12 maart: gisteravond hebben we een gezellige avond gehad met twee Nederlanders, die ook maanden per jaar onderweg zijn in hun camper. Wellicht komen we ze nog vaker tegen in de Peloponnesos. Na een frisse duik in de zee, pakken we de caravan in en rijden naar de veerboot bij Antirrio. We vinden het leuker om te varen, dan over de Rio-Antirrio-brug te rijden richting Patras. Dit is de langste tuibrug ter wereld, met meerdere overspanningen (2880 meter lang) en gebouwd ter ere van de Olympische Zomerspelen in 2004. We parkeren na de overtocht de caravan en fietsen naar de drukke stad Patras. Hier bezoeken we de grootse orthodoxe kerk van Griekenland, Hagios Andreas. Het schijnt dat de pink van apostel Andreas hier ligt als relikwie. De kerk is prachtig versierd met religieuze mozaïeken. De gelovigen lopen langs alle afbeeldingen van de apostelen en kussen deze. Er zijn ook veel afbeeldingen van Maria die gekust dienen te worden. Rare mensen die Grieken (tok-tok-tok). Onze indruk van de Grieken is echter heel positief. Ze maken graag een praatje, zijn heel behulpzaam en vinden het prachtig dat we hun land bezoeken. De vertaalcomputer die Gido geregeld meeneemt, geeft aanleiding tot leuke, korte gesprekken, met mensen in de winkels en de horeca. De Grieken houden zich aan de regels wanneer dit nodig is. Verkeersborden zijn er om genegeerd te worden en een parkeer-verbodsbord wordt zo geïnterpreteerd, dat je er massaal kunt parkeren. Ook de maximumsnelheid bij werkzaamheden op de weg, is voor de Grieken aanleiding daar zo snel mogelijk langs te rijden, zodat de kans iemand aan te rijden zo kort mogelijk is😂.

Na het bezoek aan de haven lunchen we ergens midden in de stad. Als we teruggefietst zijn naar de caravan, vervolgen we onze weg richting een benzinestation waar we onze lege gasfles moeten kunnen bijvullen. Tja, in Noorwegen konden we overal de gasfles laten vullen, zij hadden de benodigde adapter. Hier in Griekenland blijkt het anders, of liever gezegd, niet te werken, zonder een zelf meegebrachte adapter! Wat nu? Duitse buren op onze overnachtingsplek bij Diakopto, vertellen ons dat zij in Naphlion hun gasfles zonder problemen hebben kunnen laten vullen. We hebben gelukkig nog een bijna volle 11 kg fles, dus we hebben de komende vier weken nog voldoende gas, maar we willen straks in Bulgarije ook niet voor het voldongen feit komen te staan, dat zij geen adapters hebben. We gaan voor de zekerheid een setje kopen op internet en deze laten bezorgen in Griekenland. Al doende leert men😊. Voor nu staan we aan het strand, met een onstuimige zee en met uitzicht op de bergen. Morgen gaan we hopelijk met goed weer per treintje de bergen in.

13 maart: Gido is stoer en gaat voor het ontbijt nog de zee in. Karin hoopt vanmiddag een lekker zonnetje erbij te hebben, dus ze slaat voor nu over. We zijn ruim op tijd bij het station om kaartjes te kopen voor een bijzondere treinrit door de Vouraikos kloof. Op de steile stukken van het traject, wordt de trein geholpen door een tandrad spoor. Wij stappen na 13 km uit op het stationnetje Mega Spilaiou. Vanaf hier wandelen we langs het spoor terug naar beneden. Erg breed is het niet, dus is het oppassen wanneer je door tunnels of over een brug moet lopen, want de trein kan er weer aankomen! Gelukkig rijdt deze langzaam en heeft het ook nog eens remmen, die zoals we op de heenreis hebben meegemaakt, het ook daadwerkelijk doen! Er vielen namelijk best grote takken op het dak en het lawaai liet ook de machinist schrikken. Omdat we ongeveer weten wanneer de trein weer langs zal komen, zijn we bij een brug gestopt om de drone op te laten. Gido maakt een mooi filmpje van de passerende trein. De wandeling door de kloof is mooi en bijzonder. De verbodsbordjes dat je niet over de bruggen mag lopen zijn expres geplaatst, zodat je deze kunt negeren en wanneer er toch ongelukken gebeuren de machinist niet aansprakelijk is. Na ruim vier uur zijn we terug bij de caravan en springen we meteen de zee in om al het zweet van ons af te spoelen. De voeten hebben een welverdiende rust nodig, na de lange wandeling over de kleine keitjes die tussen de liggers liggen!

