste punt ligt op 1644 meter. Dat deze gletsjer zo zuidelijk kan blijven bestaan, komt doordat er veel neerslag valt in deze regio. Maar gelukkig voor ons de afgelopen dagen niet😂. Het uitzicht op de gletsjer is geweldig mooi, maar de tocht er naar toe is een uitdaging door de vele kletter en klauter gedeelten die in het parcours zitten over spekglad gesteente heen. Gido besluit op een gegeven moment voor een steil sneeuwveld dat het wel welletjes is, laat de drone het verdere klimwerk doen en Karin loopt nog een stukje verder, altijd benieuwd naar het uitzicht om de hoek😊.

20 mei: we verlaten de camping en rijden zonder caravan (die koppelen we later weer aan) naar het gehucht Sunndal via de 11 km lange tunnel die onder de gletsjer doorloopt. Voordat deze tunnel er was, moest iedereen die naar Bergen wilde een heel stuk omrijden. Vanuit dit gehuchtje wandelen we richting de gletsjerarm Bondhusbreen. Hierbij komen we langs het mooi gelegen Bondhusvatnet, dat gevoed wordt door de vele watervallen afkomstig van de Folgefonnagletsjer. De ijsmassa aan deze kant is al aardig gesmolten; niet verwonderlijk, aan de zuidwest zijde van de bergrug en de zonneschijn de afgelopen tijd😎. Dus we kijken met name tegen kale rots aan als we uiteindelijk bij de morenen wal zijn aangekomen. Beetje teleurgesteld (de foto’s op internet waren indrukwekkend), maar genietend van de omgeving lopen we terug naar de auto. De bedoeling is om nog even te gaan zwemmen in het meer, maar inmiddels wemelt het van de toeristen die ontspannen aan de waterkant aan het lunchen zijn. Alle goede plekjes zijn helaas bezet.

We staan nu op een parkeerplaats in Kinsarvik samen met enkele camperaars aan het Sorfjorden met de hele avond zon en een mooi uitzicht op het fjord! Gido gooit nog een hengeltje uit, maar echt bijten willen de vissen nog niet.