22 juni: och wat zijn we blij dat we de drone weer mee kunnen nemen op onze wandelingen! Gido heeft weer mooi gevlogen door de Grand Canyon van de Centrale Balkan regio. Maar goed, eerst moeten we vertellen, dat we vertrokken zijn vanaf de heerlijk rustige camping nabij Troyan. Gido met een zwaar gemoed, want hij kon de leuke hond niet meenemen. We rijden deze morgen verder richting het oosten (ooit zullen we echt wel bij de Zwarte Zee aankomen😁), naar camping Motocamp, in een mooie tuin in het gehucht Idlevo. De eigenaren waren eerst alleen gericht op onderdak bieden aan motorrijders, maar nu is er ook plaats voor campers en caravans. Na de lunch vertrekken we voor een wandeling in het achterland. Bij het dorpje Emen, begint namelijk een prachtige kloof, met als eindpunt de waterval Momin. Zoals gezegd, laat Gido de drone een paar keer mooie opnames maken van het landschap. Helaas is de waterval inmiddels een klein stroompje en nodigt het waterbassin niet uit om te gaan zwemmen, terwijl het vandaag wederom heel heet is. Gido vraagt zich dan ook af, waarom we al deze capriolen uithalen in de hitte, terwijl we ook lekker in de schaduw van de caravan hadden kunnen zitten😉.

We keren terug naar de auto en rijden een kleine 10 minuten verder voor een volgende stop, de waterval Zarapovo. Deze is vanaf de weg gemakkelijk te bereiken, dus Karin vindt dat, ondanks we al een beetje moe zijn van de vorige wandeling, we deze net zo goed ook nog even kunnen bekijken. En wie weet kunnen we daar wel even in het water afkoelen. Maar ook hier is het water niet echt aantrekkelijk en er lopen te veel mensen rond, dus het wordt een foto maken en weer wegwezen. Op de camping hebben we Nederlandse buren uit Friesland gekregen en al snel wordt er een praatje gemaakt. De ooievaars klepperen gezellig mee.

23 juni: OMG, wat is het al weer warm. Gido is lekker aan het kletsen met de Nederlandse buren, terwijl Karin zoiets heeft, wanneer gaan we vertrekken? We rijden in een klein uurtje naar camping Veliko Tarnovo, met zwembad! Dit hebben we absoluut nodig, want de temperaturen stijgen vandaag wederom boven de 35 graden😧. Na de lunch en eerst even heerlijk in het zwembad gelegen te hebben, rijden we naar de stad Veliko Tarnovo. Hier bezoeken we het immense fort Tsarevtes. Dit fort heeft een belangrijke rol gespeeld tijdens het tweede Bulgaarse Koninkrijk gedurende de 12e en 14e eeuw na Chr. Volgens internet is de stad ook meer dan een bezoek waard, maar ons viel het een beetje tegen. Wellicht dat de hitte een rol heeft gespeeld, maar we hebben wel op een terrasje nog een biertje gedronken, voordat we voor het avondeten terug naar de camping reden. Daar aangekomen zijn we eerst gaan afkoelen in het zwembad, alvorens de BBQ aan te steken! We blijven hier gewoon een extra dag, zodat Karin kan bekijken hoe onze reis verder gaat verlopen. Als de temperaturen zo blijven, wie weet hoe snel we dan weer thuis in Emmen zullen zijn😂.

24 juni: wat fijn om de dag te kunnen beginnen met een paar baantjes trekken in een heerlijk fris zwembad! Karin heeft geen zin om een hele dag bij de caravan te hangen, dus gaan we deze ochtend een korte wandeling maken. We rijden naar het dorpje Hotnitsa, waar een Ecotrail begint, langs een riviertje met allerlei watervallen. Nu hebben we al een paar keer een Ecotrail gelopen, en dat belooft voor Gido weinig goeds😉. En ja hoor, we moeten onderweg weer klimmen en klauteren via trappetjes, gammele bruggetjes en over rotsen heen, om de loop van de rivier te kunnen blijven volgen. Het is echter een mooi gebied, zodat Gido toch kan genieten en eenmaal boven hebben we prachtig uitzicht over de kleine kloof. De wandeling was niet al te lang en dat is met deze temperaturen maar goed ook!

