28 juni: we snappen best dat mensen een airco in hun camper/caravan installeren! Tja, wij doen het maar met onze kleine ventilatoren; eentje om de koelkast te koelen en eentje voor ons😁. Na een redelijke nacht, gaan we vandaag een rondrit maken door de omgeving. Heerlijk met de airco in de auto😂. De omgeving is prachtig en behalve zonnebloemen en graan, verbouwen ze hier ook tabak! De tabaksplanten staan in bloei, de oogst van vorig jaar hangt nog te drogen. Deze regio is bekend om een raar fenomeen in de rotswanden, namelijk ruitvormige openingen. Men denkt dat het Thracische begraafplaatsen zijn, mede daar er tempels in de nabijheid gevonden zijn. Wij bezoeken de grootste, genaamd Gluhite Kamani, vlakbij het dorpje Malko Gradishte. Het is inderdaad heel bijzonder, om al die uitgehakte plekjes in de rots te aanschouwen. De vraag is echter, hoe hebben ze die daar kunnen uithakken en naar ons idee is het oppervlak veel te klein om iets in te zetten🤔. Wellicht waren het wel zwaluwnesten? Onderweg stoppen we bij een mooie bocht in de Ardarivier, waar je naar de gieren en adelaars kan kijken, die daar nestelen in de bergwand. Karin moet op de terugweg naar de camping een beetje doorrijden, want Gido wil Max zien om 17.00. Geen probleem, Karin voelt zich af en toe een Max op de bergwegen😂. Helaas was de spanning van de wedstrijd er na bocht 3 al af.

29 juni: Hiep Hiep Hoera! Donna kan gefeliciteerd worden met haar 31e verjaardag! De kaart die we vanuit Sofia gestuurd hebben, is gisteren aangekomen, dus mooi op tijd. We gaan vandaag eindelijk naar de Zwarte Zee. Het belooft een lange reisdag te worden, want we moeten eerst vanuit dit onherbergzame gebied op de snelweg zien te komen. Ach we hebben de tijd. Als we al de indruk hadden onderweg de grootste zonnebloemvelden gezien te hebben, nou dan hadden we het mis! Vanaf de snelweg naar het oosten zien we alleen maar graan en zonnebloemen, zo ver als het oog maar kan kijken en dan nog verder😊. Na een kleine vijf uur rijden komen we aan bij de Zwarte Zee, net voorbij de grote stad Burgas, op camping Ailyacamp. Aan het privéstrand staan de permanente caravans met uitbouw en wij staan op een schaduwplek iets verder van het strand af. Karin gaat een wasje draaien, na het avondeten zijn we van plan nog een eerste duik in de Zwarte Zee te nemen en morgen trekken we er weer op uit.

30 juni: een prima nachtje gehad, door het windje was een ventilator niet nodig. Eerst maar een duik in het niet al te koude zeewater, alvorens we op pad gaan. Karin heeft een interessante religieuze site in de buurt gevonden, Beglik Tash. De Thraciers hebben deze prehistorische aanbiddingsplek in gebruik genomen. Het meest bijzondere stuk gesteente is het immense rotsblok, dat maar op twee punten rust. Is het daar neergelegd of heeft de natuur dit daadwerkelijk zo vormgegeven? Tevens liggen er 16 ovale rotsblokken, die de maanden van de Thracische kalender weergeven. Ooit stonden ze rechtop, maar inmiddels zijn ze omgevallen. Al met al een zeer imposante plek.

We rijden een stukje terug en gaan even afkoelen in de Zwarte Zee. Deze is prachtig helder, maar geen visje te bekennen. We verbranden bijna onze voetzolen op het hete zand! Inmiddels is het lunchtijd geworden en we lusten wel wat. We rijden verder naar het oude stadje Sozopol, prachtig gelegen aan een rotskust. Na de lunch in een leuk restaurant, wandelen we door het oude centrum. Kleine straatjes met authentieke houten huizen tussen relatieve nieuwbouw; het zou verboden moeten worden! Tegen de late middag keren we terug naar de camping en gaan maar weer eens te water😁. Het is een stuk zwoeler vandaag dan gisteren, dus dat belooft wat voor vanavond. De douche is op een paar stappen afstand, die biedt soelaas!

