12 november: de caravan staat weer voor de deur en we zijn vandaag druk bezig geweest om alles in orde te maken voor ons aanstaande vertrek. Gido heeft zijn uiterste best gedaan om de caravan te beveiligen tegen inbraak. Nu maar hopen dat het traliewerk ongenode gasten afdoende afschrikt. Tevens heeft hij een autoalarm geïnstalleerd, die gaat loeien wanneer de caravan in beweging wordt gebracht. En als de caravan er zonder ons toch vandoor gaat, dan brengt een GPS-tracker ons op de hoogte waar deze zich bevindt. Meer kunnen we niet doen, toch?

Ondanks het aangename weer in Nederland, is het doel van deze reis de winterzon op te zoeken in het zuiden van Europa. We zijn benieuwd hoe het is om tussen alle pensionado’s in Spanje en Portugal te overwinteren, gedurende december en januari. Karin heeft natuurlijk al het voorbereidende leeswerk gedaan en is ervan overtuigd dat er nog wel ergens een plekje is voor onze caravan😁. We zijn van plan langere tijd op een plaats te vertoeven als het weer zich daartoe leent. Waar, dat staat nog helemaal vrij; we gaan het weerbericht als gids gebruiken. Wat wel al zeker op onze route ligt, is Sevilla. Vandaar bekijken we of het zuid Spanje blijft of wellicht de Algarve.

13 november: om 10.00 rijden we de straat uit, met een door buurman Jan gebakken rozijnenbrood, waardoor het in de auto heerlijk ruikt! Hopelijk smaakt deze net zoals die geurt😊. Aangezien we tegen de Duitse grens aan wonen, nemen we de Deutsche Autobahn om naar Luxemburg te rijden. Lekker snel denken we nog, maar het wordt een drama. Bij Duisburg is de A3 richting Keuken afgesloten en worden we omgeleid via de A59, dwars door Düsseldorf. Maar ook de A1 richting Keulen is afgesloten (hoe verzinnen ze het?!), zodat we gigantisch moeten omrijden om uiteindelijk vlakbij Trier Luxemburg binnen te rijden. Dan denk je dat we de ellende wel achter ons hebben gelaten, maar ook in Luxemburg kennen ze het fenomeen om de snelweg af te sluiten. Via allerlei B-wegen zijn we uiteindelijk in het donker aangekomen op onze eerste overnachtingsplek, een gratis camperplek bij het middeleeuwse plaatsje Rodemacknet over de grens van Luxemburg in Frankrijk. Helaas is het servicestation al afgesloten (dus geen drinkwater en elektriciteit meer voorhanden), maar voldoende plek op het terrein, waar een paar langdurig geplaatste camperwrakken bivakkeren. Rest ons niets verder dan het meegebrachte gebraden kippetje op te peuzelen en te gaan slapen. Morgen zien we wel weer verder.

14 november: éen van de langdurige wrakkampeerders heeft vannacht de aggregaat aangezet en de bromtoon zorgde ervoor dat Gido op zijn rechter zijde is blijven liggen (links is toch nagenoeg doof😉) en Karin oordopjes heeft ingedaan. Voor de rest was het een rustige nacht, die niet al te koud was. Na het ontbijt zijn we Rodemack ingelopen. Dit middeleeuwse plaatsje is nog volledig ommuurd en op de heuvel erboven ligt een enorme vesting, die helaas gesloten is. Bij de fontein in het plaatsje vullen we onze jerrycans, alvorens we richting het zuiden rijden.

We doorkruisen het midden van Frankrijk via uitgestorven dorpjes, zien in een akker veel kraanvogels foerageren en we passeren het mooie Auxerre. Aangezien we nu ‘en route’ zijn naar het zuiden, slaan we een bezoekje aan de stad over. Na een iets kortere reisdag dan gisteren, bereiken we ten zuiden van Auxerre onze overnachtingsplek bij het pittoreske dorpje Druyes-les-Belles-Fontaines. Ook dit is weer een gratis camperplek, maar hier is het servicestation nog wel werkzaam en zelfs de schone wc is nog open! We hebben net op tijd onze caravan geïnstalleerd, want we zijn zeker niet de enigen die een overnachtingsplekje zoeken. Inmiddels staan we hier met 4 andere campers. Tijdens het schrijven van het blog is het gaan regenen, wat een gezellig getik op het dak van de caravan teweeg brengt😁. Welterusten!

