7 juni: pfoe, wat was het warm vannacht, maar gelukkig hadden we nog enige verkoeling van de ventilatoren. We worden vroeger wakker dan normaal en ruimen de caravan alvast op. Na het ontbijt maken we, vanaf onze slaapplaats, een kleine wandeling naar de Bachkovo watervallen. Na de parkeerbeheerder het ‘liggeld’ betaald te hebben, rijden we naar fort Asen. Het fort is genoemd naar Tsaar Asen II, die in 1231 het fort nog uitbreidde. De eerste vermeldingen stammen echter al uit de vijfde eeuw voor Chr.! Van het fort zelf is niet veel meer over, maar de bijbehorende kerk is gerestaureerd. We hebben in ieder geval een mooie terugblik op het Rhodope gebergte, dat we vandaag achter ons laten. We rijden door naar camping Alliance bij Plovdiv. Er moet hoognodig gewassen worden en we willen de stad morgen bezoeken. Buiten is het 35 graden, dus we zoeken gedurende de rest van de middag verkoeling in het zwemwater bij het spahotel/glamping. Hoe zal het hier zijn in de zomer? De was is wel heel snel droog, dus dat is een groot voordeel met dit weer😁.

8 juni: Pinksteren. Na een redelijke nachtrust, stappen we vandaag op de fiets naar Plovdiv. De oudste aanwijzingen van bewoning dateren van rond 6000 voor Christus! De stichting van de huidige stad vond 2000 jaar later plaats, toen Troje reeds bestond, maar bijvoorbeeld Athene en Rome nog niet. Daarmee is Plovdiv één van de langst ononderbroken bewoonde steden van Europa. In de stad zijn nog veel Romeinse overblijfselen te vinden, waaronder het forum, het theater en het stadion. De oudste Europese moskee buiten Spanje, de Dzjoemaja Moskee, ligt gebroederlijk naast het Romeins theater. Helaas mag je deze moskee zonder gepaste kleding en hoofddoek en met schoenen aan, NIET betreden. Gelukkig is het christelijke geloof in die zaken niet zo streng. In de oude stad loop je over de hobbelige keienwegen, tussen de prachtigste huizen door. In vele zijn nu musea gevestigd. We lunchen uitgebreid in de oude stad, waarbij we meer krijgen dan we op kunnen! Ondanks de hitte, spoort Gido Karin aan toch eens een jurkje te scoren. Hij denkt ook, terwijl Karin staat te zweten in de paskamer, kan ik lekker bij de airco in de winkel op haar wachten😉. En het is gelukt! Karin heeft zowaar twee nieuwe jurkjes gekocht. Gido is benieuwd hoe vaak zij ze zal aantrekken. Vandaag is het ook voor de Bulgaren een feestdag en kinderen treden op in klederdracht in het theater. De dansjes zijn leuk, maar de muziek erbij kunnen wij niet echt waarderen. Genoeg geslenterd door de stad en in de winkels, dus is het tijd voor een heerlijk Italiaans ijsje en dan stappen we weer op de fiets om naar de camping terug te keren. Afkoelen in het zwemwater en verder helemaal niets meer doen! Zelfs het avondeten wordt overgeslagen, aangezien we nog steeds vol zitten van de overdadige lunch😊.

9 juni: nadat we zonder de caravan eerst boodschappen gedaan hebben, rijden we verder richting het Rila gebergte. Qua afstand is het niet ver naar ons volgende kampeerplekje, maar we rijden over kronkelige wegen door de bergen, dus we doen er héél lang over. Karin heeft ruimschoots de tijd om van het uitzicht te genieten. Alhoewel, hoe dichter we bij het stuwmeer Belmeken komen op 1921 meter hoogte, hoe slechter het weer er uitziet, hoog in het Rila gebergte. We kunnen nog net de besneeuwde bergtoppen zien tussen de onheilspellende lucht. Gelukkig ziet het er bij onze kampeerplek nog goed uit, maar voor de zekerheid rollen we de luifel niet uit. Erg rustig is het hier nog niet, want kennelijk is dit een geliefde stop. Ook voor de Bulgaren, die met de auto een dagje aan het rondrijden zijn. Ach, we verwachten later op de avond wel alleen te zijn. Karin maakt een klein ommetje en ziet kleine grondeekhoorntjes! Volgens internet (dus nemen we het gewoon aan) leeft hier de grootste kolonie van de Balkan; wat een schattige beestjes😍. Het is daadwerkelijk met het vallen van de nacht rustig geworden op de weg en we kunnen ongestoord slapen.