Op de terugweg naar de camping stoppen we bij het klooster Preobrazhenski, waar we in de kerk het schitterende interieur bewonderen. Gido laat de drone op, zodat we kunnen genieten van de omgeving. Omdat het bijna 12.30 is en onze magen beginnen te rammelen, rijden we naar het dorp Arbanasi en lunchen we daar uitgebreid, alvorens op de camping het zwembad weer in te duiken!

25 juni: voordat we deze camping gaan inruilen voor de volgende, genieten we eerst nog van het zwembad en zwemmen een aantal baantjes. De route voor vandaag gaat richting het zuiden over de Shipkapas op 1195 meter hoogte. Hier zijn belangrijke veldslagen geleverd tussen Bulgaarse en Russische soldaten tegen het Ottomaanse Rijk in 1877-1878. Er staat een monument ter nagedachtenis aan deze vrijheidsstrijders. We rijden verder naar een iconisch monument iets verderop in de bergen; het monument van de Bulgaarse Communistische Partij, Buzludzha op 1432 meter hoogte.

Op 23 januari 1974 werd het startschot gegeven voor de constructie van het indrukwekkende Buzludzha Monument. Een ambitieus project dat niet alleen de grootsheid van de Bulgaarse geschiedenis en idealen zou belichamen, maar ook een tastbare erfenis zou worden. Kosten nog moeite werden gespaard om de Bulgaarse Sovjetleiders de luxe te geven die ze verdienden. Zij immers, waren degenen die de voorgeschreven waarheid van het communisme aan de kameraden van het volk, op een geloofwaardige manier moesten verkondigen. Allereerst onderging de top van de berg een egaliserende behandeling om een solide basis voor het monument te creëren. Daarbij werd TNT ingezet om de hoogte met negen meter te verminderen: van 1441 meter naar 1432 meter. Tijdens de aanleg van de funderingen werden meer dan 15000 kubieke meter rots van de piek verwijderd. Een nabijgelegen dorp van arbeidershutten werd opgericht en bleef zeven jaar lang op de Buzludzha-berg staan. Parallel daaraan werden nieuwe wegen aangelegd om bouwmaterialen naar de bergtop te transporteren, waaronder 70000 ton beton, 3000 ton staal en 40 ton glas. In augustus 1981 werd het monument geopend en na de val van het communisme in 1989, raakte het gebouw in verval. Vandaag de dag is het Buzludzha monument niet meer dan een schim van zijn voormalige glorie. De ramen missen hun glas, de rode sterren zijn ernstig beschadigd en de ooit prachtige muurschilderingen die het interieur sierden, worden nu blootgesteld aan de natuur en vervallen langzaam tot een tragisch symbool van vergane glorie. Toch trekt het surrealistische gebouw, ook wel UFO genaamd, nog veel bezoekers, waaronder ook Gido en Karin😁.

NB: In de afgelopen 50 jaar is er niet veel veranderd. De kosten voor de verbouw van de raadszaal van onze regenten, Het Binnenhof , overschrijden reeds de €2000 miljoen. Ook het NAVO feestje van 24 en 25 juni mocht er wezen. Voor 2,5 uur effectief vergaderen werd €185 miljoen gespendeerd door onze (r)overheid. Daarbij werd besloten dat Rusland ons voor 2030 zal gaan aanvallen en dat alle lidstaten hiervoor hun budget aan de NAVO moeten verhogen tot 5%. Voor Nederland is dit gelijk aan de onderwijsbegroting. Dit ondanks het feit dat Rusland geen aanstalten maakt en dit ook bij iedere gelegenheid zegt, om de NAVO aan te vallen en, als ze dat al willen doen, ze zeker niet zullen wachten tot wij ons “tot de tanden hebben bewapend”. De voorgeschreven waarheid van de NAVO wordt ook hier in het westen gewoon doorgedrukt bij de bevolking. Overigens, ter compensatie van de kosten van de NAVO-top wordt de ouderenzorg dit jaar met €200 miljoen gekort, sorry mama. Tja, je kunt je euro nu eenmaal maar 1x uitgeven. ‘T is maar dat je het weet.

Quizvraag voor de reacties: Wanneer was de laatste keer dat Rusland ten strijde is getrokken tegen Nederland? En wanneer hebben Duitsland, Frankrijk, Spanje en Engeland dit voor het laatst gedaan? Antwoord graag in de reacties.

