30 juli: we zijn vanmorgen zuidwaarts vertrokken en een pas op ruim 1700 meter overgereden. We bevinden ons nu aan de zuidkant van Jotunheimen. De caravan staat aan het grote meer Bygdin, op een stuk zandgrond zonder verdere faciliteiten. Het is hier een stuk kouder (11 graden) dan onze vorige stek, maar wat wil je op 1053 meter hoogte. En waaien dat het hier doet! We hebben vandaag een relaxte rondwandeling gedaan vanaf de kampeerplek. Het begin was natuurlijk weer steil klimmen, maar gelukkig slechts 200 hoogtemeters. Daarna bleven we een beetje op hoogte met zicht op de besneeuwde bergtoppen in de verte. Karin neemt de tijd om allerlei bloemen te fotograferen, terwijl Gido geduldig op haar wacht. De afdaling gaat gelukkig via een minder steil pad dan de klim en het laatste stuk lopen we langs het meer Bygdin terug naar de caravan. Dit keer wordt er ondanks dat we aan het meer staan niet gebadderd; helaas waait er een veel te harde en koude wind.

31 juli: de wind werd gisteren later in de avond nog sterker en heeft ons uit de slaap gehouden. De caravan schudde niet zo erg als toen aan het fjord bij Flam, maar de wind gierde door alle openingen van de caravan. Met als gevolg dat we vroeg wakker waren en voor 9.00 al op pad zijn gegaan. Eerst onderweg boodschappen gedaan, want de voorraad is helemaal op, in het skidorp Beitostolen. De route is trouwens weer prachtig en Karin zit nietsvermoedend rustig naar het landschap te kijken, wanneer Gido plots hard op de rem trapt. Steekt er zo maar een eland over! Karin heeft niet genoeg tijd om een foto te maken, maar we hebben er eentje gezien👍. Bij Vang legen we stiekem op een camping de wc en tappen we nog wat extra drinkwater. De autorit gaat verder naar het meer Tyin, waar we de caravan langs de rustige gravelweg aan het meer plaatsen voor de nacht. Op dit moment waait het gelukkig niet zo erg, laten we hopen dat dat zo blijft. Koud is het echter wel🥶. Na de lunch rijden we zonder caravan verder de weg af naar Eidsbugarden. Karin spot onderweg vlakbij de weg een kleine kudde rendieren en moet natuurlijk uitstappen om een paar foto’s te maken. Eidsbugarden ligt aan de uiterste westzijde van het meer Bygdin. Hier begint onze middagwandeling naar een paar uitzichtpunten op een kleine 1500 meter hoogte. Het mooiste uitzicht is naar het westen toe, waar de gletsjers van Jotunheimen te zien zijn. Voordat we helemaal boven zijn aangekomen zien we op enige afstand een grote kudde rendieren. Zo zie je die beesten nooit en dan twee keer op een dag. Het kan niet op. Omdat het behoorlijk koud is, blijven we niet te lang van het uitzicht en de rendieren genieten en zijn we binnen twee uur weer beneden. Nog even badderen in het ijskoude meer en dan met warme kleding aan in het zonnetje bij de caravan relaxen. Helemaal goed!

1 augustus: vannacht hebben we heerlijk geslapen vanwege de stilte; geen wind en geen buren, dat scheelt enorm😉. We verlaten ons plekje aan het meer met uitzicht op de besneeuwde toppen en rijden naar het dorp Ovre Ardal, dat op zeeniveau ligt. Het is hier gelijk een stuk warmer. Onze wandeling van vandaag gaat door het smalle Utladalen heen met als eindbestemming de Vettifossen. Deze waterval heeft een valhoogte van 275 meter en heeft een hele ronding uitgesleten in de rotsen. Onderweg naar deze waterval komen we nog drie watervallen tegen; de Hjellefossen, de Avdalsfossen en de kleine maar o zo mooie Holjafossen. Hadden we nu maar onze zwemspullen en handdoek meegenomen, want het prachtige water lokt. Na de wandeling rijden we door naar de camping, waar we heerlijk in de zon buiten kunnen avondeten.

2 augustus: vandaag staat er een mooie autorit door het hooggebergte op de agenda, de Tindevegen. Deze route is een shortcut naar Jotunheimen, die gepaard gaat met enorm steile en smalle stukken weg, waar je elkaar nauwelijks kunt passeren. Op internet wordt het afgeraden om met caravans en/of voertuigen langer dan 10 meter deze weg te nemen. Gido vindt het helemaal geweldig om zo door de bergen te rijden met de caravan, dus wij gaan ervoor. Of de motor van de auto er ook zo blij mee is🤔? In ieder geval is het een schitterende natuur waar we doorheen rijden en bij een uitzichtpunt kunnen we de auto en de remmen even rust geven en genieten van de omgeving.

Om verder Jotunheimen in te rijden moet men rechts afslaan op de Sognefjellvegen, maar wij slaan linksaf, om af te dalen naar het gehucht Skjolden aan het Lustrafjord. Dit is het meest landinwaarts gelegen gedeelte van het enorme Sognefjorden, waar we al menige dagen aan hebben gestaan, op onze weg door het schitterende fjord Noorwegen. We hebben de caravan op een asfaltterrein aan het fjord geparkeerd en na de lunch pakken we de fiets om langs het water richting de Feigefossen te fietsen. Onderweg fietsen we door twee aardedonkere tunnels; de fietslampjes kunnen net de witte belijning verlichten, zodat we weten welke richting we moeten aanhouden😱. Bij het Sagi Kafe stappen we af en wandelen we naar het uitzichtpunt van de waterval. Deze heeft een vrije val van 218 meter. Het blijft indrukwekkend hoeveel water er uit de bergen naar beneden komt stromen.

Na de wandeling lessen we onze dorst op het terras van het Kafe aan het water, om daarna weer 16 km terug te fietsen naar de caravan. Natuurlijk kunnen we het niet laten om onze lichamen schoon te zwemmen in het fjord. Zo ver landinwaarts is het fjord trouwens volledig zoetwater! We genieten nog lang van de heerlijke zomeravond.

3 augustus: het fietsen en een korte wandeling is ons bevallen, dus Karin heeft op internet gezocht naar een leuke combitocht voor vandaag en als een volleerd reisleidster deze ook gevonden. We fietsen het Morkridsdalen in totdat de weg ophoudt. Hier beginnen allerlei wandeltochten, maar niet voor ons vandaag. Te veel hoogte meters en veel te lang, dus keren we om en fietsen we naar het beginpunt van de wandeling, naar de waterval Drivandefossen. Deze waterval wordt gevoed door het water uit het Asetevatnet, die tussen de pieken van de gletsjer Sporteggbreen ligt. Na een korte lunchpauze met uitzicht op het dal, dalen we weer af en fietsen we terug naar de caravan. Ondanks dat de zon niet meer schijnt, duiken we toch weer het fjord in om ons van het zweet te ontdoen. De rest van de dag luieren we aan het fjord; jawel dat kunnen wij dus ook!