21 juni: op de langste dag van het jaar is het gelukkig weer droog! We rijden zonder caravan terug naar het eiland Vagsoy en beginnen de dag met een wandeling richting de vuurtoren Skongsnesset. Vanwege het gemis van uitzicht langs de kust, keren we halverwege de wandeling om, ondanks de prachtige natuur waarin we wandelen. De reis gaat verder naar het Refviksanden; een mooie baai met azuur blauw water en een zandstrand. Daarna rijden we over een schitterende weg met geweldig uitzicht richting Krakenes fyr. Daar het uitzicht vanaf het hoogste punt het mooiste is, draaien we weer om en rijden we niet de hele weg naar de vuurtoren toe.

Na de lunch rijden we verder, met de caravan aangekoppeld, naar Selje op het schiereiland Stad. Hier laten we de caravan weer langs de weg staan en vervolgen onze reis naar de Westkaap over heel mooie steile wegen. Het uitzicht vanaf de Westkaap, het meest westers gelegen stukje vaste land van Europa, is fenomenaal. Gelukkig staan wij hier vandaag en zijn we gisteren vanwege het slechte weer niet hier naar toe gereden. Gido kan de drone weer oplaten om hele mooie foto’s te maken.

We zijn na genoten te hebben van het uitzicht vanaf de Westkaap, verder gereden naar het gehucht Fiska, waar we op een groot terrein aan de zee staan. Omdat we niet zo vaak wild zien, willen we toch even vermelden dat we eergisteren herten gezien hebben, gisteren dolfijnen tijdens de overtocht en vandaag een uil (weten niet wat voor een) en een zeearend. Is weer eens iets anders dan de vis die Gido uit het water hengelt😉.

22 juni: wakker geworden met de zon op de caravan en heerlijk buiten kunnen ontbijten. Vandaag rijden we naar het eiland Runde, dat bekend staat om de grote hoeveelheid broedende zeevogels. Hier gaan we vanavond als het even meezit papegaaiduikers spotten. Onderweg heeft Karin een niet al te zware wandeling gevonden op internet, dus de bergschoenen moeten weer aan getrokken worden. Het is daadwerkelijk geen al te zware wandeling, maar we lopen over zeer drassig veengrond en de zon maakt het bloedheet tijdens de stijging. Desalniettemin hebben we weer schitterend uitzicht, dit keer onder andere op de Sunnmore alpen.

We staan nu midden in de natuur met uitzicht op het water en achter ons de bergrug waar we vanavond overheen moeten klimmen om bij de kliffen te komen, om hopelijk de van zee terugkerende broedvogels te spotten.

De wandeling naar de kliffen begint vlakbij onze kampeerplek. En zoals gebruikelijk in Noorwegen gaat het begin idioot steil omhoog. Daarna opent het landschap zich en kunnen we mooi langs de steile rotskust kijken. In de verte zien we een grote witte vlek van de vogelpoep, dus daar zullen ze wel zitten, denken we nog. Nou die grote witte vlek blijkt een kolonie Jan van Genten te zijn. En ja hoor, met grote getalen komen ook de papegaaiduikers aanvliegen. Prachtig om te zien hoe deze kleine vogels zich laten ‘neerstorten’ vlakbij hun nest. Wat lager zit ook nog een groot aantal zeekoeten. Wonderlijk dat de verschillende soorten vogels zich niet mengen op de rotskust voor het beste broedplekje😉. We zitten daar een klein uurtje te kijken en we zijn zeker niet de enige😊. Moe van deze lange dag zitten we nog even relaxed buiten voor de caravan onder het genot van een kop koffie/thee en genieten van de geluiden uit de natuur. Topdag!

