17 maart: we hebben een prima nacht gehad op de lege parkeerplaats. Na het ontbijt, met de auto naar het oude Olympia gereden. Dit was geen echte stad, maar een heiligdom met een aantal tempels voor de goden, monumenten ter ere van gewonnen veldslagen en huizen voor priesters, sporters en bezoekers. Ter ere van de oppergod Zeus vonden hier in 776 v. Chr. de eerste Olympische Spelen plaats in het stadion dat nog steeds aanwezig is. Deze zogenaamde ‘heidense spelen’ werden door de christelijke keizer Theodosius de Grote in 394 na Chr. verboden. Op zijn bevel werden de tempels verwoest. In 1875 begonnen Duitse archeologen met opgravingen, die tot op heden aan de gang zijn. Pas in 1896 vonden de moderne Olympische Spelen voor het eerst plaats in Athene. Bij de tempel van godin Hera, hier in Olympia, wordt sinds 1936 iedere vier jaar het Olympisch vuur ontstoken. Om 9.30 zijn we al aanwezig, maar als je denkt dat we de enige bezoekers zijn, dan heb je het mis. Pubers uit alle windstreken van Europa en de VS zijn hier op werkweek of zoiets, velen niet heel geïnteresseerd, lijkt het wel. Wij daarentegen, genieten ten volle van alle brokken steen die ooit op elkaar hebben gestaan en gebouwen hebben gevormd. De archeologische site is behoorlijk groot en na anderhalf uur fantaseren, onder andere bij de tempel van Zeus, wandelen we het aangrenzende archeologisch museum binnen. Mozaïekvloeren, beelden die ooit op de tempels hebben gestaan en vele artefacten die opgegraven zijn, zowel van klei als van brons, zijn tentoongesteld en prachtig om te zien. Te veel om hier nu op de blog te laten zien😁.

Na het bezoek aan het olympische dorp en de musea lunchen we bij de caravan en koppelen we deze weer aan de auto, om naar onze overnachtingplek te rijden. We staan nu bij Spiantza, op een klein pleintje aan de kust. De lokale bevolking gebruikt deze plek om, in de auto gezeten, naar de zee te kijken en dan meestal binnen 10 minuten weer weg te rijden. Wij maken nog een wandeling over het strand, alvorens het restje Ouzo op een bankje voor de caravan te nuttigen. Straks de BBQ natuurlijk weer aan en vroeg in de kooi. Het is absoluut geen straf zo!

18 maart: aan ons ochtendritueel verandert weinig; eerst een kop koffie en thee op bed, daarna (wanneer het mogelijk is en dat is vandaag zo) duiken we de koude zee in en dan volgt ons ontbijt, zittend voor de caravan. We zouden er zo maar aan kunnen wennen😁. Karin heeft op internet een leuk museum voor Gido gevonden, waar we na het ontbijt naartoe rijden. Het museum Ancient Greek Technology laat zien wat de Grieken al konden, duizenden jaren voor Christus, maar het is helaas gesloten. Op internet staat toch echt dat het om 10.00 opengaat, maar de deuren en de luiken blijven potdicht. Karin belt naar een aangegeven nummer en krijgt in goed Engels te horen dat het hun spijt, maar hier zijn alleen nog speciale tours mogelijk. We worden doorverwezen naar het museum in Athene😒. Athene ligt ook nog op de reisroute (mits er geen demonstraties en onlusten meer zijn), dus wellicht kan Gido toch nog daar zijn kennis verruimen. In de haven van dit plaatsje Katakolo koopt Karin, na afdingen, voor 5 euro een kleine tonijn van een visser, die bezig is zijn netten schoon te maken. Die zal vanavond best smaken op de BBQ. Dat hebben de worsten van de slager gisteren trouwens ook gedaan! Onderweg naar de caravan slaan we weer boodschappen in bij de ons bekende super. Gido gaat de vis schoonmaken en maakt de zwerfkatten uit de buurt blij met het afval. Helaas is het inmiddels gaan regenen (voor het eerst deze reis) en zitten we in de caravan te wachten totdat de regen voorbij is. Maar ja om 17.00 regent het nog steeds, dus we blijven vannacht hier staan. Gelukkig wordt het tegen etenstijd toch nog droog, dus de tonijn gaat op de BBQ.

19 maart: met de zon wederom aan de hemel staan we op, maar er staat wel een koude wind. Dat weerhoudt ons er niet van even de zee in te lopen🥶. We verlaten de kust en rijden over schitterende bergwegen naar ons volgende kampeerplekje, vlakbij het dorp Karytaina. Onderweg moet Gido de combinatie door nauwe straatjes van de bergdorpen manoeuvreren, dat hij heel erg goed kan! Karin is blij dat zij niet achter het stuur zit😉. Tegen de middag parkeren we de caravan op een zijweggetje van de doorgaande weg met uitzicht op een burcht, gebouwd door de Franse heerser Hugo de Vigier in 1245. Na de lunch rijden we naar het waterkrachtmuseum vlakbij het bergdorp Dimitsana. Dit museum laat op een mooie manier zien hoe waterkracht werd gebruikt bij o.a. het wassen van kleding, graan malen, leerlooierij en buskruit maken. Sinds 1960 zijn al deze activiteiten in deze regio gestopt, door de automatisering van deze processen, maar wellicht kunnen deze ambachten na 2050, als we CO2 uitstoot-vrij moeten zijn, weer nieuw leven ingeblazen worden. Vooral Gido is langdurig informatie aan het opnemen, terwijl Karin ondertussen een plekje in de zon opzoekt.

