4 april: gisteravond brak de hemel open, dus van barbecueën zou niks komen. Dan maar uit eten in Stoupa, bij een Gyrostent aan het strand, ook geen straf! Vandaag gaan we een fietstocht langs de kust maken. Hierbij komen we langs pittoreske haventjes, met opvallend veel Engelse mensen op de terrasjes. Er ligt een heus fietspad tussen Stoupa en Aghios Nikolaos en daarna gaat de tocht over een stille, doodlopende weg naar Aghios Dimitrios met aan het einde het dorpje Trachila. Hier eten we onze meegebrachte bammetjes op. We vragen ons af, wanneer de hoos aan toeristen hier gaat neerstrijken, want onderweg zien we overal de luxe vakantievilla’s, die nu nog leegstaan. De route is prachtig en is af en toe (helaas) erg geaccidenteerd. Na terugkomst op de camping nemen we nog een duik in de zee en dit keer zijn we ook echt even gaan zwemmen. De barbecue gaat aan en we genieten nog na van deze heerlijke ontspannen dag!

5 april: nadat Gido Max de polepositie heeft zien pakken in de GP van Japan, kunnen we op pad. Vandaag rijden we naar het plaatsje Kardamyli om door de Vyros kloof te lopen. Deze is lang niet zo nauw als de vorige kloof, maar nog steeds indrukwekkend met al die hoge rotswanden. Af en toen moet er wat geklauterd worden, waarbij Karin helemaal in haar element is, maar de route is niet moeilijk. Bij het klooster Sotiros wandelen we de kloof uit en stijgen we rap over een mooie panoramaweg. Omkijkend zien we eindelijk de besneeuwde bergtoppen van het Taygetos gebergte. Tot nu toe hingen er steeds wolken in het gebergte. We komen uit bij het zeer oude kerkje Aghia Sofia, uit 1430. Helaas kunnen we de prachtige fresco’s binnen niet bekijken, want de kerk zit op slot. Over een oud keienpaadje komen we langs het oudste gedeelte van Kardamyli en uiteindelijk weer uit bij de auto. Aangezien de middagzon nog goed haar best doet, bekijken we onderweg een paar strandjes, maar alles heeft rotsen en gesteente. Dus rijden we gewoon weer terug naar de caravan en lopen we naar ons “privé” zandstrandje, waar we na een frisse duik heerlijk een uurtje relaxen.

6 april: na de door Max gewonnen race en het ontbijt, pakken we alles in en rijden we slechts 32 km verder zuidwaarts naar een gratis camperplaats bij een restaurantje in Karavostasi. Aangezien de wegen in het zuidelijkste puntje van het schiereiland niet al te breed zijn, zullen we de caravan weer veilig achter moeten laten, terwijl wij onze uitstapjes gaan maken. Na de lunch rijden we naar de Diros grot. Deze is bijzonder omdat men 3 km door het grottenstelsel kan varen, wel in een heel gammel bootje. De gondelier heeft een speciale techniek, namelijk met de peddel langs het plafond en de muren, om ons voort te bewegen door de nauwe ruimtes😁. Na de vaartocht lopen we nog 300 meter onder de grond verder naar de uitgang. De vaartocht is echt bijzonder en het grottenstelsel is wederom prachtig. Het kalkgesteente in Griekenland herbergt schitterende grotten! Eenmaal terug bij de camperplaats staat deze inmiddels vol met campers. Het blijkt wel dat het echt de moeite waard is om vroeg ergens de caravan neer te zetten, zodat we het beste plekje kunnen uitzoeken. Het wordt nu al een stuk drukker met alle reislustige mensen. Helaas staat er een straffe wind, dus zwemmen gaat het niet worden. Dan maar in het zonnetje kijken hoe Pogacar de Ronde van Vlaanderen overtuigend wint, onder het genot van een glaasje wijn en bier.

7 april: de regen op het dak van de caravan maakt ons wakker, maar gelukkig schijnt al snel de zon. Na het ontbijt gaan we zonder caravan een ronde maken over het schiereiland Mani. Karakteristiek voor Mani is de stijl van de versterkte torenwoningen, die in vroeger tijden gebouwd zijn, om de bewoners te beschermen tegen piraten die de kust onveilig maakten. De kustlijn is schitterend en we stoppen geregeld om te genieten van het uitzicht en natuurlijk maakt Karin heel veel foto’s. We rijden langs prachtige bergdorpjes en vragen ons af wie hier daadwerkelijk zo ver van de bewoonde wereld af zou willen wonen. Helaas staat er te veel wind en is de zee te ruig om te gaan zwemmen, ondanks dat de strandjes hiertoe uitnodigen. Het verlaten dorpje Vathia is een echte toeristische trekpleister en niet onterecht. Je kunt hier mooi tussen de torenwoningen door de smalle steegjes lopen. Sommigen zijn zelfs weer opgeknapt en bewoond! Na een heerlijke dag komen we terug bij de caravan en zien tot onze verbazing dat een Oostenrijkse camper pal voor onze caravan geplaatst is. Karin gaat meteen verhaal halen en even later verplaatsen ze hun camper, zodat wij weer uitzicht hebben op de zee. Een uur later wil een Duitse camper ook nog tussen ons en de Oostenrijkers in gaan staan, wat Gido, met een taser en pepperspray (niet waar), weet te verhinderen. Ze vinden ons niet aardig, maar daar hebben we even helemaal ‘Scheisse’ aan😠. Eén keer landjepik is genoeg! Hadden ze maar eerder moeten komen, toen er nog wel plaats was met uitzicht op de zee. Hopelijk zitten we straks niet naast hen in het restaurant😁. Gido snelt opeens naar het haventje toe, omdat een zeilschip moeite heeft aan te meren en een handje nodig heeft om de landvasten aan te nemen. De eigenaar van het restaurant komt ook nog helpen; we zijn eigenlijk best aardig! De gegrilde vis en inktvis van het restaurant smaken ons prima, onder het genot van een overheerlijke witte wijn uit de streek👌.

8 april: wat een enorme omslag van het weer! Het is koud, de regenwolken pakken zich samen rond de bergen en er staat een harde wind, brrr. Het is vandaag een reisdag van wel 104 km naar de regio Lakonia. Onderweg stappen we uit in het plaatsje Gythion, waar niet veel aan is en doen we nog de boodschappen bij de ons bekende supermarkt. We komen tegen de middag aan op de camperplaats van restaurant Oasis in Viglafia. In dit gedeelte van de Peloponnesos zijn niet zoveel mogelijkheden om vrij te kamperen, daar het natura 2000 gebied is en de politie schijnt hoge boetes uit te delen. Voor 6 euro mogen we tussen de olijfbomen de caravan neerzetten en gebruik maken van de wc en andere voorzieningen. Aangezien de zon vanmiddag toch haar best doet, wandelen we naar het strand en maken daar langs het prachtig gekleurde zeewater een fikse wandeling. Daarna afdouchen onder de koude douche buiten op het kampeerterrein, warm water hebben ze niet. Toch nog een mooie afsluiting van deze dag.

9 april: het weer is helaas niet opgeknapt. Sterker nog, het is waardeloos. Ach zo komen we ook aan de benodigde echte rustdagen waar Gido zo naar verlangt😉. Dus wordt het een ochtendje achter de computer en met een boek op bed, wachten op beter weer. Het blog is weer bijgewerkt en wellicht kunnen we vanmiddag toch nog iets ondernemen.