11 juli: Karin heeft op internet een wandeling naar de Borov Kamak waterval gevonden, die vanaf de camping te maken is. Dat klinkt prima, maar zoals jullie waarschijnlijk nog weten uit eerdere blogs, staan ecopaden in Bulgarije synoniem voor kletteren en klauteren! Gido ziet de bui alweer hangen😁. Het belooft een rondwandeling te worden, waarbij de stijging door de kloof gaat en dan via een makkelijkere weg terug. De route loopt langs de rivierbedding en we merken onderweg al, dat er waarschijnlijk geen waterval meer zal zijn die van de rotswand afstort. Desalniettemin is de omgeving prachtig groen en moeten we inderdaad via vele steile trappetjes en balustrades, over en langs rotsblokken zien te komen. Karin is weer helemaal in haar element! Na ruim 580 meter gestegen te hebben, bereiken we de steile wand, waar in het voorjaar een heerlijke douche naar beneden komt. Ook zonder water blijft het een indrukwekkend gezicht. We klauteren nog iets verder, zodat we boven de rotswand komen te staan op een houten bruggetje. Hier zou een splitsing van paden moeten zijn, volgens Komoot en Maps.me, maar helaas kunnen wij de afsplitsing niet vinden. Dat betekent dat we dezelfde weg terug moeten nemen en naar beneden is toch een stuk lastiger in steil terrein😧. Gelukkig komen we heelhuids terug op de camping en nemen we een ijskoud bad in de rivier die er langs stroomt. Schijnt goed voor de spieren te zijn🤔. Beiden zijn we blij dat we weer eens echt hebben kunnen wandelen in de bergen. We blijven gewoon nog een dagje langer, zodat we morgen ook een mooie wandeling in de omgeving kunnen maken.

12 juli: poging nummer twee om een rondwandeling hier in de buurt te gaan maken, staat op het programma. Gido neemt eerst nog een verfrissend ochtendbad in de beek, voordat we op pad gaan. Met de auto rijden we naar een zeer vervallen hut op 1257 meter hoogte. Ooit zullen hier drommen met mensen, zowel ’s zomers als ’s winters, naartoe zijn gegaan, maar nu is het een armzalig onderkomen. Oude skiliften ontsieren het open landschap. Verdwalen zal hier niet zo snel lukken, mits er goede weersomstandigheden zijn, zoals vandaag natuurlijk😁. We beginnen de rondwandeling door over een oude skihelling naar 1430 meter hoogte te stijgen, met volgens Gido een hellingspercentage van 15 %. Het lijkt niks, maar is best vermoeiend! Hiervandaan hebben we een schitterend uitzicht over de Bechlishka Moglia kliffen. Het kale landschap biedt de mogelijkheid om heel erg ver om je heen te kunnen kijken. Gido laat de drone op en verjaagt hiermee de kudde loslopende paarden (gebrandmerkt), die op ons pad aan het grazen zijn. Bovenop de kliffen genieten we van de fantastische rotswanden en het mooie landschap richting de rivier Iskar. Bulgarije is zo mooi groen!

We kunnen daadwerkelijk een mooi rondje maken en wandelen langs de vele afgronden. Karin moet nog even op een rotspunt gaan staan, om nog mooiere plaatjes te kunnen schieten😊. We zien nog een prachtige adelaar voorbij vliegen op de thermiek, maar helaas niet op de foto kunnen zetten. Wel een kleine soortgenoot weten vast te leggen. Simon kan ons vast vertellen wat het is😉. Na ruim vier uur genoten te hebben, zijn we terug bij de hut en gelukkig hebben ze blikjes bier in de koelkast! Aangezien het hier goed wandelen is in het Balkangebergte, besluiten we nog een dag langer te blijven. Het is vakantie niet waar?

13 juli: we rijden vandaag naar wederom een bijzonderheid in het Karstgesteente, de grot God’s bridge genaamd, bij het gehucht Lilyache. Hier heeft de erosie van het kalkgesteente een natuurlijke brug geschapen, die 20 meter hoog en 25 meter breed is, met eronder een 17 meter hoge grot. Gido laat natuurlijk de drone op en is erg voorzichtig met vliegen, want we willen natuurlijk niet weer zonder drone komen te zitten😧. Het valt dit keer niet mee i.v.m. de belichting; dan weer donker en dan weer licht, maar het lukt hem toch!

Na dit bezoek is het de bedoeling om naar een labyrint van rotsen en grotten te wandelen. Het is vandaag echter weer bloedheet, geen schaduw onderweg en we kunnen de ingang niet vinden! Aangezien we geen zin hebben om door het manshoge verdorde gras, met hele vervelende zaaddozen, die overal aan blijven steken en prikken, verder te zoeken, keren we om en lopen we terug naar de auto. Dit is echt geen temperatuur om een inspannende wandeling te maken. We rijden terug naar de caravan en gaan relaxen in de ijskoude beek bij de camping. Daar zijn twee kleine bassins waarin we kunnen zitten. Dat is een veel beter plan!

14 juli: we verlaten het Balkan gebergte en rijden verder richting het noorden, naar een vrije kampeerplek tussen de prachtige Belogradchik rotsen. Het is snikheet en er is hier nauwelijks schaduw. Goed voor het zonnepaneel, maar iets minder fijn voor ons. Na de lunch was het de bedoeling van Karin om een mooie wandeling in de omgeving te gaan maken, met als hoogtepunt het fort Kaleto. Gezien de hitte, wordt het alleen een korte trip naar het fort, wat wel weer zo’n 100 meter hoger ligt dan onze overnachtingsplek. Dat belooft weer zweten te worden🥵. Na een half uur klimmen bereiken we het imposante bouwwerk, volledig opgaand in de grillig gevormde rotsen, met drie afzonderlijke binnenplaatsen. Werkelijk een geweldig mooi landschap!