15 juli: vanmorgen zijn we eerst een wandeling gaan maken langs de rivier Ulvaa in het Brostdalen. Maar Karin vond het een beetje saai, zo lopen over een langlauf loipe, dus na anderhalf uur waren we terug bij de caravan. Gido kon het niet laten om weer de rivier Rauma in te duiken, onder het mom van dat hij niet schoon genoeg kan zijn🧼. Met de caravan aangekoppeld zijn we naar het plaatsje Dombas gereden, alwaar we water en boodschappen gehaald hebben en daarna ons laatste blog verstuurd hebben. Karin had namelijk gelezen dat er in het nationaal park slechte ontvangst zou zijn en we wilden jullie niet langer in spanning laten😊. Na de lunch zijn we het Dovrefjell NP ingereden en hebben we de caravan midden in de natuur geparkeerd, met zicht op de berg Snohetta, voor de nacht. Dit gebied is, naast de beklimming van de 2286 meter hoge berg, vooral een toeristische trekpleister vanwege de muskusossen die hier ronddolen. We gaan daarom ’s middags nog wandelen naar het uitzichtpunt Tverrfjellet en turen door de verrekijker het gebied af. En ja hoor, Gido spot er twee, héééél in de verte. Met het blote oog nauwelijks te zien en door de verrekijker ook nog wazig, maar Karin maakt toch een foto van het tweetal. Misschien dat we ze morgen een beetje dichterbij kunnen bekijken. En de Snohetta blijft haar sneeuwhoed helaas schuilhouden onder de bewolking.

16 juli: wat een dag! Deze begon voor Karin al om zes uur ’s ochtends, toen ze in de gaten had dat de bewolking verdwenen was en de Snohetta haar ware gezicht liet zien. Haar sneeuwhoed is ze echter al kwijt😉.

Daar Karin na al deze opwinding niet meer kon slapen, zijn we vroeg opgestaan, om aan de zeer lange rondwandeling door het gebied te beginnen. In de hoop natuurlijk een paar ronddolende muskusossen tegen te komen. En jawel, halverwege de ochtend zien we er zowaar eentje die ligt te luieren bij de rivierbedding! En heel erg dichtbij, zodat we de verrekijker niet hoeven te gebruiken en gelukkig staan we aan de andere kant van de rivier. We hebben namelijk gelezen dat ze de 100 meter sneller afleggen dan Usain Bolt, dus gepaste afstand houden is het devies. Gevraagd naar de naam van deze muskusos, was het antwoord ‘Elon’😉

Onze dag kan nu al niet meer stuk. Verder gaat de tocht richting de Snohetta, die zich kennelijk alleen speciaal voor Karin vanmorgen even van haar wolkendek heeft ontdaan, want de rest van de dag laat ze zich nauwelijks zien. Desalniettemin is het heerlijk wandelen, hier door de leegte en blijven we uitkijken of we nog meer muskusossen tegenkomen. Volgens Gido zijn de wilde rendieren, die hier ook zouden moeten rondlopen, uit dit gebied weggetrokken, want de grond is één en al rendiermos😂. We hebben geluk, want Karin ziet, turend door de verrekijker, weer twee muskusossen liggen bij de rivierbedding. Wat later komen ze in beweging, maar geen angst, want nu zijn we sowieso op een veilige afstand.

Jammer genoeg houden we het niet droog en lopen we het laatste uur met de poncho’s aan, maar voor ons was deze dag zeer geslaagd. Het lijkt wel of we op safari zijn geweest, zo enthousiast waren we bij het zien van deze best wel grote beesten, die overigens gek genoeg verwant zijn aan de antilopen en niet aan de runderen. De muskusossen die we gezien hebben zijn helaas geen inheemse soort. In de jaren ’30 van de vorige eeuw is de muskusos vanuit Groenland geïntroduceerd in Dovrefjell alwaar ze zich al ronddolend hebben vermenigvuldigd tot het huidige aantal van ongeveer 300 dieren.