Na dit leuke museum bezocht te hebben, rijden we over dezelfde weg weer terug en stappen we onderweg uit in de bergdorpen Andritsena, Stemnitsa en Dimitsana, om de sfeer op ons in te laten werken. Het is opvallend druk op straat met Grieken, die een taverne opzoeken. Onze laatste stop is het dorpje Karytaina, alwaar we naar de burcht willen lopen. Helaas wordt er gerenoveerd en is het toegangshek gesloten. Gido laat de drone dan maar op vanaf de parkeerplaats en ziet dat het meer een ruïne dan een burcht is😉. Het was een prachtige dag met cultuur, natuur en een beetje beweging. Kalispèra!

20 maart: we zijn wakker geworden en de thermometer wijst 3 graden aan in de caravan. Snel de kachel aangezet voordat we uit bed komen🥶. We gaan vandaag een inspannende kloofwandeling maken met veel hoogtemeters. We starten bij de de overblijfselen van de oude nederzetting Gortyn, gebouwd in 371 voor Chr. aan de rivier Lousios. Hier begint de wandeling door de indrukwekkende Lousios kloof, met als culturele hoogtepunt het klooster van Prodromou, dat in de 16e eeuw gebouwd is, tegen een rotswand. We wanen ons een beetje in de Himalaya. Nadat Karin een rokje heeft aangetrokken, mogen we een klein gedeelte van het klooster bezichtigen. Helaas mogen we binnen geen foto’s maken, maar Karin weet er toch stiekem eentje te nemen. De heilige geest kneep net een oogje dicht. De route gaat verder naar het Philosophou klooster, gebouwd in de 18e eeuw. Hier werd onder de Ottomaanse bezetting in het geheim de Griekse cultuur onderricht. Prachtige fresco’s in het kleine kerkje sieren de wanden en het plafond. Gido laat de drone op en maakt mooie beelden van het klooster en de omgeving. Terug bij Prodromou laat Gido wederom de drone op, wat niet onopgemerkt blijft bij een van de acht monniken die daar wonen. Ook dit levert weer mooie beelden op. Na een lange wandeling en autorit komen we uiteindelijk weer bij de caravan en zijn we moe maar voldaan van deze dag. De eigenaar van het stukje grond waar wij kamperen komt nog langs en steekt zijn duim omhoog. Jammer dat hij geen Engels spreekt.

21 maart: Vanmorgen laten we de bergen achter ons en rijden richting de kust over steile kronkelige wegen. Gido is echt heel erg blij met de nieuwe auto, vooral met de functie die automatisch ingesteld kan worden voor een afdaling met gelijke snelheid van bv 30 km per uur. Dat scheelt enorm op de slijtage van de remmen. Wel opletten dat de remmen van de caravan niet te heet worden. Na een uurtje komen we aan bij de eerste stop van vandaag; de tempel van Apollo Epikourios. Deze is gebouwd rond 600 v. Chr. ter ere van de mythische god Apollo. Hij liet zich hier zien als Epikourios, de Verzorger, en onthield de nederzetting Philalia van de pestepidemie. Sinds 1987 staat de kalkstenen tempel ingepakt ter bescherming van de weersinvloeden. Heel erg spijtig is het feit dat de ornamenten en kapitelen van marmer in 1812 door de Ottomanen verkocht zijn aan de Engelsen en tentoongesteld worden in het Britisch Museum in Londen🤔.

Na deze indrukwekkende onderbreking van de reis, rijden we naar een parkeerplaats vlakbij het dorpje Figalia, waar al enkele campers staan. Hier begint een wandeling naar de mooie watervallen in de rivier Neda. Karin heeft goed gezien dat de wandeling naar de bodem van de vallei nog zo’n 5 km lopen is over een steil bergweggetje, dus ook weer omhoog! Pienter als zij is en gezien het feit dat wij de caravan kunnen laten staan en met de auto verder kunnen rijden, overbruggen we met gemak die 10 km😁. Op een smal plekje naast de weg parkeren we de auto en starten we fris en fruitig de wandeling naar de beide Stomio watervallen. De kleuren doen ons denken aan tropische plekken, maar het water is hier echt te koud om een duik in te nemen. Aangezien we wel bezweet zijn, nemen we dat bad alsnog in de rivier zelf, vlakbij een oude brug in de kloof. Heerlijk! Na gebadderd te hebben stappen we weer de auto in, terwijl Gido de drone ons laat volgen. Jammer dat je niet heel goed kunt zien hoe steil het hier is.

Inmiddels zijn we weer terug aan de kust, vlakbij het dorp Kalo Nero. We staan op een grasveld behorende bij eigenaren van een restaurant, dat helaas zo vroeg in het seizoen nog gesloten is. Men mag hier kosteloos kamperen en heeft de beschikking over vers water en een plek om de wc te lozen; hoe vriendelijk is dat?! De afgelopen twee avonden hebben we gekookt in de caravan daar het veel te koud was hoog in de bergen. Vanavond kan Gido weer lekker de kolen aansteken😉.