1 maart: ruim op tijd zijn we bij het havenkantoor om onze instapbewijzen te ontvangen. De chauffeurs van de vrachtwagens staan in een lange rij, maar wij mogen gelukkig naar een vrij loket voor de personenwagens en campers. We krijgen 8 stickers, waarvan er uiteindelijk maar eentje onder de ruitenwisser geplaatst wordt. Naar onze paspoorten wordt niet gevraagd. De lange rijen vrachtwagens worden als eerste geboard, wij zijn als laatsten aan de beurt. Het is echt ontzettend knap hoe al die vrachtwagens binnenin en bovenop het schip gemanoeuvreerd worden. Onze caravan staat ergens strak tussen de grote kolossen. We vertrekken op tijd en na 9 uur varen komen we ook op tijd aan; het kan allemaal dus wel😉. Gelukkig hoeven we maar een half uur te wachten om de boot af te mogen rijden. We parkeren de caravan voor de nacht naast twee campers op een mooi uitkijkpunt over Igoemenitsa en gaan naar bed, vermoeid als we zijn na deze lange reisdag.

2 maart: we worden laat wakker en doen het rustig aan. Na het ontbijt pakken we voor het eerst de fiets en gaan we de omgeving verkennen. Aangezien we langs de kust fietsen is het niet al te geaccidenteerd en goed te doen. Onderweg raken we aan de praat met twee Grieken uit de buurt, die prima Duits spreken. Karin vraagt aan hen of er ook supermarkten op zondag open zijn, want we hebben behoefte aan BBQ-spul en morgen is het een landelijke feestdag in Griekenland en dan is echt alles gesloten. Goede actie van Karin, want jawel, er is in de buurt een supermarkt die de hele dag open is. Top! We zien een mooie plek om te gaan kamperen aan het strand, vlakbij een moerasgebied waar flamingo’s foerageren.

Terug bij de caravan besluiten we eerst maar boodschappen te gaan halen en dan, na de lunch de caravan te verkassen. Nu we weer genoeg te eten en drinken hebben, veranderen we ons plan en blijven we niet in de buurt van Igoemenitsa. We rijden verder naar het zuiden en komen aan op Karavostasi Beach. Hier staan we veel rustiger én direct aan het strand; heerlijk! Ook al schijnt de zon op dit moment waterig en is het water nog niet op temperatuur (maar wel warmer dan in Emmen), we gaan toch even zwemmen in de Ionische Zee. Zijn we in ieder geval weer schoon😊. ’s Avonds gaat de BBQ aan, maar we eten binnen. Begin maart is het toch nog een beetje te koud om buiten te dineren.

3 maart: met een rustig ruisende zee op de achtergrond, hebben we heerlijk geslapen en worden we wakker met de zon op het dak van de caravan. Wat een zalig begin van de dag. De rust wordt algauw verstoord, doordat de Grieken vandaag vrij zijn (begin van het orthodoxe vasten) en gewapend met vliegers naar het strand komen. Hele families ploffen neer op het zand en nuttigen hun meegebrachte etenswaren (als het goed is, zit daar geen vlees bij) gedurende de loop van de dag. Karin heeft natuurlijk een wandeling in petto, dus we blijven dit tafereel niet aanschouwen. De wandeling voert ons bergop naar de archeologische site van de ooit ommuurde stad Elina, gebouwd in de Hellenistische periode (+/- 300 v. Chr.). Hoog op de berg hebben we mooi uitzicht over de zee en een strandje. De bedoeling is om naar deze afgelegen baai te wandelen en daar te gaan zwemmen, maar helaas gaat de route over privégrond en worden we door een hek tegengehouden. Op de terugweg komen we op een afgelegen plek een stapel moderne archeologische vondsten tegen. Een compleet interieur van diverse horecagelegenheden, inclusief oude vriezers, drankkasten, computerschermen en wat diens meer zij, ligt op de route verspreid. Zelfs een oud Ford Transit-busje is in de wildernis achtergelaten. Grote vraag voor ons is, hoe deze afgedankte spullen hier gekomen zijn. Het is vrijwel onmogelijk om op deze plek met een auto of vrachtwagen te komen. Vroeger dan gepland zijn we weer terug bij het inmiddels volle strand. Een groot aantal vliegers zweeft door de lucht. Totdat er vanaf de bergen landinwaarts regenwolken aan komen drijven en wij het strand nagenoeg weer voor onszelf hebben😊. De bewolking drijft over en de rest van de middag luieren we wat bij de caravan. PS: de kolibrievlinder laat zich niet eenvoudig fotograferen😞.

