28 maart: de caravan heeft geen natte voeten gekregen! We worden wakker met een heerlijk zonnetje en een kalme zee, dus na de koffie en thee duiken wij de zee in. Vandaag rijden we zonder caravan naar de archeologische site van de oude stad Messeni. De stad werd gesticht in de 4e eeuw voor Christus nadat de held Epaminondas, een generaal uit Thebe, deze plek bevrijdde van de Spartanen. Na deze bevrijding besloten Epaminonandas en de Thebanen om een nieuwe stad te stichten: Messini. De locatie van Messini werd zorgvuldig gekozen. Het ligt in de vruchtbare vallei van de rivier de Pamisos en is omringd door heuvels die bescherming en een strategisch voordeel bieden. Rondom Messeni werd een verdedigingsmuur gebouwd met een lengte van negen bij zeven kilometer en een groot aantal wachttorens. Het gebied is enorm en je krijgt een goede indruk van hoe deze stad eruit heeft moeten zien. Vooral het theater en het stadion zijn mooi gerestaureerd. Na ruim een uur gewandeld te hebben, bezoeken we nog het kleine archeologische museum.

Eenmaal terug bij de caravan slaat de schrik toe. De deur van de caravan staat open en deze is in onze afwezigheid opengebroken! Gelukkig is niet de hele caravan overhoop gehaald, maar de dieven hebben de kluis weten te vinden en zijn weer vertrokken. In de kluis liggen onze paspoorten, de reserve autosleutel en nog cash geld😧. Tuurlijk is het zonde van het geld, maar waar we vooral de pest over in hebben, is dat we zo naïef zijn geweest om te denken dat ons dit niet zal gebeuren. Gelukkig zijn de inbrekers ‘professioneel’ aan het werk geweest. De schade aan de deur en de deurpost is minimaal, zodat de deur nog dicht kan en zelfs op slot! Eerst bij de politie aangifte doen (duurde meer dan 1 uur). Volgende week woensdag kunnen we weer terugkomen, om het ondertekende document, met stempel van de hoofdcommissaris, in ontvangst te nemen. Daarna de ambassade in Athene bellen, om noodpaspoorten te gaan regelen, want we moeten ons kunnen legitimeren en, ook niet onbelangrijk, de verzekering inlichten. De bedoeling was om zaterdag naar de bergen te rijden en op een camping vlakbij Sparta te gaan staan, maar we zijn vanmiddag maar gelijk vertrokken, want een gestolen BMW (via de reservesleutel), kunnen we helemaal niet gebruiken! De rit door de bergen is echt prachtig, maar door onze innerlijke gesteldheid en de mist genieten we er op dit moment niet van. Het goede nieuws is dat we deze weg weer terug gaan rijden naar de kust, dus hopelijk kunnen we er dan wel van genieten. Voor nu nemen we er een borrel op en gaan we morgen gewoon weer doen wat we de afgelopen weken gedaan hebben; genieten!

29 maart: het onweer vannacht en toch een beetje stress van de diefstal gisteren, hebben ons geen relaxte nachtrust bezorgd. Helaas komt de regen vanmorgen met een te grote hoeveelheid naar beneden om zin te krijgen in een wandeling. Dus gaat Gido achter de computer zitten om de verzekering op de hoogte te stellen en denken we na over hoe we onze kostbaarheden het beste kunnen opbergen, als we de caravan, of de auto, alleen laten staan. Na enige beraadslaging besluiten we een aantal maatregelen te nemen om de kans op diefstal van onze spullen te minimaliseren. Om 11.00 lijkt het iets beter weer te worden, dus Karin stelt voor naar de verlaten Byzantijnse stad Mystras te gaan. In 1249 na Chr. bouwde de Franse kruisridder Van Villehardouin een vesting op een 634 meter hoge uitloper van het Taigetos gebergte. Aan de voet ervan vestigden zich algauw bewoners van Sparta, die rekenden op de bescherming van de burchtheer, waardoor er een nieuwe stad ontstond. De stad had verschillende belegeringen te doorstaan, maar de fatale klap kwam in 1770. Albanese plunderende roversbendes, gestuurd door de Turken, trokken Mystras binnen en legden de stad in de as. Deze plundering én de verwoestingen tijdens de vrijheidsoorlog begin 19e eeuw, betekende het einde van Mystras. De meeste inwoners zijn hierna naar het nieuwgebouwde Sparta verhuisd, niet te verwarren met het oude Sparta, waar helaas weinig van over is gebleven. Het is heel bijzonder, om over de originele straatkeien te lopen tussen bouwvallen, waarvan de kloosters al enigszins gerestaureerd zijn, met prachtige fresco’s aan de wanden en de gewelven. Je waant je echt in een andere tijd zo, lopend door de nauwe straatjes. Ze zijn druk bezig om het paleis te restaureren en de burcht helemaal boven op de heuvel geeft een geweldig uitzicht over de omgeving. Ondanks het weer een heel geslaagde dagbesteding👍.

30 maart: we gaan vandaag een rondwandeling in de bergen maken. Het beginpunt is niet al te ver van de camping en Karin heeft besloten om het steilste gedeelte van de rondwandeling omhoog te doen. Het resultaat van deze beslissing is dat we ruim een uur naar boven aan het zwoegen zijn over kleine stenige paadjes langs de rotswanden. Oh oh, Karin heeft haar fototoestel in de auto laten liggen! Gido levert zijn compact camera gauw in bij haar, anders is zij de hele wandeling enorm chagrijnig. We komen uiteindelijk bij een verlaten kerkje/klooster in de rotswand aan, met uitzicht over het dal waar Sparta in ligt. Een mooi punt om de drone op te laten, dus Gido gaat aan het werk.

