11 mei: we hebben inderdaad een hele goede nachtrust gehad en rijden, na een bad genomen te hebben in de rivier, richting de kust. Helaas hebben we vandaag geen zonnige dag, waardoor we onderweg geen zicht hebben op Olympus, de hoogste berg van Griekenland, waar de Griekse goden wonen op 2917 meter hoogte. Onderweg passeren we Platamonas Akropolis. Dit middeleeuwse kasteel is volledig ommuurd door 9,5 meter hoge en 2 meter dikke muren en heeft een prachtig uitzicht op de bergen en de zee. We gaan niet naar binnen en bewonderen het bouwwerk vanaf de buitenzijde.

Na deze korte onderbreking rijden we door naar camping Sylvia, vlakbij Plaka Litochorou. En wie komen we daar tegen? Jawel, Henk en Anja! Hoe is het mogelijk in zo’n groot land als Griekenland, elkaar al drie keer aan te treffen op een camping. Gezellig. Wij gaan na de lunch gelijk op pad, want we zitten hier aan de voet van de hoogste berg van Griekenland, dus er moet gewandeld worden😁. Karin heeft een korte wandeling gevonden door de Ourlias kloof, die ons langs een paar mooie watervallen brengt. Helaas is het niet erg zonnig, dus zwemmen in een van de vele poeltjes is een beetje gewaagd, maar Gido waagt het er toch op. In ieder geval tot aan zijn middel, want het water is toch wel erg koud, zo zonder zon die je erna lekker opwarmt. Blij dat we eindelijk weer eens echt hebben gewandeld, keren we terug naar de camping. De zee is te ruw om te gaan zwemmen, dus de douche biedt uitkomst om het zweet van ons lijf af te spoelen. Na het eten een borrel bij Anja en Henk en daarna snel op bed. Het was een vermoeiende dag.

12 mei: voor het ontbijt zwemmen we even een heen en weertje in de, toch wel koude zee. Daarna is het broodjes smeren en inpakken geblazen, want we gaan wandelen! Karin heeft twee opties voor vandaag, een beetje afhankelijk van de wolken die de Olympus verhullen. Of vanaf 1100 meter naar een berghut op 2200 meter lopen, of door een kloof lopen. We rijden allereerst een stuk naar boven. Aangezien de wolken niet lijken op te lossen, besluiten we om de auto te parkeren op 823 meter hoogte en vandaar over het lange afstand wandelpad E4, langs de Enipeas rivier te stijgen tot we er genoeg van hebben. Het startpunt is het klooster Dionysiou. Hiervandaan lopen we door de kloof langs een paar mooie watervallen, steken via zeer gammele bruggetjes een paar keer de rivier over en stijgen we tot ruim 1200 meter. Het bos is prachtig frisgroen, vol met orchideeën en we zien zelfs een grote vuursalamander! Karin helemaal blij🤩. Helaas hebben we geen zicht op de hoogste toppen, die blijven verhuld door de bomen en de bewolking. Wanneer we dezelfde weg weer afdalen richting de auto, moeten we zelfs de regenponcho’s aantrekken, maar de wandeling van vier uur is ons goed bevallen. Wellicht kunnen we morgen wel boven de boomgrens uitkomen, maar dat doen we alleen als er uitzicht is. Om meer dan 1000 hoogtemeters te gaan maken zonder zicht, vinden wij zonde van de inspanning🤔. Terug bij de camping frissen we onszelf op, want we worden op de borrel verwacht bij Henk en Anja. Inmiddels is Johan (iemand die ze al eerder op campings hebben ontmoet) ook op deze camping aangekomen en we besluiten met elkaar uit eten te gaan. Karin offert zich op om de Bob te zijn, zodat we met de auto naar een taverne verderop rijden. Heerlijk gegeten en nog eens heel gezellig ook. Al met al een zeer geslaagde dag!