1 juli: zonder onze ochtendduik, vanwege de hoge golven en de harde wind, verlaten we de camping en rijden we naar het pittoreske stadje Nesebar. Hier zetten we de caravan op een vrije kampeerplek aan de kust, met zicht op het plaatsje in de verte. Er staan al een paar campers, het is namelijk een geliefd Park4Night plekje. Het is even puzzelen, hoe en waar de caravan te plaatsen, want het waait behoorlijk. We besluiten de caravan iets verder het duingebied in te zetten. Wat ons onderweg is opgevallen, en ook hier weer, is dat het meestal Bulgaarse campers/caravans zijn die we tegenkomen en weinig uit de rest van Europa🤔. Na de lunch stappen we op de fiets naar het oude gedeelte van Nesebar. Dit stadje werd in de 6e eeuw v. Chr. door de Grieken gesticht. In de 13de en 14e eeuw beleefde de stad haar beste jaren onder de Bulgaren. Dit is de periode waarin de meeste van de goed bewaarde kerken werden gebouwd. Nu is het oude gedeelte een toeristische trekpleister met een aaneenschakeling van eettentjes en prullariawinkeltjes. Ze hebben goede zaken vandaag gedaan, want Gido heeft een nieuwe buffel lederen portemonnee gekocht en Karin zowaar alweer een jurkje. En er waren maar twee jurkjes gejat😁! Eenmaal terug bij de caravan (met de auto voor de deur), duiken we natuurlijk de heerlijke zee in. Er staat best een flinke stroming, dus heel ver uit de kust gaan is niet verstandig. Het is heerlijk genieten zo!

2 juli: Gido heeft heel graag een echte rustdag en we staan hier prachtig vrij, dus Karin gaat overstag en we blijven gewoon een dagje luieren bij de caravan en in het water. Je moet wat overhebben voor je lief, toch?

3 juli: we verlaten, na een ochtend bad in de zee, onze stek in de duinen en rijden naar de havenstad Varna. Hier denken we vrij te kunnen staan aan het strand, maar nadat we een tijdje in zee hebben gelegen en langs het strand te hebben gewandeld, kijkt Karin nog eens goed op de Park4Night app en ziet dat kamperen hier niet meer is toegestaan. Dat is raar, want slapen in je auto/camper mag nog steeds wel! Aangezien we geen zin hebben om vanavond alsnog gesommeerd te worden door de politie, om te vertrekken en een boete van 500 lev te krijgen, ruimen we de caravan weer in en rijden we naar resort Kalimanski Khan. Dit is een mooi Spacomplex voorbij de stad Varna, met een camperplaats. We staan hier helemaal alleen bij het schitterende complex en hebben geweldig uitzicht over het heuvelland. Gido probeert via de bedrijfsleider, om tegen gereduceerd tarief ook gebruik te mogen maken voor een uurtje van het zwembad en de sauna. Helaas, de bedrijfsleider heeft er geen oren naar😞.

4 juli: we maken vandaag een autorit langs een paar toeristische trekpleisters in de omgeving. We beginnen met het verste punt vanaf de camperplaats en meteen ook bijna het einde van de Bulgaarse Zwarte Zeekust. Kaap Kaliakra ligt namelijk niet ver van de Roemeense grens en wordt druk bezocht, vanwege de mooie steile rotskust en de archeologische vindplaats van een vesting. De kaap werd bewoond vanaf de 4de eeuw v.Chr. Dit duurde tot in de tweede helft van de 14e eeuw, toen het zijn hoogdagen beleefde. Na de val van de vesting door de Ottomanen, verloor het zijn belang en verviel het tot een ruïne.

We rijden langs de witte rotskust naar het stadje Balchik. Hier gaan we de Botanische tuin en het vakantie “paleisje” van prinses Marie van Edinburgh, vrouw van Ferdinand I van Roemenië, bezoeken. Je kunt zien dat het hoogzomer is, want de planten en bloemen hebben het zwaar. Toch hebben ze hun best gedaan om met allerlei eenjarige bloemen de tuin aan te kleden. Gido geniet als hovenier! Het paleis is het zomerverblijf van prinses Maria geweest en deze bezichtigen we ook, aangezien we er voor betaald hebben. Bescheiden maar fijn en met zicht op de zee!

En verder gaat de rit langs de kust naar het strand van Nirvana. Het is onze laatste mogelijkheid om dit jaar nog in de Zwarte Zee te zwemmen, dus die pakken we nog mee. Wanneer over een paar jaar Roemenië onze bestemming wordt, zullen we haar weer terug zien. We liggen met deze temperaturen liever in de zee, dan dat we door de stad Varna heen slenteren😉. Als we uit gedobberd zijn, rijden we richting onze camperplaats. Onderweg stoppen we nog bij Pobiti Kamani, ook wel het versteende bos genaamd. Deze naam heeft het gekregen, omdat er holle stenen zuilen in het zand staan, waar vroeger een zee heeft gelegen, en deze lijken op boomstammen. Men weet echter tot op heden niet hoe deze zuilen zijn ontstaan, maar dat deert niet; wij vinden dit natuurverschijnsel prachtig! Eenmaal terug bij de caravan, douchen we het zeezout van ons lijf en gaan we heerlijk uit eten bij het restaurant van het complex. En wij zijn niet de enige! Verjaardagen worden er kennelijk gevierd met ondersteuning van live muziek. En laten wij nu bepaald geen fan zijn van de Bulgaarse muziek😂😂😂.