We wandelen verder en komen een grote groep wandelaars tegen die, via het pad dat wij naar beneden nemen, omhoog komen. Sommige zien er uit alsof ze hun lunch in het restaurant boven niet gaan halen😄. Via dat brede pad komen we uiteindelijk op de splitsing die ons door de schitterende Lagadiotissa kloof voert. Ook hier laat Gido weer de drone op, zodat iedereen Karin kan zien wandelen tegen de rotswand. Uiteindelijk komen we na vier uur wandelen weer bij de auto aan. We rijden terug naar de camping en koppelen de caravan aan.

Dezelfde prachtige bergweg van gisteren wordt met af en toe een spatje regen bereden. Nu kunnen we gelukkig wel genieten van de schitterende omgeving. Het lijkt de Trollstigen in Noorwegen wel😉. Om 17.00 komen we aan op de camping Fare bij Kalamata. We durven het niet meer aan om bij een grote stad wild te kamperen, dus we staan nu tussen heel veel Duitse pensionado’s. Morgen eens kijken of ons pakketje uit Nederland is aangekomen in Kalamata🤔.

31 maart: of de klok nu een uur vooruit is gegaan, voor ons maakt het niets uit, want vroeg wakker zijn we toch steeds 😉. We doen het vanmorgen erg rustig aan en na het ontbijt stappen we op de fiets naar Kalamata. Onze eerste stop is het Courier Expres pandje, waar we onze in Nederland aangeschafte, gasfles-adapters ophalen. Het had wat voeten in de aarde, maar het is gelukt om ze hier te kunnen ophalen! Daarna fietsen we naar de winkelstraat, om waterschoentjes voor Gido te kopen, een tas organizer voor de e-readers, tablets en alle andere waardevolle elektronica, een portefeuille tasje aan de broekriem voor Gido en wat kleine benodigdheden voor in de caravan. Alles op ons lijstje hebben we gevonden👌. Kalamata is een gezellige stad, maar niet echt mooi. In het oude gedeelte zijn veel leuke terrasjes, die voor 13.00 al helemaal vol zitten. Na een ochtendje shoppen zijn we weer terug bij de caravan en Karin gaat het beddengoed maar eens wassen. Het is heerlijk weer en we doen, net als alle andere gasten op deze camping, verder helemaal niks😂. PS: als je nog op zoek bent naar een oldtimer, in Kalamata staan er twee.

2 april: het is tijd om terug te rijden naar het politiebureau in Messeni, om ons proces-verbaal op te halen met de benodigde stempel. In het politiebureau worden we eerst van deur naar deur gestuurd, maar uiteindelijk vinden we iemand die Engels spreekt en ons verder helpt. Voor 50 eurocent stempelkosten mogen we het papiertje meenemen en is de eerwaarde ambtenaar ook nog bereid een scan van de aangifte naar ons toe te mailen. Eens zien of onze verzekering het Grieks weet te vertalen😂. Na de lunch rijden we de bergen in om een gedeelte van de Ridomo kloof te wandelen. Hiervoor rijden we eerst over een heel slecht bergweggetje richting de kloof, tot het wandelpad begint. Het lijkt wel alsof we meedoen aan het programma: de gevaarlijkste wegen😉. We zitten nu nog erg op hoogte, dus dat wordt eerst afdalen en straks natuurlijk ook weer omhoog. Na ruim een uur lopen bereiken we de bodem van de kloof. Dit gedeelte van de kloof is zo smal, dat je bijna met uitgestrekte armen beide wanden kunt aanraken. De rotswand is hier ruim 60 meter hoog! In de rivier stroomt geen water meer (of het moet héél erg hard regenen in de bergen), omdat ze al het water via buizen naar beneden transporteren. Toch sijpelt er water langs de mooi gevormde rotswanden naar beneden. We lopen een stuk door de kloof, maar aangezien de rotsblokken steeds moeilijker te overbruggen zijn, keren we terug op onze schreden. Dezelfde weg rijden we terug, waarbij Karin nu aan de zijde van de afgrond zit, dus ze moet vertrouwen op de stuurkunsten van Gido! En gelukkig weten we zonder brokken in het dorp Voreio te komen. Hier ontmoeten we het echtpaar Joy (uit Surrey) en Nikos (uit Athene), die ons uitnodigen om bij hen iets te drinken. Dat doen we dan ook gezellig. Zij weten ons uit te leggen, dat al die fikkies die er nu in Griekenland gestookt worden, er vanaf 1 mei niet meer zullen zijn. Tot die datum mogen de boeren de olijfboomtakken en andere zaken, die sterk naar plastic ruiken, verbranden, wat op grote schaal gebeurt. Veel later dan dat we gewend zijn, komen we terug op de camping. Morgen wordt er niet gewandeld! Dan rijden we verder naar camping Kalogria.

3 april: als een blok zijn we in slaap gevallen na de vermoeiende wandeling door de kloof gistermiddag. We doen het kalmpjes aan deze morgen en rijden tegen het einde van de ochtend over prachtige bergwegen naar onze volgende camping in het dorpje Kalogria. Na de lunch neemt Karin nog een frisse duik in de zee vlakbij de camping, terwijl Gido toekijkt vanaf zijn strandbedje. ’s Middags nog het blog bijwerken en de filmpjes dirigeren, zodat we jullie onze avonturen van de afgelopen dagen weer kunnen laten beleven. We hebben het er maar druk mee😁.