21 mei: vandaag staat de vier watervallen wandeling in Husedalen op het programma. Ja denk je, alweer een waterval? Dat komt omdat er in dit gedeelte van de wereld niet veel stupa’s, rijstvelden en kathedralen etc. te vinden zijn🤔. Deze wandeling schijnt een van de mooiste in de omgeving te zijn en het is nog voorjaar, dus we verwachten veel water dat van de Hardangervidda afstroomt en de rivier Kinso vormt. De Hardangervidda is het grootste bergplateau van Noord-Europa en is nagenoeg het hele jaar bedekt met sneeuw. De eerste waterval die we tegenkomen is de Tveitafossen, die pal naast de waterkracht centrale ligt. Het water buldert hier 103 meter naar beneden. De tweede waterval bereiken we na een behoorlijke klim; de Nyastolfossen waarbij het water 115 meter naar beneden valt. Na weer een steil bospad komen we aan op een klein plateau, waar je prachtig zicht hebt op de derde waterval, de Nykkjesofossen, is vergeleken met de andere drie een kleintje, want hier stort de rivier maar 60 meter omlaag. En nog verder omhoog klauterend komen we dan na 3 uur wandelen aan bij de topper van vandaag; de Sotefossen welke het water 246 meter naar beneden laat vallen. Hier lunchen we en genieten we van de prachtige omgeving en het bulderen van de waterval. Ja dit was werkelijk een heel mooie wandeltocht en wat hebben we weer een geluk met het mooie weer! Tijdens de terugweg bekijken we de Nykkjesofossen nog van bovenaf en hebben we schitterend uitzicht op de vallei en het Hardangerfjord in de verte.

Na de wandeling zijn we verder gereden richting Eidfjord. Hierbij kom je door een tunnel waar ze ook nog een rotonde in hebben gebouwd!

We hebben de caravan geparkeerd langs een rustige weg aan het uiteinde van het Hardangerfjord richting het Simadalen. De luifel gaat uit, want de zon brand er aardig op los en is het genieten van het uitzicht.

22 mei: jawel, Karin heeft een rustdag ingepland! Dat wil niet zeggen dat er helemaal niets gedaan gaat worden vandaag hoor😁. Nadat Gido op de kapper stoel heeft gezeten, rijden we met de auto omhoog naar de bergboerderijtjes Kjeasen op 950 meter hoogte. Er is ook een zeer steil pad dat de rotswanden trotseert, maar zoals al vermeld, we hebben een rustdag. Vroeger moesten de bewoners over dit pad op en neer, maar sinds 1974 is er een weg aangelegd vanwege de een na grootste waterkracht centrale van Noorwegen, die gevoed wordt door de rivieren uit het Langvatnet boven het gehuchtje. Vanaf hier hebben we schitterend uitzicht op het Hardangerfjord en kunnen we zien dat er er gisteren een cruiseschip in Eidfjord is aangemeerd.

Na dit uitstapje rijden we verder het Simadalen in totdat we niet verder kunnen met de auto. Hier laat Gido de drone op om mooie beelden te maken van de Skytjefossen waarbij het water een vrije val maakt van 410 meter (helaas is de film door onderbelichting mislukt). Na de lunch verplaatsen we de caravan iets dichter bij Eidfjord naar een mooi plekje aan het fjord met een strandje (deze was helaas gisteren al bezet). Hiervandaan fietsen we naar Eidfjord: dan worden die tenminste ook weer eens gebruikt🤣. Wat al die toeristen van het cruiseschip hier te zoeken hebben is ons een raadsel, want er is op een paar eettentjes na werkelijk niets te beleven, oh ja, er staat een grote schommel. Behalve natuurlijk dat ze een mooie vaartocht tot het einde van het Hardangerfjord hebben gemaakt. Na een heerlijk ijsje te hebben gegeten en Karin van de schommel gebruik heeft gemaakt, is er eindelijk tijd om een boek te lezen en een duik in het ijskoude fjord te nemen!

23 mei: genoeg gerust dus er kan weer gewandeld worden. Zonder caravan rijden we het Hjolmadalen in omhoog via een zeer steil bergweggetje met veel haarspeldbochten. Vanaf de parkeerplaats lopen we de Hardangervidda op. Aangezien hier nog best veel sneeuw ligt en de grond erg drassig is, krijgen we weer natte voeten onderweg. Het doel van de ochtend wandeling was de waterval Valursfossen, maar deze hebben we door de natte ondergrond niet bereikt. Desalniettemin wel weer een heerlijke tocht in prachtige natuur gemaakt.

PS: er moeten hele kuddes rendieren rondstruinen op dit bergplateau, maar kennelijk maken wij te veel lawaai, want het enige dat wij vinden zijn hopen ‘eikeltjes’, terwijl er in de omgeving geen eik te vinden is😉.

Na de lunch met de caravan weer aangekoppeld, rijden we naar de toeristische trekpleister Voringsfossen. Met de brug over de kloof kan een ieder zowel de Voringsfossen als de Tysvikjofossen bekijken, waarbij het water een val van 182 meter maakt het Mabodalen in.

En nu staan we met de caravan midden op de Hardangervidda, bij het bevroren meer Skiftessjoen, nog lekker met de zon erbij. Hopelijk wordt het vannacht niet al te koud🥶. Ach de kachel doet het en we hebben nog genoeg gas.