23 juni: helaas worden we wakker met regen en harde wind. We moeten, om Runde weer te verlaten, over een smalle hoge brug (zie foto van ons kampeerplekje). Als dat straks maar goed gaat🤔. Vandaag rijden we richting de Sunnmore Alpen, waar we gisteren al naar hebben kunnen kijken tijdens onze wandeling. Maar eerst gaan we op het eiland Ulstein nog een wandeling maken, want het weerbericht geeft aan dat het vanaf 12.00 droog zal zijn. Vol goede moed beginnen we aan de rondwandeling, maar al na ruim een uur lopen komen de regenwolken toch weer onze kant op. (1) We kunnen gelukkig het rondje makkelijk afbreken en over een grindpad weer terug naar de auto lopen. Ach, Gido wil heel graag Max kijken, dus het komt wel goed uit dat we vroeg op onze kampeerplek staan op het vasteland. Om hier te kunnen komen rijden we door de diepste zee tunnel die er bestaat. De Eiksundtunnelen brengt je over een lengte van bijna 8 km tot 287! meter onder zeeniveau. En dat terwijl de kanaaltunnel maar op 75 meter onder zeeniveau ligt. Knap staaltje werk weer van die Noren👍.

(1) Aan het begin van de (rode) wandeling was het pad nog goed zichtbaar en beloopbaar. Na enige tijd bevonden wij ons midden in de mooie natuur, maar het pad was verdwenen. Na enig zoeken vonden wij het pad weer en ook nu verdween het pad in de groene weelde van de veengronden en daarna ook weer. Gido opperde dat wij nu de invloed zien van de toename van de CO2 en het stikstof. Door de toename groeit het gras en het mos zo snel, dat de beheerder van het gebied de paden niet meer vrij kan houden en deze zodoende in korte tijd overwoekerd worden door het nieuwe groen. We hebben meerdere rode bewegwijzeringspaaltjes gezien die midden in het struikgewas stonden. Aangezien we bijna geen koeien tegenkomen, hebben we vandaag wetenschappelijk aangetoond dat deze geen invloed hebben op de hoeveelheid stikstof.

Bij de caravan aangekomen heeft Gido toch even het bureau van toerisme gebeld, met de vraag waarom de paden in Noorwegen spontaan verdwijnen. Gelukkig was het bureau open, omdat op zondag de meeste toeristen eropuit trekken. Hieronder de conversatie van Gido met de dame van het toeristenbureau, Hilda:

Gido:(op zijn beste Noors) Goedemiddag mevrouw, is het waar dat de paden in de bergen van Noorwegen steeds doodlopen, omdat deze te snel overwoekeren door de toename van CO2 en stikstof? Antwoord Hilda: God ettermiddag, Denne vegetargryten er deilig med blomkålpuré eller knallselleripuré. For å lage blomkålpureen koker jeg blomkålbukettene, renner av, lar dem dampe godt og purerer dem så med en moser. Du kan også gjøre dette med. Gido: Ja, dat koeterwaals lijkt meer op een recept van een vegetarische stoofschotel, dan een antwoord op mijn vraag. Trouwens, deze indrukwekkende torso heeft iedere dag dierlijke eiwitten nodig om in stand te blijven, dus die stoofschotel geef je maar aan je buurvrouw. Spreekt u wellicht ook Engels? Hilda: Yes of course, maar het is uw eigen keuze waar u een wandeling wilt maken. U kunt altijd terugkeren als het u niet bevalt. Gido: Dat begrijp ik, maar de wandeling staat op de kaart aangegeven, dus kan ik er toch van uitgaan dat deze werkelijk bestaat? Hilda: Hoe staat de wandeling aangegeven? Gido: Tja, even aan Karin vragen………. op de kaart staat deze wandeling met een onderbroken rode streepjeslijn aangegeven. Hilda: Aha, daar heeft u het antwoord al. Doordat het pad niet doorloopt en onderbroken wordt door delen ruig struikgewas, staat op de kaart een onderbroken streepjeslijn. Als u een route loopt met een doorgetrokken lijn op de kaart, dan loopt het pad ook door. Snappie? Gido: Tsja, hoe logisch is het leven, dus de volgende keer alleen de vette dikke wandelroutes gaan volgen😉? Hilda: Weet u, dat verhaal van teveel CO2 en stikstof wordt alleen maar opgehangen om mensen bang te maken en geld uit hun zakken te kloppen. Gido: Nou, dank u wel, dan is dat ook uit de wereld en kan ik nu zonder gêne lekker een halve liter Tuborg nemen met een CO2 gehalte van 6000ppm🍺.