16 april: we verlaten deze heerlijke camping en rijden verder richting Nafplio, over een mooie kustweg. Onderweg parkeren we de caravan bij het plaatsje Astros, voordat we de bergen inrijden. Wel zo makkelijk, om zonder de caravan achter je aan, door de bergen te rijden. Gido moet plots uitwijken voor een overstekende landschildpad. Karin stapt uit en helpt het diertje veilig naar de overkant, nadat ze een foto heeft gemaakt, natuurlijk!. We zien hier wel waarschuwingsborden met allerlei soorten vee er op, maar nergens eentje met een schildpad😂. Na een half uur rijden, parkeren we de auto langs de gravelweg en lopen we naar de Lepida waterval. Ook deze is weer een plaatje! Prachtig helder water dat over de kalkrotsen stroomt, met een mooi helder bad net onder de waterval. Natuurlijk gaan we even zwemmen in het ijskoude water. We zijn er net op tijd uit, want op onze terugweg naar de auto, komen er meerdere wandelaars aan die onderweg zijn naar de waterval. Terug bij de caravan lunchen we en daarna rijden we verder naar Nafplio. Daar doen we de boodschappen, voordat we naar camping Argolic Strand rijden, bij Plaka beach. Een heerlijk rustige camping aan het strand, met voor Griekenland zeer luxe sanitair. Een Nederlands stel komt hier al jaren en is blij met ons gezelschap, want ze zien niet vaak Nederlanders. Zij weten ons te vertellen dat je Nederland niet meer dan 9 maanden per jaar mag verlaten. Anders moet je je uitschrijven uit de gemeente en bij een huurwoning dien je ook nog eens toestemming te moeten hebben van de woningbouwvereniging. Idioterie! De reisverzekering is trouwens ook maar 9 maanden geldig, dus kennelijk hebben ze die gekoppeld. Maar goed, we zijn nu nog niet van plan om langer dan 9 maanden weg te blijven, dus geen zorgen😉.

17 april: vandaag staat het toeristische plaatsje Nafplio op het programma. Gisteren zijn we er al doorheen gereden, op weg naar de camping en de parkeerplaatsen stonden vol met bussen, auto’s en campers. En dat terwijl het hoogseizoen nog niet eens is begonnen! Karin besluit om eens een zomerjurk aan te doen en dat levert weer leuke foto’s op😉. Gido vindt het raadzaam, vanwege alle stenige bergpaden die we met de auto nemen, om een reservewiel aan te schaffen. Hij heeft op weg naar de camping een paar autobandenzaken gezien, dus we stoppen bij twee om te vragen of ze er eentje hebben in onze maat en wat het kost. We worden vanmiddag teruggebeld. En er is hier een gas-navulstation dat ook propaangasflessen vult, dus daar stoppen we ook, voordat we daadwerkelijk in de stad de auto parkeren. Het is nog redelijk koel en niet druk, wanneer we de meer dan 1000 treden naar het immense Venetiaanse fort op de 216 meter hoge berg omhoog lopen. Dat valt toch weer vies tegen, ondanks dat we al geoefend hebben in de bergen😞. Het fort werd gebouwd tijdens de overheersing van de Venetianen gedurende 1686-1715. Hoe de Turken dit fort met 8 bastions ooit hebben kunnen innemen, is ons een raadsel. Voor de kust ligt nog het eiland met het fotogenieke Bourdzi-fort, wat ooit een stalen ketting onder water naar de haven had liggen, die aangetrokken kon worden. Na het fort bezocht te hebben slenteren we nog langs de haven en door het gezellige stadje, waar de vele toeristen zich tegoed doen aan al het lekkere eten en drinken op de terrasjes. Later dan we hadden gedacht en moe van het traplopen en slenteren keren we terug naar de caravan, waar we eerst maar eens een duik in de zee nemen. Het is broeierig warm en het zeewater is al veel aangenamer, dus we blijven er een poosje in liggen. Even afdouchen en dan is het tijd voor een biertje! Gido wordt daadwerkelijk nog gebeld door één van de handelaren en haalt het reservewiel op. De keuze is gevallen op een zg. thuiskomertje. Dit is een smallere band, waarmee je maximaal 80km per uur mag rijden. Voordeel is dat er meer ruimte overblijft voor andere spullen in het compartiment onder de bagageruimte. Nu hebben we twee keuzes wanneer we een lekke band hebben; of volspuiten met schuim, of het thuiskomertje erop.