10 juni: na een kopje thee en koffie op bed, denken we te gaan zwemmen in het stuwmeer. Het wordt badderen, want wat is het water koud! De dag begint stralend, maar al snel pakken de wolken zich samen boven de bergen en het meer. De bedoeling was, om vandaag naar de top van de Belmeken op 2626 meter hoogte te wandelen. Alleen heeft dat niet veel zin, want er zal zeer waarschijnlijk geen uitzicht op het Rila gebergte zijn. Aangezien Gido nog last heeft van zijn hiel en na een uitglijder een paar dagen geleden, ook van zijn knie😧, besluit Karin een ochtendwandeling te maken richting de top. Zij is altijd nieuwsgierig naar het uitzicht om de hoek of net nog iets hoger. Dus ze vertrekt met de rugzak en beloofd tegen de lunch weer terug te zijn. En dat is ze dan ook, en dat weer zonder brokken gemaakt te hebben! Na de lunch verlaten we onze kampeerplek en rijden we langs het stuwmeer verder. Volgens de routeplanner gaan we over 70 km anderhalf uur doen, maar al gauw beseffen we dat niet gaat lukken. Wat een enorm slechte weg! De eerste 20 kilometer rijden we, met de caravan, veelal kruipend door en langs grote gaten in de weg. Het record langzaamaanrijden door Gido staat nu op bijna 2 uur voor 20 kilometer! Gido is ingespannen bezig, om alle gaten zo goed mogelijk te passeren, zodat de auto en de caravan heel blijven. Gelukkig komt er op den duur toch een einde aan deze weg en rijden we over redelijke wegen naar ons volgende kampeerplekje. We staan nu bij twee restaurantjes in het gehucht Kostenets, vlakbij de waterval Kostenets. De waterval is niet heel bijzonder, maar we staan lekker vrij en gaan vanavond uit eten, dus wat wil een mens nog meer? Het was vandaag weer een avontuur👋.

11 juni: we hebben gisteravond heerlijk gegeten voor nog geen 50 lev. Van deze prijzen worden wij heel blij😁. Na het ontbijt vervolgen we onze rit naar het Rila gebergte. Karin had heel graag vanuit het wintersportplaatsje Borovets, met de gondel, naar het hooggebergte gewild, om daar te gaan wandelen. Maar de gondel gaat pas 1 juli in actie komen! Rare mensen die Bulgaren, want het is echt al prima wandelweer. Er zit niets anders op, dan door te rijden en tegen lunchtijd parkeren we de caravan langs de rivier Cherni Iskar. Hier ontspannen we gedurende de middag, alvorens we naar onze slaapplek hogerop in de bergen rijden. De rivier is zelfs voor ons waterratten te koud om in te gaan liggen, maar wassen kan natuurlijk wel. Deze plek is ook geliefd bij de Bulgaren, wat wij aan den lijve ondervinden, wanneer wat later een clubje jongvolwassenen vlakbij ons komt chillen. Helaas komt er uit de gettoblaster geen muziek die wij herkennen😂. Tegen het einde van de middag rijden we naar de parkeerplaats bij het wintersporthotel Malyovitsa, op 1733 meter hoogte. Waarschijnlijk hebben we vannacht de ventilatoren niet nodig😉. Volgens Gido kan de caravan wel een wasbeurtje gebruiken, dus hij gaat aan de slag. Op zich geen overbodige luxe, na ruim drie maanden reizen. Deze parkeerplaats is niet idyllisch, maar wel handig om morgenvroeg aan de wandeling te kunnen beginnen.