24 april: wat een dag! Gisteren zijn we aangekomen op de camping in Athene, die aan een heel drukke weg ligt. Dus de oordoppen tevoorschijn gehaald en op zich best redelijk geslapen. Vanmorgen hebben we toch maar de auto gepakt om naar de ambassade te rijden. Op zich niet al te ver rijden, maar de verkeersdrukte is hier enorm en ze rijden hier echt als dwazen😯. Je hebt ogen aan alle kanten van je hoofd nodig, want met name de scooters en motoren vliegen je aan alle kanten voorbij. Zonder schade zijn we uiteindelijk, na 45 minuten, bij de Nederlandse ambassade aangekomen. Maar waar kun je parkeren? Antwoord; nergens! Na een rondje gereden te hebben, heeft Karin een parkeervak vrijgemaakt, dat eigenlijk is bedoeld voor het ambassadepersoneel. En nu maar hopen dat er geen wegsleepauto komt🤔. We hebben ons binnen gemeld en zijn naar de nabijgelegen fotograaf gelopen voor de benodigde pasfoto’s. Daar hebben we zeker 25 minuten gewacht voordat de mevrouw klaar was met een klant voor ons. Een paar lelijke foto’s laten maken en 28 euro armer. Wij weer terug naar de ambassade en ook daar weer wachten voordat we aan de beurt zijn. Een Nederlandse man vertelt ons tijdens het wachten, dat hij 3 maanden geleden zijn afspraak voor vandaag voor het verlengen van zijn paspoort heeft gekregen😠. Zijn we eenmaal aan de beurt, vragen ze ons om allerlei formulieren te gaan invullen, die we al begin april met de e-mail hebben toegestuurd. Zij zoeken in hun computer en jawel, gevonden. Alles ingeleverd met twee pasfoto’s en nu maar hopen dat we morgen de nooddocumenten kunnen ophalen. Inmiddels is het al ruim na 12.00 en rijden we door de stad naar een dronewinkel. We hebben geluk, want er is een parkeerplekje in de straat van de winkel. Gido gaat naar binnen en krijgt te horen dat ze geen drone zonder console kunnen leveren. Met ander woorden, hier hebben we niks aan en we zijn voor Jan met de korte achternaam naar deze wijk gereden. Ook al hebben we er redelijk genoeg van, we rijden toch naar een ondergrondse parkeergarage (vlakbij de ambassade) en lopen de stad in om in ieder geval de Akropolis te zien. Imposant is het goede woord. We hebben geen zin om voor € 30,00 p.p. de plaats te bezoeken, dus we lopen een rondje eromheen. Het theater van Herodes en de tempel van Hephaestus zet Karin en passant op de foto. Begint het nog te regenen ook! Omdat we helemaal gaar zijn van de drukte, rijden we terug naar de camping. Ook dit keer weet Gido ons zonder aanrijdingen veilig terug te brengen. De ambassade belt ons op, om nog van alles te vragen en wat blijkt? Met een noodpaspoort moet je linea-recta terugkeren naar Nederland en mag je niet vrolijk nog 5 maanden doorreizen. Maar op de website staat dat een noodpaspoort 1 jaar geldig is😤! We hebben twee keuzes; of met een noodpaspoort op zak terug naar Nederland of morgenochtend terug naar de ambassade om onze vingerafdrukken te laten afnemen en opnieuw een aanvraag in te dienen, dit keer voor een gewoon paspoort. We willen natuurlijk doorreizen en niet het risico lopen zonder geldig identiteitsbewijs aangehouden te worden, dus rest ons niets anders, dan morgenochtend maar een taxi te nemen naar de ambassade en dan volgende week de nieuwe paspoorten in Athene op te halen. Karin gaat een plan maken om de volgende dagen voort te zetten. Pfff.

25 april: de oordoppen hebben ook vannacht hun werk gedaan en we staan op het punt om na het ontbijt te vertrekken, als een mede-campinggast ons kaartjes voor het OV aanbiedt, die zij niet meer gaan gebruiken. Hartstikke fijn, want je kunt geen kaartje in de bus kopen. Die moet je eerst ergens uit een machine halen, waar het vanaf de camping erg lastig komen is. Vandaar dat we op de heenweg naar de ambassade besloten hadden een taxi te nemen, maar nu stappen we gemakkelijk op de bus. Top! Door de drukte op de weg en in de metro, doen we er bijna een uur over, voordat we bij de ambassade binnenlopen. Onze vingerafdrukken worden genomen en dit keer krijgen we een kop koffie/thee aangeboden. Kennelijk hebben ze toch medelijden met ons, omdat ze gisteren niet voldoende doorgevraagd hebben en we terug moeten komen. Afijn, weer even wachten of Nederland daadwerkelijk de aanvragen binnen heeft gekregen. Het duurt ongeveer 3 werkdagen eer de identiteitsbewijzen in Athene zullen zijn, dus Karin had al een reisplan bedacht voor de komende dagen om in de buurt van Athene te blijven. Niet nodig, want de medewerker stelt voor om de nieuwe paspoorten op een ander consulaat in Griekenland op te halen. Dat is erg fijn, want in Thessaloniki zit een consulaat en daar komen we nog, later deze reis. Een bijkomend voordeel is dat het consulaat net buiten de stad ligt en dat er voor de deur geparkeerd kan worden!