18 april: het is weer tijd om door te rijden en vandaag gaan we eens kijken of onze koning en koningin op vakantie zijn in Griekenland. Maar eerst stoppen we onderweg bij het dorp Didyma. Hier liggen twee grote dolines, oftewel zinkgaten. Ooit waren dit grotten in het gebergte, maar de plafonds zijn ingestort. De grootste is al van verre te zien en heeft geen perfect ronde wand meer aangezien één zijde ook is ingestort. De kleinste is nog perfect rond en de Grieken hebben er twee kerkjes in gebouwd. Via een ondergrondse trap kun je op de bodem van de doline zelf kunt komen. Het is een heel apart gezicht en levert een mooie plaatjes op.

Na een korte wandeling rijden we verder richting de kust en lunchen we in Kilada. Dit is om de hoek bij de omheinde vakantievilla van Willem Alexander en Maxima. Jammer dat we geen drone meer hebben, maar wellicht was deze door de beveiliging uit de lucht geschoten😁. We willen onderweg nog bij een mooi strand zwemmen, maar er staat een te harde wind, dus we besluiten door te rijden naar onze overnachtingsplek. Dit keer staan we op een parkeerplaats bij de haven in het plaatsje Ermioni. Naast ons komen twee Griekse caravans staan en voor ons staat al een Griekse camper. Dat vinden wij vreemd, omdat we tot nu toe nog weinig rondtrekkende Grieken gezien hebben. Maar het is natuurlijk paasweekend, dus ook de Grieken zullen wel zin hebben in een weekendje weg. Als tegen 20.00 uur ook nog eens de gehele parkeerplaats volstroomt met auto’s waar hele gezinnen uitstappen, dan zal er wel iets te doen zijn in Ermioni. En ja hoor, de paasprocessie is de reden dat al deze mensen hier naar toe zijn gekomen. Op internet heeft Karin gelezen dat er morgen om middernacht vuurwerk wordt afgestoken en op paaszondag steken ze Judas in de fik. Op deze mensonterende daad blijven we echter niet wachten, wij rijden morgen weer verder. In de andere plaatsjes zal vast ook van alles te zien zijn.

19 april: tot laat in de avond was het onrustig op de parkeerplaats met vertrekkende mensen, want de priester bleef maar doorzingen😂. Hij pakte zij jaarlijkse ‘moment of fame’. Na een trage start zijn we vanochtend vertrokken en rijden via de kustweg over het schiereiland richting het noordoosten. Na een uur rijden over bochtige wegen, komen we aan bij het plaatsje Galatas. Hier parkeren we de caravan op een parkeerplaats, met uitzicht op het schilderachtige Poros, aan de overkant van het water. Aan deze zijde van het water is het al een drukte van mensen die op de terrasjes aan het eten zijn. De inktvissen hangen te drogen om straks op de borden van de gasten te belanden. Na onze bescheiden boterhammen lunch rijden we voor een korte wandeling de bergen in. Hier bezoeken we het oude Trizina, waar de Griekse held Theseus is geboren. Ooit een heel belangrijke stad, maar de plek is jammer genoeg bijna geheel overwoekerd met bloeiende bloemen. Op zich heel mooi, maar hierdoor zijn alleen de resten van de Byzantijnse kerk, die op de tempel van Aphrodite is gebouwd, nog duidelijk zichtbaar. Daarna rijden we naar een kloof, waar we naar de watervallen toe wandelen. Helaas schijnt de zon niet in de kloof, dus zin om te badderen hebben we niet. De omgeving is echter prachtig, met eeuwenoude platanen. We besluiten naar het strand te rijden om het zweet van ons af te spoelen. Heerlijk! Karin heeft op internet gelezen, dat op de plek waar we overnachten, om middernacht vuurwerk wordt afgestoken. We blijven op om het spektakel te kunnen aanschouwen. Om 23.00 gaat men weer achter de zingende priester aan over straat, onder luid gezelschap van de kerkklokken. Uiteindelijk, om 24.00 wordt het vuurwerk afgestoken, maar de enorme vuurwerkbommen maken het meeste indruk op ons. Na een 20 minuten is het schouwspel voorbij en kunnen we gaan slapen. Pasen is ingeluid.

20 april: we rijden vandaag maar een klein uurtje verder langs de kust, naar camping Bekas in Panagia. Hier blijven we een dagje staan om te zwemmen en een was te draaien. Na de lunch lopen we langs het strand naar de plek waar een oude stad in het water ligt. De snorkel is mee, dus we kunnen meteen leuk visjes kijken. De stadresten van 1200 v. Chr. zijn goed te zien en het is een paradijsje voor de vissen. Helaas hebben we geen onderwatercamera of drone, dus Karin heeft een paar foto’s van internet afgehaald👍. De rest van de middag relaxeren we op de camping. Karin heeft al medegedeeld dat we morgen gewoon weer verder reizen, want van al dat luieren wordt zij onrustig😉. PS: op de camping zijn aardig wat Grieken die vanmorgen al om 11.00 al aan de BBQ zitten; goed bezig!