7 juli: we verlaten het Innerdalen met nog laaghangende bewolking, zodat we geen zicht hebben op de prachtige bergen om ons heen. We rijden naar het Sunndalen en stoppen, onderweg naar de camping, bij de parkeerplaats waar het sherpa-pad naar de Vinnufossen begint. Dit pad bestaat uit 661 stenen treden geplaatst door Nepalese sherpa’s en voert omhoog tot halverwege de Vinnufossen, die met 860 meter de hoogste waterval van Europa is. Jammer genoeg blokt de bewolking voor een groot deel het zicht op de gehele waterval, maar we kunnen wel zien dat er wederom een enorme hoeveelheid water naar beneden komt! Niet zo verwonderlijk als je bedenkt dat er veel sneeuw en regen valt in Noorwegen en de veengronden, hoog in de bergen, volledig verzadigd zijn. Dat wij tijdens de wandeltochten steeds opnieuw ondervinden, getuige de natte voeten. Overal komt water langs de bijna loodrechte wanden naar beneden, waar je ook maar kijkt. Na deze korte maar zeer inspannende klim, rijden we door naar camping Groja aan het einde van het dal. Dit is een leuke kleine plek midden in het bos en uitgekozen door Karin, omdat het vlakbij een wandeling ligt die zij graag wilt maken. Maar dat zien we morgen wel. Nu eerst maar weer eens douchen en met het zachte getik van de regen op het dak van de caravan, ontspannend een boek lezen.

8 juli: we zijn wakker geworden zonder regen en het lijkt erop dat het vandaag droog gaat blijven. De wandeling start in een kloof, genaamd Amotan. Hier komen 7 rivieren bij elkaar, waarvan drie met mooie watervallen naar beneden komen. Voordat we aan de rondwandeling beginnen, rijden we eerst een weggetje op naar een uitzichtpunt, zodat we de vallei kunnen overzien. De wandeling zelf brengt ons benden in de kloof eerst naar Svoufallet, die we net van bovenaf hebben bekeken. Gido wil de drone oplaten, om over de rivier te vliegen naar de waterval toe, maar wat een pech! Een motor van een van de rotors zit vast😭. Hopelijk krijgt Gido dit nog gerepareerd🙏. Na een paar keer vloeken vervolgen we de tocht met een idioot steile klim over een heuvelrug. Het lijkt wel of we weer voor het eerst in de bergen aan het wandelen zijn, zo hard is het lichaam aan het werk.

De route loopt bovenlangs de tweede waterval, de Repafallet, waar we nu nog geen zicht op hebben. Via drassige gronden en een brug steken we de Linndola over en kunnen we de derde waterval al van verre horen. Aan de andere zijde van het ravijn hebben we dan schitterend zicht op de Linndalsfallet.

Na de tocht hebben we de caravan opgehaald bij de camping en zijn we naar onze volgende mooie overnachtingsplek gereden aan het Eikesdalsvatnet, met geweldig uitzicht op de bergen. Maar de avond eindigt toch nog in de mineur. Gido heeft van alles geprobeerd, na informatie vanaf internet bekeken te hebben, maar hij heeft de drone helaas niet kunnen repareren. De rotor blijft aanlopen en de zender geeft nu drie foutmeldingen aan. Einde oefening drone hier in Noorwegen😤😩😭😠. Terug in Nederland zullen we deze laten repareren.

9 juli: we hebben vandaag een autorit door het Eikesdalen en dan, over de onverharde bergweg Aursjovegen, rijden we naar de hoogvlakte van het Dovrefjell NP. We zitten echter niet alleen maar in de auto, want onderweg hebben we een paar mooie bezienswaardigheden waar we naar toe lopen. Als eerste wandelen we naar de Mardalsfossen. Het water komt uit het Mardalstjonna en de langste vrije val van het water is 297 meter! Vlakbij de waterval hebben we de regenjas nodig, want je staat daar bijna te douchen. Dit doet ons denken aan IJsland, waar we daadwerkelijk onder een paar watervallen hebben gestaan.

Na deze wandeling rijden we over de bergweg het Dovrefjell NP in. Hier stoppen we bij een tweede highlight op de route, namelijk een grote Jettegryter of pothole. Op internet heeft Karin gelezen dat er mensen in het ijskoude water durven te baden, dus wij gaan dat ook proberen. Karin komt niet verder dan met haar benen over de rand te zitten van de enorme badkuip met prachtig groen helder water, maar Gido is een diehard en zwemt er rustig een rondje in🥶.

Na dit bad gaat de route via leuke haarspeldbochten verder omhoog en komen we aan op de Preikestolen van Dovrefjell. Vanaf het uitzichtpunt Aursjotupet kun je schitterend het Eikesdalen inkijken, als je tenminste niet te veel hoogtevrees hebt, want de afgrond van honderden meters diep, is indrukwekkend! Het is maar goed dat Karin eerst niet gezien heeft waar ze op ging staan, om mooie foto’s te maken van Gido, want dat stuk rots (rechter foto) lijkt binnen niet al te lange tijd een keer naar beneden te gaan vallen. Oh wat hadden we nu de drone graag opgelaten om dit ravijn in beeld te brengen😒.

10 juli: opgestaan met zicht op de bergen aan het Eikesdalsvatnet. Vandaag rijden we een klein stukje naar de camping van Mittet aan het Langfjorden. De bedoeling is om na de lunch een wandeling naar de berghut Masvassbu te maken, maar het begint te regenen en het houdt pas op tegen het avondeten. In de tussentijd een handwasje gedaan, een douche genomen en geluierd bij de caravan onder de luifel. Op tijd BBQ-en, want er moet natuurlijk voetbal op het grote caravanscherm gekeken worden. Zou het dit keer dan echt gebeuren dat Nederland de finale weer gaat spelen?