22 februari: het keuringsrapport van de caravandealer beschreef dat de remmen van de caravan duidelijk sporen van oververhitting laten zien, maar ze functioneren gelukkig nog prima. Dus we hebben ingepakt en zijn vertrokken! De BMW trekt de caravan als een veertje en met een sukkelgangetje van 90 km/uur op de cruise control bereiken we, zonder files onderweg, vroeg in de avond, onze eerste stop op deze reis; Dinkelsbühl. We staan gratis op een parkeerplaats bij de sportvelden net buiten het stadscentrum; niet zo idyllisch, maar voor ons goed genoeg voor de nacht. Even uit eten bij een eetcafé (lees bier) en met de kachel aan onder de wol😊.

23 februari: Na een prima nachtrust (de kou viel reuze mee) willen we na het ontbijt het stadje bezoeken. Echter blijkt de wc-doorspoeling niet te werken! Gido heeft na een tijdje het euvel gevonden. Op onverklaarbare wijze is het spuitstukje in het watercompartiment verdwenen😧. En niet door kunnen spoelen is geen optie voor de komende maanden! Dus Gido heeft de wc gedeeltelijk gesloopt om dit op te lossen. Gelukkig hebben we tweecomponenten lijm bij ons en zit het spuitstukje nu weer goed vast op de plek waar het hoort te zitten. Dus een uur later wandelen we alsnog het leuke stadje binnen. Dinkelsbühl is een middeleeuws stadje, dat nog geheel ommuurd is. In 1372 is men begonnen met het bouwen van de stadsmuur. Niet ver hiervandaan ligt nog zo’n mooie ommuurde stad, Rothenburg ob der Tauber. Deze plaats hebben we een aantal jaren geleden al bezocht. Beide zijn zeker de moeite waard om naar toe te gaan; heel gezellig en in Rothenburg kun je over de stadmuren wandelen.

Tegen de middag verlaten we (met een werkende wc👌) het mooie Dinkelsbühl en rijden we via de Fernpass Oostenrijk in. Dit is een mooie bochtige weg door de bergen en Karin heeft geen problemen om de auto met caravan erachter veilig op de Oostenrijkse snelweg te brengen. We staan nu op een Rastplatz langs de snelweg, vlakbij de grens met Italië. Absoluut geen mooie overnachtingsplek, maar we hoeven alleen maar de zelfgemaakte erwtensoep op te warmen en met de kachel aan te gaan slapen. We doen gewoon net alsof we wild aan het kamperen zijn😉in de natuur. Morgen rijden we de Brennerpas over en gaan we op weg naar San Marino.

24 februari: tot een uurtje of 05.00 was het heerlijk rustig op de parkeerplaats, maar vrachtwagenchauffeurs vertrekken kennelijk vroeg in de ochtend! Aangezien wij niet meer de slaap kunnen vatten, gaan wij zonder ontbijt maar op pad. Ontbijten doen we onderweg wel. De Brennerpas zelf stelt niet veel voor; gewoon recht toe recht aan. Het besneeuwde berglandschap waar we doorheen rijden is echter wel heel mooi. Eenmaal na de tolpoorten op de snelweg in Italië, wordt het een armzalige rit naar het zuiden. Veel industrie, ook bij de grote steden zoals Bolzano en Bologna. En eenmaal op de Povlakte veel wijnranken en fruitbomen, maar helaas niet in een idyllische setting. Op de grasvlaktes lopen geen koeien of ander vee zoals (nu nog) bij ons in de weilanden. De wegwerkers hebben een zekere doodsverachting, want ze gooien zonder te kijken hun deur open en stappen gewoon uit hun wagen de vluchtstrook op, met het razende verkeer vlak langs hun deur😲. We bereiken onze bestemming van deze dag, de Republiek San Marino, in de late middag. Helaas hangt er een dikke mistlaag, zodat we geen zicht hebben op de prachtig op een rotspunt gelegen oude stad San Marino. We parkeren de caravan op een gratis camperplaats voor de nacht. Het heeft nu geen zin naar boven te wandelen, want er is geen uitzicht. Laten we hopen dat het morgen beter weer is🤞.

25 februari: we hebben de hele nacht alleen gestaan op de camperplaats en heerlijk kunnen slapen. Totdat om 06.30 een vrachtwagen op de parkeerplaats een paar containers is gaan lossen😧. Hoezo op een camperplaats? Nou ja, we lagen toch weer vroeg op bed, dus op zich hebben we genoeg slaap gehad om deze dag weer fit aan te vangen. De mist is gelukkig verdwenen, zodat we na ons ontbijt al lopend de berg gaan beklimmen om bij de oude stad te geraken. Pfff dat is een hele pittige klim; we moeten nog even wennen aan het wandelen in de bergen! Gido heeft de drone op aanraden van Karin meegenomen, zodat er een paar mooie foto’s gemaakt kunnen worden van de stad, hoog boven op de klif. We wandelen de hele ochtend door het pittoreske stadje en genieten van de mooie uitzichten over het achterland. De Adriatische Zee kunnen we door de laaghangende bewolking helaas niet zien. We besluiten om na de lunch een stuk zuidelijker naar de kust te rijden en Karin wil heel graag de secundaire weg nemen i.p.v. de snelweg. Nou dat hebben we geweten! Wat een rampzalig wegdek; alles in de auto en de caravan schudde door elkaar. De kunst is om de meeste gaten in de wegen te ontwijken en daarbij is de route ook nog eens niet mooi. Het uitzicht is armoe troef, in dit gedeelte van Italië. We hebben nu al besloten om tijdens een toekomstige Italië-rondreis dit gedeelte over te slaan😉. Van lieverlee toch maar de boeg richting de autostrada gewend, zodat het laatste stuk van de rit weer comfortabel verloopt. In de regen komen we aan op de overnachtingsplek in het dorpje Camerano. Dit ligt tegen de Conero Riviera aan en dat schijnt een prachtige kustlijn en natuur te hebben. Als het morgen niet regent willen we daar gaan wandelen. Maar vanavond eerst op zoek naar een authentiek Italiaans restaurant.