14 maart: de dag begint wederom met een lekkere duik in zee. Daarna brengt Gido een bezoekje aan kapster Karin en kan hij weer met een kort-gedekte coup de dag tegemoet. Aangezien we vandaag een verplaats dag hebben en kalm aan kunnen doen, kan Gido nog proberen een vis aan de haak te slaan in het haventje van Diakopto. Het blijft bij proberen😉. We verlaten de kust en rijden de bergen in over een panoramische weg. Onderweg stoppen we bij klooster Megalo Spileo, dat oorspronkelijk gebouwd is in 362 na Chr., in een grot tegen de steile bergwand. Op 8 december 1943 hebben de Duitsers het klooster verwoest en de 22 aanwezige monniken geëxecuteerd. De reden hier voor is ons onbekend.

In het dorpje Kalavryta doen we de boodschappen voor de komende drie dagen. Bij de plaatselijke slager kopen we rundvlees en lamsvlees voor de barbecue. Verrassend is dat de vitrine van de slager geheel leeg is en de gewenste hoeveelheid vlees ter plekke op het hakblok wordt afgesneden en verwerkt. Het lamsvlees is inderdaad authentiek, want de kop van het lam zit nog aan het deel waarvan wij een stuk krijgen.

Op 13 december 1943 zijn in dit dorp 438 mannen en jongens vermoord, als vergelding voor het doden van Duitse krijgsgevangenen eerder dat jaar; 13 mannen hebben het overleefd. Wij parkeren de caravan op een veldje tegenover het Griekse Onafhankelijkheidsmonument van 1821, vlakbij het klooster Agia Lavra, dat een belangrijke rol heeft gespeeld in de Griekse Onafhankelijkheid. Helaas is ook het oorspronkelijke klooster door de Duitsers verwoest in december 1943. Ons uitzicht op de omliggende bergen is prachtig en vanaf hier zullen we een paar mooie wandelingen in de omgeving gaan maken.

15 maart: vandaag hebben we veel te doen, want we gaan eerst een grottenstelsel bezoeken en daarna een rondwandeling maken. De zon schijnt volop en het belooft warmer dan 23 graden te worden; en dat half maart! We rijden naar Spelaio Limnon (Cave of Lakes) bij het dorpje Kato Lousi. We kunnen meteen aansluiten bij de tour en gelukkig wordt er ook uitleg in het Engels gegeven. Het grottenstelsel heeft haar naam te danken aan het feit dat er 13 meren aanwezig zijn, waarvan er drie door ons te bezichtigen zijn. Helaas heeft het de afgelopen twee jaar niet voldoende geregend of gesneeuwd, zodat er nu maar één meertje gevuld is met water. Desalniettemin zijn de gevormde stalactieten en stalagmieten indrukwekkend, vooral de prachtige lamellen. Aangezien we maar 500 meter de grot in kunnen, duurt de tour veel te kort, naar ons zin. De rest van het stelsel is alleen toegankelijk voor de speleologen😞. Wellicht toch maar een extra hobby gaan zoeken.

Na de grotwandeling beginnen we aan de rondwandeling in de omgeving. We lopen door prachtig bos en hebben zicht op besneeuwde bergtoppen van het skigebied hier in de buurt. Aangezien de zon behoorlijk haar best doet, en wij hier nog niet aan gewend zijn, is het ondanks de relatief korte afstand van 11 km toch een inspannende tocht geworden. Gelukkig is de accu in de caravan helemaal vol en kunnen we eenmaal terug bij de caravan heerlijk buiten douchen👌. Nog even relaxen en daarna de BBQ aan; een geweldige dag in de bergen!