13 mei: helaas, het heeft sinds gisteravond aan een stuk door geregend en de voorspelling is slecht. Dat wordt wederom geen zicht op de bergen😞. We besluiten een echte rustdag te houden. Er wordt aan het blog gewerkt, een beetje opgeruimd en Gido neemt de maten van de ramen en de deur op. Hij is een idee aan het uitwerken de caravan voor de volgende reis beter te beschermen. Karin belt het consulaat in Thessaloniki op, om te vragen of we een afspraak moeten maken voor het ophalen van de paspoorten. Een belletje een dag van te voren voldoet, dus we hebben deze week nog de vrijheid om te zien waar we heen gaan. Na de lunch rijden we naar de stad Trikala. Karin heeft van Donna en Lennart geld voor Moederdag gekregen en wie weet valt er een jurkje te scoren. En Gido wil kijken of hij een autoalarm voor in de caravan kan vinden. We slenteren wat door het stadje, maar er is niet veel te beleven en Karin heeft eigenlijk geen zin om te shoppen. Gido kan helaas ook geen autoalarm vinden, dus onverrichte zaken keren we terug naar de camping. Aan de kust is het weer opgeklaard, dus we kunnen van de zon genieten. ’s Avonds komen Anja en Henk nog even onder het genot van een drankje ons gedag zeggen. Zij vertrekken morgen weer richting het westen, terwijl onze reis oostwaarts gaat. Elkaar hier tegenkomen zal niet meer gebeuren, maar wellicht zien we elkaar weer in Nederland.

14 mei: de weervoorspelling ziet er gunstig uit, dus we gaan vol goede moed opnieuw de bergen in en willen naar de berghut Spilios Agapitos op ruim 2100 meter hoogte lopen. Karin wil heel graag zicht hebben op de Olympus en mooie foto’s maken en dat zou perfect kunnen vanaf die plek. Hiervoor moeten we wel meer dan 1100 hoogtemeters maken, verdeeld over 4,5 km. Dat betekent volgens Gido dat we heel steil omhoog zullen wandelen. Vanaf de camping zag het er in de bergen veelbelovend uit, maar hoe hoger we komen, des te meer bewolking zich verzamelt en ons uitzicht belemmert. Vooral Karin heeft na twee uur zwoegen genoeg van dat stijgen en we besluiten op 1750 meter hoogte om te keren. Geen zicht, de koude en een grote kans op regen, doen ons omkeren. De foto bovenaan het blog is dan ook niet door Karin genomen, maar van internet afgehaald😉. Na ruim twee uur gestegen te hebben, staan we binnen anderhalf uur weer bij de auto. We zijn moe en een beetje teleurgesteld, maar dankzij de mooie omgeving hebben we toch heerlijk gewandeld. Aangezien de zon aan de kust schijnt, doet Karin een handwasje en gaat daarna zelf de zee in om het zweet van zich af te zwemmen. Gido heeft vanmorgen al gezwommen en ziet meer heil in een middagdutje. Wat zullen we weer heerlijk slapen vannacht.

15 mei: omdat Karin altijd ’s ochtends vroeg naar de wc moet, heeft zij toch nog de berg Olympus kunnen zien en een mooie zonsopgang😊. Een uurtje later was het gebergte al weer door wolken aan het zicht onttrokken.

We kunnen het vanmorgen heel rustig aan doen, dus Gido gaat eerst maar zijn “baantjes” trekken in de zee. Na het ontbijt en alles opgeruimd te hebben, worden we geholpen door vriendelijke buren om weg te komen vanaf de camping. Als alle plekken afgebakend worden met behulp van bomen en je hebt campers als buren, is het lastig manoeuvreren in de kleine ruimte. Maar het is weer gelukt! We rijden vandaag naar het dorpje Vergina. Hier bevindt zich de koninklijke tumulus van Aigai, met daarin onder meer het ongeschonden graf van Phillipus II, de vader van Alexander de Grote. Aigai was de eerste hoofdstad van de Macedoniërs en de plaats waar hun koningen werden begraven. Ooit heeft hier het grootste paleis van Griekenland gestaan, gebouwd in opdracht van Phillipus II. Helaas is er op de site niet veel meer van te zien. In de tumulus (dus onder de grond) is een mooi museum gebouwd en deze laat drie koninklijke graftombes zien. Daarnaast zijn de vele kunstschatten, die gevonden zijn in de graftombes, tentoongesteld. Werkelijk prachtig. We staan om de hoek van de site op een privé parkeerplaats met water en stroom voor 5 euro per overnachting en gaan vanavond maar weer eens naar een taverne toe. Karin heeft vandaag het consulaat gebeld en we kunnen morgen tussen 10.00-11.00 onze nieuwe documenten ophalen. Om straks de grens met Bulgarije over te steken zullen we ze vast en zeker nodig hebben.