1 juni: we verlaten de camping in Voss. Ondanks de drukte en de luidruchtige kinderen was het na 23.00 uur opvallend stil. Toch missen wij de luxe en de rust van het wild kamperen/vrij staan met de caravan, dus op naar een nieuw stekkie! Op een camping denk je natuurlijk dat je gemakkelijk contact kunt leggen met je Noorse buurman of buurvrouw, maar dat valt tegen. In vroeger tijden hielpen andere campinggasten je met het rechtzetten van de caravan, of het opzetten van je tent. Dat is tegenwoordig niet meer zo. Er wordt van je verwacht dat je ten minste een mover onder je caravan hebt hangen en als je dat niet hebt, is het je eigen schuld. Ook hebben we in de gaten dat de Noren niet de gezelligste mensen van Europa zijn. In tegenstelling tot ons verblijf Denemarken kan er in Noorwegen bij het passeren van elkaar op de straat, of in de bergen, amper een groet of een lachje af en ook op de camping is groeten hier niet de gewoonte. Als wijlen Willy Vandersteen in Noorwegen geweest zou zijn, dan had hij voorzeker een album van Suske en Wiske vernoemd naar de ‘Norse Noor’.

De route van vandaag voert ons door het Myrkdalen naar een schitterende pas, waar de meren nog grotendeels bevroren zijn. Dit levert weer mooie plaatjes op, dus Gido laat de drone op. De wolken aan de andere zijde van deze pas benemen ons helaas het uitzicht op het naderde fjord waar het dorpje Vikoyri onze bestemming is. Hier bekijken we de staafkerk uit 1130 die nog helemaal origineel is. Daarna foerageren we bij de plaatselijke begraafplaats en de Spar, zodat we weer een paar dagen voort kunnen. Het dorpje is gezellig druk met allerlei kraampjes aan de haven, dus we besluiten om later in de middag terug te keren zonder caravan. Onze overnachtingsplek is namelijk nog 10 minuten verder rijden aan het einde van deze fjordvertakking, bij de veerboothaven van Vangsnes. Hier hebben wij het rijk alleen, met geweldig uitzicht op de veerboten en het vrachtverkeer over het fjord! Vakantie gevoel ten top, daar de zon ook zijn uiterste best blijft doen😎.

’s Avonds vaart er nog een cruiseschip door het fjord waar onze caravan staat naar zijn volgende bestemming. Gido pakt de drone en schiet onderstaande film vanaf ongeveer 1,5 meter boven het water. Let op, het cruiseschip vaart op meer dan een kilometer vanaf de kant. NB: er is maar 1 themamuziekje dat hierbij past. Herken je het, laat het dan weten in ‘Le Comments’😁

2 juni: vanaf ons kampeerplekje rijden we langs het fjord richting het dorp Fresvik, waar we onze dag wandeling in het Tundedalen starten naar de Huldafossen toe. Deze watervallen worden gevoed door de Fresvikbreen gletsjer, die zich met moeite laat zien in de ochtend vanwege de laaghangende bewolking. Gido laat de drone weer op, zodat we vanaf 500 meter hoogte een overzicht krijgen van het dal met de twee watervallen. Na een rustpauze lopen we het Helgadalen in, in de hoop dat we door hoogte te winnen een glimp van de gletsjer te zien krijgen. Helaas zijn er aardig wat aardverschuivingen geweest, zodat het pad net onder het zadel ophoudt. De bewolking is echter verdwenen, zodat we toch een goed beeld krijgen van de sneeuwmassa op de Fresvikbreen. Wederom een mooie wandeling in dit prachtige fjorden gebied. Nog even het zweet afspoelen in het fjord en de bbq kan weer aangestoken worden😊.

3 juni: De gigabytes van de wifi gaan er sneller doorheen dan verwacht. De 100GB die we voor de vakantie hebben ingeslagen zijn al voor een deel op. We hebben nog minder dan 40GB over. Dat gaan we dus niet redden de rest van de reis😒. Bij een beetje zuinig aandoen gebruiken we ongeveer 10GB per week. Aangezien we de komende maanden wel wat willen zien van de Olympische Spelen en het EK-voetbal, en Gido af en toe wil kijken naar een uitzending van FVD-Inside en Ongehoord Nieuws om de andere kant van het nieuws te kennen, heeft Gido bij Capestone gekeken wat de mogelijkheden zijn voor meer data. Welnu, de GB-wallet is met 500GB! aangevuld. We mogen er een jaar over doen om dit op te maken, dus voorlopig kunnen we weer berichten aan jullie uploaden.

Vandaag was met name een reisdag. Vanaf het Sognefjord weer terug omhoog naar de prachtige pas, om daarna af te slaan richting Flam. Onderweg zijn we gestopt bij Stalheim, waar je een mooi uitzicht hebt het Naerodalen in richting Gudvangen.

Gudvangen ligt aan de basis van het smalste fjord in Noorwegen, het Naerofjord (wat letterlijk smal betekent). De bedoeling was om hier een kano te huren, maar het weer is er niet naar om op het water te gaan zitten; veel wind, af en toe een bui en fris. Wellicht dat we later vanuit Flam nog een cruise gaan maken. We zijn wel even over de weg naar Bakka gereden, het verste punt wat je met de auto kunt bereiken in dit smalle fjord. Op het smalste punt is het fjord 500 meter breed. Er leven hier meer geiten dan mensen. De bruine geitenkaas schijnt wereld beroemd te zijn; vanwege de prijs en de angst voor een stinkende koelkast, heeft Karin de stukjes kaas maar laten liggen.

We zijn aangekomen bij het gehucht Flam en staan op een parkeerplaats aan het Sognefjord. Het waait enorm en er komt slecht weer aan, dus hopelijk waaien we niet het fjord in! Ondanks de niet zulke goede weervoorspellingen hebben we toch treinkaartjes gekocht voor de epische treinrit met de Flambane naar Myrdal. De fietsen gaan mee, zodat we onze eerste downhill ooit gaan meemaken😱. Myrdal ligt aan het begin van de Hardangervidda op 866 meter hoogte en de fietsroute (Rallarvegen) gaat over de oude weg die gebruikt werd om deze spoorlijn aan te leggen. De spoorlijn tot aan Myrdal is 20 km lang, heeft 20 tunnels en bijna 80% van het traject heeft een stijging van 50%! Hopelijk kunnen jullie over een paar dagen een volgend blog lezen😉.