4 maart: voor het ontbijt springen we nogmaals de zee in. Het plan is om dit iedere dag, indien mogelijk, te doen en als het water iets warmer is geworden zullen we ook echt gaan zwemmen. We rijden vandaag eerst naar het stadje Parga. In het laagseizoen is het hier nog heerlijk rustig, maar de prijs voor een kop koffie en bak thee op het terras is al op hoogseizoen niveau; 8 euro! De prijzen voor etenswaren, zowel in de supermarkt als kleine winkeltjes, vallen ook erg tegen. De Grieken moeten een aardig centje verdienen willen ze een beetje uitgebreid kunnen eten🤔. Maar goed, we hebben weer boodschappen voor twee dagen in de caravan en rijden naar een klein strandje om een uurtje te relaxen. Helaas staat er een koude wind, dus het wordt zonnen met de jalaba aan voor Gido😉. Karin krijgt het snel op haar heupen van het nietsdoen, dus we rijden verder naar onze volgende overnachtingsplek. Onderweg willen we het dodenorakel Nekromanteion bij het dorpje Mesopotamo bezoeken. Hier zou Odysseus naar de onderwereld van Hades gegaan zijn (volgens Homerus). Helaas is de site gesloten. Dit keer staan we in de bergen langs de rivier Acheron bij het dorpje Glyki. Morgen willen we een wandeling maken door de koof. Het zal ons benieuwen hoe koud de nacht hier gaat worden……

5 maart: en koud was het! We zijn blij met de extra fleecedekens van moeders👍. Het wordt algauw warmer, zodat we ons ontbijt heerlijk in het zonnetje kunnen nuttigen. We gaan vandaag een echte bergwandeling maken; lees dus; op-en-neer, hoogtemeters maken. De rivier Acheron volgen we dieper de bergen in, waar het prachtig turquoise water door een nauwe kloof stroomt. Gido laat de drone op en Karin vindt het nodig om door het koude water van een kleine zijtak in de kloof te lopen. Gido denkt; ik laat de drone wel het werk doen😉. Dit levert mooie beelden op. Terug bij de caravan nemen we nog een bad in het ijskoude water. Een mooie afsluiting van een prachtige wandeling! PS; speciaal voor Simon en Esther die ons vanuit Costa Rica verwennen met o.a. foto’s van prachtige vogels, heeft Karin een klein vogeltje gefotografeerd😍.

6 maart: we verlaten de mooie plek aan de voet van de bergen en rijden weer naar de kust. We staan aan het strand vlakbij het dorpje Kanali. Na de lunch rijden we zonder caravan naar de archeologische opgraving van het oude Nicopolis. Deze romeinse stad werd door keizer Augustus Octavianus in 31 voor Chr. gebouwd, na de overwinning op Marcus Antonius en Cleopatra VII, bij de slag van Aktion. De stad was ongeveer 56 vierkante km groot en volledig ommuurd. Helaas hebben de Bulgaren in de 11e eeuw de stad grotendeels verwoest. We konden het Odeon en de westpoort met de muur goed bekijken, maar waren te laat om de opgraving locatie binnen te gaan, dus Gido heeft met de drone een overzichtsfoto gemaakt. Vanavond maar eens een lokaal restaurant opzoeken en dan rijden we morgen het district Epirus uit, om naar het eiland Lefkada te gaan.