23 mei: de zogenaamde derde vinger onder Thessaloniki gaan we niet bezoeken. De reden hiervoor is, dat er geen campings zijn en zo’n 4/5 deel van het schiereiland Oros Athos een autonome monnikenstaat is, waar alleen mannen mogen komen. Mits ze een pelgrimsvisum hebben gekregen. Er bevinden zich op de flanken van de heilige berg Athos 20 kloosters, waarvan het oudste nog bestaande klooster, de Megisti Lavra, uit 963 na Chr. is. Op het schiereiland wonen voornamelijk monniken, die hun leven volledig proberen te wijden aan God. Ondanks dat het allemaal mooie kloosters zijn, slaan we de toeristische boottocht over. Je kunt de kloosters vanaf 500 meter uit de kust aanschouwen, wat met tegenlicht in de ochtend nauwelijks de moeite waard is. Ons reisdoel voor vandaag is camping Alexandros, één van de weinige campings in het oosten onder de stad Drama, in Nea Karvali. Ook vandaag rijden we door een mooi landschap, groene bergen, glooiend boerenland vol met klaprozen en een grillige kustlijn. We stoppen voor de lunch bij de leeuw van Amphipolis, een eerbetoon van Alexander de Grote aan zijn generaal Laomedon. Camping Alexandros zal onze laatste aan zee zijn, voor we de grens met Bulgarije oversteken. Helaas is er een piepklein keienstrandje met niet heel uitnodigend zeewater. Of we hier de zee ingaan is nog maar de vraag🤔. Gido is nog naar een garage gegaan om te vragen of deze de voorbanden van de BMW kan vervangen. Dat kan, dus morgenochtend eerst naar de garage om 9.30. Bij een grote plas op de weg merkte Gido op dat hij even de grip verloor. Het rijden over bochtige bergwegen, vergt meer van de banden dan de rechte wegen in Nederland. De afgelopen dagen hebben we ontdekt dat de politie steeds actiever is geworden. Van meerdere campinggasten hebben we vernomen dat de politie strenger controleert op het vrij-kamperen en er boetes worden uitgedeeld van € 350,00. Reden voor ons, om op een camping te blijven. Ook zien we langs de wegen vaker politiecontroles en auto’s die zijn aangehouden. Het lijkt wel of met het stijgen van de temperatuur, de politie, net als de reptielen, ook actiever wordt😂.

24 mei: zoals gezegd, eerst gaan we naar de garage om de voorbanden te laten wisselen. Binnen een halfuur is alles geregeld en zijn we € 290 armer, maar wel weer met goed profiel op de voorbanden. Karin heeft een wandeling in de buurt gevonden langs de rivier Nestos. Het goed onderhouden pad voert ons op hoogte langs de rivier. Het is oppassen geblazen, niet vanwege de steile afgronden, maar er lopen schildpadden op het pad en deze zijn soms nauwelijks te onderscheiden van de losse stenen😁. Na ruim 3 kilometer houdt het goed onderhouden stenige pad op en worden we het struikgewas ingestuurd. En je raad het al, de planten hebben het pad op een gegeven moment totaal overwoekerd. Aangezien we geen zin hebben om het pad te zoeken en ons open te halen aan de stekelige struiken, keren we op onze schreden terug. We zien onderweg heel veel mooie libellen en Karin weet er eentje perfect op de gevoelige plaat te zetten (al zegt zij het zelf). Terug bij de parkeerplaats is het inmiddels een drukte van jewelste. Hier kun je namelijk bij de rivier zitten aan een strandje of aan de bar, dus de lokale bevolking is massaal erop uitgetrokken, om te genieten van het mooie weer. Karin vindt de 29 graden eigenlijk veel te heet voor wat voor inspanning dan ook en oppert om nog naar een strandje aan zee te rijden, voor een verkoelende duik in het zeewater. En dat was een heel goed plan. Op de camping het zout van ons lijf afspoelen en laat het biertje dan maar doorkomen😊.

25 mei: de stad Kavala heeft twee toeristische trekpleisters en die gaan we vanmorgen bezoeken. Als eerste lopen we de heuvel op waar de oude wijk Panagia tegenaan geplakt ligt. Het fort uit 1425 is goed gerestaureerd en biedt mooi uitzicht over de stad en de haven. Daarna lopen we naar het Byzantijns aquaduct uit 1530. Het aquaduct is 280 meter lang en bestaat uit 60 bogen in verschillende groottes en vormde een onderdeel van het fort. Over een hoogte van 25 meter bracht het vers drinkwater uit de bergen naar de stad. Kun je nagaan hoeveel moeite men vroeger heeft gedaan om vers water van de ene plaats naar de andere te krijgen. Complete bouwwerken zijn hiervoor aangelegd. We slenteren nog wat langs de haven en alle terrasjes zitten weer nokvol. Wij besluiten om terug te rijden naar de camping en lunchen daar in het restaurant. Helaas is het inmiddels behoorlijk gaan waaien en wordt er regen voorspeld, dus we ruimen de boel op bij de caravan en gaan daarna lekker een boekje lezen.

26 mei: dit is onze laatste dag, of liever gezegd ochtend, in Griekenland. Het is nog zo’n 90 km naar de grens met Bulgarije en onderweg stoppen we bij de opgravingen van de oude stad Philippi, gesticht in 356 voor Chr., door de inmiddels ons bekende Philip II, vader van Alexander de Grote. De stad ontwikkelde zich tot een ‘kleine versie van Rome’, na de verovering van het Romeinse Rijk, bij de slag om Philippi, in 42 v.Chr. Het Hellenistische theater en de graftempel (heroön) werden aangevuld met Romeinse bouwwerken zoals het Forum. Later werd de stad een centrum van het christelijk geloof, na het bezoek van de apostel Paulus in 49-50 na Chr. De overblijfselen van diverse basilieken getuigen op bijzondere wijze van de vroege stichting van het christendom. Bij een aardbeving in 619 na Chr. werd de stad volledig verwoest. Toch geven de overblijfselen een goede indruk van hoe groot ook deze stad weer geweest is. Wat wij bijzonder mooi vinden zijn de goed bewaarde mozaïekvloeren. Na deze onderbreking van onze reis naar Bulgarije, rijden we richting de grens. Meer daarover in ons volgende blog😁.