17 juli: we doen het rustig aan vandaag, want we hebben een verplaatsdag en onze beenspieren verlangen naar rust. Onderweg in het plaatsje Folldal doen we boodschappen voor drie dagen en halen we water bij de begraafplaats. Volgeladen rijden we dan via de gravel tolweg het Grimsdalen in. Ons doel voor vandaag is de bemande Grimdalshytta, met beneden aan de rivier Grimsa een natuurcamping. Dit wil zeggen dat er een grasveld aan de rivier beschikbaar is voor kampeerders. Een geweldige plek en helemaal niet druk. We wachten de regen nog een beetje af en gaan ’s middags nog anderhalf uur fietsen. Helaas houden we het onderweg niet droog, maar het was leuk om door dit ‘sprookjesachtige’ dal te fietsen. Aan het einde van de middag is de camping wat drukker geworden, ook met reizende fietsers, want het dal is een geliefde fietsroute.

18 juli: het is droog en we gaan een rondwandeling maken vanaf de camping. Het eerste deel gaat natuurlijk weer gepaard met een stevige klim richting de bergkam Kattuglehoe. Onderweg hoor je hier helemaal niets, op ons eigen gehijg na dan😉. De omgeving is woest en kaal en ideaal voor rendieren, maar helaas laten ze zich niet zien. Kennelijk rennen de dieren steeds de andere kant op. De wandeling was niet al te lang, zodat we al vroeg in de middag kunnen relaxen bij de rivier.

19 juli: we verlaten het Grimsdalen met een strakblauwe hemel en rijden een klein stukje naar het zuiden, waar we de caravan weer midden in de natuur neerzetten bij dezelfde rivier Grimsa. Zonder caravan rijden we dan het Doralsdalen in, over een gravelweg die we gelukkig niet met de caravan achter de auto hebben gedaan. Waarschijnlijk waren alle schroeven en bouten dan losgetrild. Bij de onbemande hutten van Doralsaeter parkeren we de auto. We bevinden ons nu in het Rondane National Park. De wandeling van vandaag voert ons door prachtige wilde natuur met uitzicht op hoge bergpieken. Als eerste moeten we klimmen over een hoog zandduin🤔 om dan door een gebiedje met kraters te wandelen. Deze kraters zijn gevormd in de ijstijd en niet door bomkraters! Daarna is het steenhoppen geblazen, wat na 8 km best vermoeiend is. De sneeuwvelden hebben een hele mooie ‘giraffe’ tekening gekregen door het dorre gras en het zand wat erop gewaaid is. De route gaat naar de bergtop Hogronden, die 2115 meter hoog is. Wij besluiten deze top niet te beklimmen, maar vanaf een klein afstandje te bewonderen. We moeten namelijk dezelfde weg ook weer terug. Helaas laten vandaag de wilde rendieren zich weer niet aan ons zien, terwijl ook hier ruim voldoende rendiermos aanwezig is. Na de wandeltocht stoppen we bij een mooi meer om nog lekker af te koelen en ons schoon te zwemmen. Het was wederom een prachtdag!

20 juli: vanaf de parkeerplaats Strombu aan wegnummer 27 wandelen we in twee uur naar de berghut Bjornhollia. De route is erg afwisselend; het begin gaat door waterrijk gebied (dus veel muggen!), daarna lopen we door bos waarvan de bodem bedekt is met rendiermos en bosbessen (erg lekker) om boven de boomgrens over de bekende keien te moeten hoppen. Nog een beetje moe van gisteren nemen we onze tijd voor deze wandeling, mede omdat het vandaag broeierig warm is. Onderweg kunnen we zien waar we gisteren gewandeld hebben. Er bevindt zich een lange afstand route tussen de berghutten van de afgelopen paar dagen, waarbij de NP Rondane en Dovrefjell doorkruist worden. Een meer om in te zwemmen hebben we onderweg niet, maar de voeten kunnen in ieder geval wel op het einde van de wandeling in de ijskoude rivier Atna gekoeld worden. Eenmaal terug bij de caravan nemen we nog een bad in de Grimsa, waarna de voetjes omhoog kunnen. Een heerlijke relaxte dag👍.