Hierna dalen we af richting Kazanlik (de Rozenstad) en komen we aan bij camping Rose Valley. Helaas zijn alle rozen eind mei al geplukt, dus nu rest Karin niets anders dan onderweg foto’s te maken van de inmiddels bloeiende lavendel😊. De camping is een heel groot grasveld met heel veel bomen voor de broodnodige schaduw, midden in de bebouwde kom, vlakbij bet gehucht Ovoshtnik. Aan de overkant van de weg is een groot zwembad complex, maar helaas met thermaal water, dus warm en niet geschikt om af te koelen! De douche op de camping mag dan een beetje naar rotte eieren ruiken, maar koud is deze gelukkig wel.

26 juni: we pakken vandaag de fiets naar de stad, om de rozen in het park bij het Rozenmuseum te bewonderen. Tja, veel van de schoonheid van de rozen is er niet over, we zijn gewoonweg te laat in het seizoen. Het museum slaan we maar over en we fietsen naar de Thracische graftombe. Waarom we, na alle tombes die we al bekeken hebben, ook deze willen zien? Het plafond schijnt namelijk prachtig beschilderd te zijn en de enige waarin dit is teruggevonden. We mogen niet in de daadwerkelijke tombe, om de fresco’s niet te beschadigen, dus men heeft een replica gebouwd naast de tombe. De tombe zelf is de kleinste waarin we geweest zijn, maar werkelijk prachtig versierd.

Terug op de camping besluiten we deze te in te ruilen voor een vrije kampeerplek aan het stuwmeer Koprinka. Hier staan aan de oever heel veel Bulgaarse caravans en campers, maar er zijn op dit moment gelukkig niet veel mensen aanwezig. De Bulgaren houden echt van het buitenleven en het vrij kamperen is hier bijna de standaard. Het is aan het einde van de middag ruim 38 graden in de schaduw en in de caravan zelfs nog warmer😧. Gelukkig is het goed zwemmen in het meer om af te koelen. Het zal vannacht wel weer moeite kosten om te slapen. Na het schrijven van dit stukje, snel het water weer in!

27 juni: het belooft weer een zeer warme dag te worden. Nu gaan we vandaag een heel eind rijden naar het zuiden en de auto heeft airco, dus het motto voor vandaag is; je niet te veel buiten de auto begeven😉. Afijn, eerst maar het meer induiken, maar beter was het geweest om na het opruimen van de caravan het meer in te duiken, want de zweetdruppels gutsen van ons lijf. Zoals gezegd, we rijden een heel eind naar het zuiden richting de Rhodope bergen. Onderweg stapt Gido toch uit om met de drone een opname te maken van de enorme zonnebloemvelden. Waarschijnlijk is Bulgarije kampioen in het leveren van zonnebloemolie. Karin heeft op internet een leuke stop gevonden, het zogenaamde paddenstoelenveld. Hier heeft de erosie daadwerkelijk mooie champignons achtergelaten in het gesteente.

De kronkelige bergwegen brengen ons naar een volgende stop, de Thracische stad Perperikon, gelegen op een 470 meter hoge heuvel. Hier verklaarde Medokos zichzelf koning in 424 voor Chr. Helaas ligt de parkeerplaats natuurlijk onderaan de heuvel, zodat er niets anders op zit om ons motto te verlaten en met een temperatuur van ruim 35 graden de heuvel op te lopen. Het is behoorlijk afzien op onze reis hoor! De site laat nog goed zien waar de huizen, tempels en zelfs een basiliek gebouwd zijn en heeft rondom een schitterend uitzicht over het landschap.

We vervolgen onze reis en rijden over de dam in de Arda rivier in de hoop aan de rivier een vrije kampeerplek voor vanavond te vinden, maar de locatie van de Park4Night app vinden we niks. Dan maar verder rijden naar camping Arda, waar we pas tegen de avond aankomen. We staan hier vlakbij de oever van de rivier, waar je helaas niet in kunt zwemmen, maar ze is wel diep genoeg om in te liggen. De plek is mooi, maar we worden helemaal gek van de vele vliegen die op ons komen zitten. En met dit hete weer lange kleding aantrekken is ook niet echt een pretje. Zoals we al schreven; de reis valt af en toe echt niet mee😂!