16 maart: we zijn vroeg wakker want het F1 seizoen is weer begonnen! Gido kijkt onder genot van een kop koffie op bed naar de race, terwijl Karin maar weer eens de route voor de aankomende dagen aan het bekijken is. Belangrijk hierbij is, dat we een plek vinden om onze wc te ledigen en dat we drinkwater kunnen tappen. Na het ontbijt rijden we naar het skigebied aan de voet van de Psilli Korifi, een van de hoogste bergen van de Peloponnesos. Hier ligt nog aardig wat sneeuw, maar de gondel werkt alleen nog voor dagjesmensen, dus het wordt met vellen onder de ski’s de berg oplopen als je nog wilt skiën. Wij lopen naar het midden-station en bewonderen de pistes. Best grappig om bij zulk mooi voorjaarsweer op een piste rond te lopen, maar naar de top wandelen gaat door ons echt niet gebeuren vandaag😂. Terug in Kalavryta is het gezellig druk. We slenteren nog wat door de straatjes, waar nu heel veel mensen op terrasjes zitten en kopen bij een slager een kilo worst van everzwijn en rund. Dat zal (hopelijk) smaken op de BBQ😊. NB: Gido draagt nog geheel onterecht de fleecetrui die hij op de piste aan had😉.

Na de lunch verlaten we onze plek hoog in de bergen en rijden we richting Olympia. De route gaat over schitterende bergwegen, met een aantal echte passen die genomen dienen te worden, en door pittoreske dorpjes.

We hebben nu 10 jaar ervaring met het trekken van een caravan. Veel bekijks hadden we op de Col du Tourmalet, toen we op de pas van ruim 2100 meter aankwamen met de Fiat Panda en de Mini-Kip aan de trekhaak. Daarna de Chateau Delta 322, met iets meer ruimte en de Suzuki SX4 als trekauto die het al iets gemakkelijker had met omhoog rijden. De eerste auto van onze huidige Caravelair 472 was de Subaru XV, waar we ook veel plezier van hebben beleefd. Aangezien al deze auto’s handgeschakeld waren, was het op steile bergwegen en bij haarspeldbochten, altijd zaak ver vooruit te kijken en goed te anticiperen op het verkeer en de wegomstandigheden. Belangrijk was om de combinatie rollend te houden en het toerental van de auto niet te laag te laten worden, zodat er nog genoeg trekkracht was om de bochten te ronden en niet stil te komen staan. Regelmatig zijn we met 4500 toeren in de eerste of tweede versnelling omhoog gereden. Helaas hebben we nu niets meer aan deze vaardigheden 😥. Nu hebben we een BMW X1 met bijna 200 paarden aan kop van de combinatie én een koppel (trekkracht) van maar liefst 280 NM bij nog geen 1500 toeren. Daarbij een 8-traps automaat die schakelt als een zonnetje. Omhoog rijden is een fluitje van een cent geworden. De auto maakt amper 3000 toeren bij steile stukken en haarspeldbochten. Je trapt het gaspedaal een beetje in en de auto komt tot leven. “Oh, is er een caravan aan mij gekoppeld? Ik merk er (bijna) niets van”. Opmerkelijk is dat het koppel belangrijker lijkt dan de paardenkrachten. Bij gasgeven gaat eerst het koppel omhoog, daarna de toeren en als laatste de paardenkrachten. Dit alles is zichtbaar op het display van de auto. We rijden altijd in de sportstand als we de caravan trekken, zodat de auto niet te snel doorschakelt naar een hogere versnelling. Echt, zelfs Karin kan de klus klaren. Daarnaast stuurt de auto erg direct en is het bochtenwerk van de auto fenomenaal. Gelukkig blijft het nog wel een kunstje om goed achteruit te rijden met de combinatie en Gido heeft hier veel ervaring mee. Maar ook dit gaat gemakkelijker, omdat de auto zo direct op het stuur reageert.

We zijn laat in de middag aangekomen op een parkeerplaats net buiten de stad Olympia en gaan hier overnachten, om morgen vroeg de archeologische site van de Olympische Spelen en de daarbij horende musea te bezoeken. Jamas!