8 augustus: Gido neemt een frisse ochtendduik voordat we op weg gaan. We rijden richting het Hemsedalen, waar de Noren graag komen om te skiën in de winter. Maar hier zijn natuurlijk ook tal van leuke wandelmogelijkheden. Het is wel een aardig stukje, dus we rijden er niet in een keer naar toe. We zien onderweg een mooie plek om vrij te kamperen en besluiten hier voor de lunch te stoppen en dan vanmiddag in de buurt een wandeling te gaan maken. We staan bij een brug over de rivier Abjora, die met een paar korte watervallen naar beneden buldert. Na de lunch rijden we naar een wandelparkeerplaats, om een korte rondwandeling te maken naar de Nystolfjellet in Hjelmeland, waar we mooi uitzicht moeten krijgen op de regio en bij helder weer op Jotunheimen. Helaas krijgen we onderweg te maken met regen- en hagelbuien, zodat het uitzicht nul komma nul is😭en we de wandeling vroegtijdig afbreken.

9 augustus: Het is vannacht weer gaan regenen en de voorspelling is dat het de hele dag blijft plenzen😒. We rijden daarom door naar het Hemsedal om in Ullsak op een camping te gaan staan. Hier kan Karin weer fijn de hoognodige was doen, terwijl Gido de kachel in de caravan aanzet, want het is maar 9 graden buiten en binnen is het niet veel warmer! Tijd genoeg voor de Olympische Spelen, een boek lezen en plannen te maken voor morgen. Af en toe hebben we zicht op de waterval Hydnefossen, het paradepaardje van het dal met een vrije val van 155 meter. Met alle regen van de afgelopen dagen valt er weer een enorme bak water over de rotswand naar beneden. Wellicht dat we morgen boven de waterval het dal in staan te kijken🤞.

10 augustus: het is warempel droog, maar nog wel koud. Aangezien het weer een beetje onbestendig is, vinden we het zonde om helemaal naar boven te lopen, terwijl er dan misschien geen uitzicht is. Dus komt Karin met een andere wandeling op de proppen. Maar eerst verlaten we de camping om op een parkeerplaats bij het voetbalstadion van Hemsedal te gaan staan. Met schone kleding aan, de wc geleegd en de watertank gevuld, kunnen we hier de komende dagen prima bivak houden. Vanuit het dal bij Ullsak wandelen we omhoog door een mooi dichtbegroeid bos vol paddenstoelen, bosbessen en al aardig wat herfstkleuren. En een eekhoorntje😊.

Na een dik uur en 350 meters omhoog, waarbij we, door beekjes en een moeras lopend, moeten proberen onze voeten droog te houden, komen we aan bij het begin van de eigenlijke miniwandeling, (de meeste mensen rijden naar dit beginpunt) naar een mooie waterval, de Fekjanaenefossen. Het is helaas te koud om een frisse duik in het water te nemen, dus lopen we langs de bulderende rivier omhoog, naar het meer Satartjerne op 1069 meter hoogte. Na een korte pauze wandelen we hetzelfde pad weer omlaag en zien dan een tweede waterval die nu prachtig verlicht wordt door het zonnetje. Toch gaat Gido het water niet in; het moet echt een paar graden warmer buiten worden! Wederom een heerlijke wandeling in deze mooie omgeving van het Hemsedal.

11 augustus: de zon schijnt, maar vannacht is het weer hard gaan waaien en dat blijft zo gedurende de dag. We gaan de wandeling naar de top van de Hydnefossen waterval maken. Het alternatief, volgens Karin, is een kamwandeling en Gido moet er niet aan denken om met harde wind daarboven te lopen. We rijden met de auto een stuk omhoog naar de wandelparkeerplaats, waardoor we niet zo veel hoogtemeters hoeven te maken. Maar dat wil niet zeggen dat het korte stukje klimmen een makkie is, want het is gewoon weer heel steil! Hoe verzinnen die Noren zulke paadjes🤔. Het uitzicht is echter grandioos, dus de klim is zo voorbij. Dan komen we op de hoogvlakte en hier waait het niet hard, maar hééél hard! Dat Gido zijn hoedje op zijn hoofd heeft kunnen houden is Karin een raadsel. De bedoeling is om bij de top van de waterval, vanaf de rotswand het dal in te kijken, maar dit durven we niet te doen. We hebben al moeite om op onze benen te blijven te staan, zodat het te riskant is om op de rand te gaan staan. En aangezien de wind ook nog eens een kou met zich meebrengt, hebben we de beoogde wandeling ingekort en zijn we vroeg naar de auto gelopen. De lunch hebben we in de auto genuttigd, want er was boven werkelijk geen beschut plekje te vinden. Ook bij de caravan waait het te hard om lekker buiten te kunnen zitten, dus hebben we binnen naar de samenvattingen van de gouden medailles zitten kijken; wat ontzettend knap van Harrie Lavrijesen en Sifan Hassan!

12 augustus: het lijkt wel zomer vandaag! Strakblauwe lucht en nauwelijks wind👍. We rijden vandaag het Grondalen in en parkeren de auto bij het Vavatn op 1124 meter hoogte. Behalve een paar vakantie huisjes van de Noren is hier helemaal niets. Onderweg spreken we een Noor die hier ook een huisje heeft, maar normaal gesproken alleen maar vanuit zijn woonplaats Bergen hiernaartoe komt, om in de winter te skiën. In de zomer staan bijna alle huisjes leeg. Men gaat liever naar het buitenland op vakantie dan de zomer in eigen land door te brengen. Onbegrijpelijk wanneer je in zo’n mooi land woont! Maar goed, we gaan vandaag de top Harahodn beklimmen, die 1581 meter hoog is. Het is vooral een keienwandeling met op het allerlaatst nog een luchtig stukje graatwandelen. De top biedt uitzicht over een desolaat landschap. Geen skiliften in de weidse omtrek, dus de meeste Noren weten hoe met vellen onder hun skis te lopen, of gaan langlaufen.

Na de afdaling rijden we naar de krachtige waterval Rjukandefossen in de rivier Morkedola, die door het dal stroomt. Behalve dat men naar deze mooie waterval komt kijken, wordt er, net na de kloof, ook veel gezwommen. En dat doen wij natuurlijk ook, op zo’n prachtige zomerdag, maar het water is wel erg koud🥶. Gelukkig is de zon krachtig genoeg om ons weer op te warmen. We genieten nog van de avond in het zonnetje bij de caravan. Morgen verlaten we het Hemsedal en rijden we een stukje naar Oslo toe.