26 februari: helaas wakker geworden van de regen, maar wat een heerlijk rustige nacht hebben we gehad. Er wordt geschreven dat je hier heel mooi kunt wandelen, dus Karin heeft een korte kustwandeling uitgezocht naar een uitkijkpunt. Hier vandaan kan men de rotsformaties Due Sorelle bewonderen, mits het zicht natuurlijk niet door mistdampen belemmerd wordt! Ondanks de lichte regen gaan we dapper op pad en het loont, want op het moment dat wij op de Passo del Lupo aankomen, trekt de bewolking weg en hebben we prachtig uitzicht op de grillige kustlijn. Gido maakt met de drone nog een paar mooie foto’s👍.

Eenmaal terug bij de auto rijden we via een steile weg naar de kust, om ons in het zeer koude water van de Adriatische zee te wassen. Vrij kamperen is leuk en jezelf bij de gootsteen wassen is prima te doen, maar het kan niet tegen badderen op😉. We lopen nog even door het uitgestorven dorp Sirolo, maar zonder de zomertoeristen is er niet veel aan. Dit zullen we de komende weken nog wel vaker meemaken. Het voordeel van zo vroeg in het jaar aan de kust is wel dat je altijd je auto gratis ergens kunt parkeren!

27 februari: na wederom een hele goed nachtrust gaan we vandaag een heel stuk zuidwaarts rijden op de autostrada Adriatica. Er zijn onderweg heel veel wegwerkzaamheden, maar veel gewerkt wordt er niet😂. Gelukkig is het niet druk op de snelweg, dus we hebben geen last van files. In de buurt van Bari zien we enorme bossen met olijfboomgaarden. Kennelijk doen die het hier heel goed. We hebben ons al menig keer verbaasd over Italiaanse gebruiken onderweg, maar dat je bij tankstations de keuze hebt om bediend te worden tegen €0,25 cent per liter bovenop de benzineprijs, slaat toch wel alles. Al doende leert men en dat gebeurt ons geen tweede keer! Pas in de late middag komen we aan bij ons overnachtingsplekje. We staan voor het eerst in de vrije natuur; aan de kust bij het plaatsje Polignano a Mare. Hopelijk worden we wakker met een mooie zonsopgang.

28 februari: en jawel, een prachtige zonnige dag! Na het ontbijt voor de caravan genoten te hebben, lopen we naar het leuke stadje. De grillig gevormde rotslagen vormen een mooie kustlijn en de stad rijst hier uit de rotslagen omhoog. De enkele Italiaanse toeristen zijn al, net als wij, vroeg op pad. Donna is hier in de zomer geweest, maar toen kon ze over de hoofden lopen.

Na een bakkie op een terrasje in de zon gepakt te hebben, rijden we richting Alberobello (zonder caravan gelukkig, die hebben we ergens geparkeerd en pikken we later weer op). Dit dorp is bekend vanwege haar Trulli-huisjes. Deze bouwstijl stamt nog uit de vroege middeleeuwen en bevat geen cement, maar alleen kalkstenen keien uit de omgeving. Er wordt daadwerkelijk nog in de kleine huisjes gewoond, maar de meeste Trulli worden gebruikt als souvenirwinkeltje of vakantiewoning. We slenteren een kleine twee uur door de straatjes en genieten.

Na de twee hele leuke stadjes bezocht te hebben (we hebben de afgelopen week al meer cultuur gesnoven dan de hele reis door Noorwegen😂), rijden we naar Brindisi. Hier parkeren we de caravan op een grote camperplaats aan de rand van het centrum en dichtbij de veerboot. Ondanks de onlusten en stakingen in Griekenland, vertrekt de veerboot morgenmiddag gewoon. Ach en anders blijven we toch gewoon nog een paar dagen in het zuiden van Italië? Ook geen straf! In de late middag wandelen we door het oude centrum en gaan we tegen de avond op zoek naar een pizzeria. Dat valt niet mee! In Amsterdam zijn er meer pizzeria’s om 18.30 open dan hier. Maar we hebben er toch eentje gevonden en sluiten onze reis door Italië in stijl af. Morgenochtend nog even ergens broodjes zien te kopen en dan zijn we klaar voor de 8 uur durende overtocht naar Griekenland. Arrivederci 👋.