Inmiddels is de ochtend alweer bijna voorbij, maar blij dat we over een paar dagen niet terug naar Athene hoeven, lopen we dit keer vrolijk de stad in. Nu kunnen we gelukkig wel genieten van de Griekse oudheden en leuke straatjes, die wij gisteren niet opgemerkt hebben😁. De wijken net onder de Akropolis zijn heel gezellig en zeker de moeite waard om doorheen te slenteren. Bij de kathedraal gaan we op een terrasje uitgebreid lunchen. De voettocht gaat daarna verder, onder andere langs de oude Agora, de wijk Monastiraki en we zien de wisseling van de wacht bij het monument van de onbekende soldaat. De wachtposten moeten een uur geheel stilstaan, voordat ze weer afgelost worden. We eindigen onze wandeltocht op de heuvel Areopagus, waar we een fantastisch uitzicht hebben over de gehele stad. Omdat we alle hoogtepunten, weliswaar vanaf een afstandje, hebben bekeken en moe zijn van het slenteren door de drukke, maar ó zo gezellige straatjes, pakken we de metro en de bus aan het einde van de middag terug naar de camping. We zijn erg blij dat we niet nog een keer met eigen vervoer over deze bizarre wegen hoeven te rijden. De buschauffeur heeft er kennelijk helemaal geen moeite mee🤗. Morgen maar zien hoe we veilig met de caravan achter ons aan op de snelweg komen. Dan gaan we weer relaxen op het platteland!

26 april: we worden wakker met een stralend blauwe lucht. Dat is mooi, want dan kan de luifel drogen na de regen van gisteravond. Gido wacht een zware taak, want we zullen Athene uit moeten rijden om verder naar het noorden te komen. Het is echter rustig op de weg vandaag, dus zonder al te veel moeite rijden we de stad uit. We rijden vandaag naar het eiland Evia, dat via een brug bij Chalkida verbonden is met het vaste land. Onderweg nemen we nog even een afslag naar het gehucht Marathonas. Hier willen we naar het monument en de grafheuvel van 192 Atheense soldaten die gevallen zijn in de veldslag van Marathon in 490 v. Chr. tegen de Perzen. De entree vinden wij echter te hoog om naar een grafheuvel te gaan kijken, dus Gido zal het verhaal over de veldslag op internet moeten doorlezen. De legende vertelt dat een boodschapper naar Athene werd gestuurd en dat de afstand 42 km was die hij rennend heeft afgelegd. Zo is de marathonloop ontstaan en deze wordt hier ieder jaar vanuit het stadion feestelijk georganiseerd. We rijden verder naar de stuwdam van het meer van Marathon. Dit stuwmeer moet de bewoners van Athene van drinkwater voorzien in droge tijden. Hopelijk is dit niet vaak het geval, want zo groot lijkt het meer ons niet om al die miljoenen inwoners te voorzien van water. De reis gaat verder en in de middag komen we aan op onze overnachtingsplek aan de Egeïsche Zee. Helaas onweert het, maar dat geeft wel mooie luchten om naar te kijken.

27 april: het is een tijdje onrustig met rondrijdende auto’s langs het strand geweest, maar uiteindelijk zijn we toch in slaap gevallen. Ook vanmorgen rijden er aardig wat auto’s langs; kennelijk vinden de Grieken de benzine niet duur😂. Gido gaat met flippers het water in om te zwemmen, maar Karin heeft de kwallen al gezien en houdt het bij een bad. We doen het vanmorgen erg rustig aan en vertrekken pas na de lunch naar het zuiden. We zijn gestopt in het gehucht Nea Styra en staan nu in het haventje. Het waait behoorlijk, maar de zon schijnt gelukkig. Morgen heeft Karin een wandeling voor ons in petto. Het werd wel weer eens tijd! In de avond trekt de wind behoorlijk aan en de caravan schudt op haar pootjes. Als we na middernacht echt door elkaar geschud worden, besluiten we deze te verplaatsen naar een plek waar we wat meer in de luwte staan, zodat we nog enigszins kunnen slapen.

28 april: de wind is helaas niet gaan liggen en de voorspellingen zijn ook niet al te best. De komende dagen blijft het hier stormen, wat ons doet besluiten om het eiland te verlaten. Op zich natuurlijk jammer, want Karin had een paar mooie wandelingen in de bergen op de planning staan en we missen nu het bijzondere Drakenhuis op de berg Ochi (zo hadden wij ook op de berg willen staan😞). Deze vermoedelijke 3000 jaar oude tempels zijn alleen te vinden op dit eiland. We rijden dus terug naar Chalkida en steken wederom het nauw van Euripos over. De route voert ons eerst over laagland naar Livadia. En dan plots bevinden we ons in het gebergte van Parnassus. Onze eindbestemming voor vandaag is camping Apollon, vlakbij het plaatsje Delphi. Benieuwd wat ‘het orakel’ ons te melden heeft morgen. We hebben prachtig uitzicht over de golf van Korinthe en een privé zwembad op de camping. Er is niemand anders zo gek om te gaan zwemmen, ook al schijnt de zon 😂.