15 november: op het roepen van een uil na, was het afgelopen nacht volledig stil. Na een kopje thee en koffie op bed, lopen we eerst maar eens door het daadwerkelijke pittoreske dorpje richting het kasteel. Helaas is deze alleen te bezichtigen tijdens de zomermaanden. Dat in zo’n verlaten dorp toch nog mensen wonen, is ons een raadsel. De camperplek is echter geweldig en na het vullen van onze jerrycans en het legen van de wc, gaan we weer op pad.

Ook nu vermijden we de tolwegen en rijden we door prachtig landschap, zien we onderweg reeën en passeren we wederom verlaten dorpen. Vanaf Vierzon rijden we over grotere wegen en schiet het richting het zuiden aardig op. Net boven Bordeaux komen we aan op onze wederom gratis camperplek, dit keer inclusief stroom en water! We staan nu, samen met twee andere Nederlandse campers, op het terrein van een wijnboer met uitzicht over de wijngaarden en kunnen om 16.30 nog buiten zitten en genieten van het aangename weer. Hopelijk is de wijnproeverij morgen open; op dit moment is alles gesloten😞.

16 november: het heeft behoorlijk geregend vannacht, maar ’s ochtends is het weer droog. Geen wijnproeverij, alles blijft gesloten. Geweldig dat deze locatie alles gratis ter beschikking stelt hoor! Na het ontbijt maken we eerst nog een wandeling, alvorens we in de auto stappen om verder te rijden naar het zuiden. Gelukkig is het zondag, want op de ring van Bordeaux is het behoorlijk druk. Aangezien we geen haast hebben, verlaten we de snelweg wanneer er tol wordt geheven en rijden we via D-wegen richting de grens. In dit gedeelte van Frankrijk zijn de dorpen niet meer verstild en de wegen veel drukker. Het landschap is niet echt de moeite waard, totdat we langs de kust rijden! We besluiten de reis te onderbreken en even onze voeten in de Atlantische Oceaan te steken op het strand Ulhabia, net voor de grens met Spanje. Helaas mogen we niet overnachten op deze parkeerplaats; dat zou ideaal geweest zijn😤. Na een mooie korte stop rijden we door naar onze camperplaats in de bergen van Navarra, in het dorp Irurtzun, vlakbij Pamplona. We hebben de caravan nog niet geïnstalleerd, of het gaat regenen. Even een prakkie koken en dan op bed een film kijken, voordat de luiken dicht gaan.

17 november: na een frisse nacht, worden we pas tegen 08.30 echt wakker. Op het geroep van een uil na, totale stilte hier in de bergen. Zalig! De zon schijnt al op de bergen, dus na het ontbijt pakken we de fietsen en gaan een deel van de Via Verde rijden richting de kust. Dit zijn van origine treintrajecten, die omgebouwd zijn tot fiets/wandelpaden. Het voordeel om op zulke paden te fietsen is het geringe hoogteverschil tijdens het traject. Tenminste, als de route geen D-tour heeft om vervallen tunnels en nieuwe wegen te vermijden! Af en toe moeten we afstappen en verder omhoog lopen; 12% is echt te veel voor ons, zonder elektrische ondersteuning😁. In het dorpje Lekunberri nuttigen we voor 7 euro een lunch op het terras en besluiten we terug te fietsen naar de camperplaats. We fietsen voornamelijk langs het riviertje Larraun en worden getrakteerd op een mooie waterval onderweg. Hoog in de lucht zweven veel gieren langs de rotspunten Ahizpa Haundia (704 meter) en Ahizpa Txikia (672 meter). We blijven even staan om dit te aanschouwen.

Daar Karin ieder moment van de dag wil benutten, stelt zij voor om later in de middag Pamplona te bezoeken. Dan kunnen we daar gelijk ons avondeten nuttigen in een van de vele pintxos barretjes. Dus Gido volgt trouw de reisleidster en slenteren we aan het eind van de dag door de stad van de wilde stieren. Pamplona is geen stad vol grandeur, maar met smalle straten en hoge huizen, waardoor het zonlicht hier weinig kans krijgt. Tegen de avond lopen de pleintjes vol met kinderen die gaan spelen en ouders die hen in de gaten proberen te houden; tussen de hoge wanden is het een kakafonie van Spaanse geluiden😊.

18 november: aangezien de zon schijnt, gaan we ondanks de kou een rondwandeling vanaf de camperplaats maken. Karin denkt een aantal rode wouwen te zien, zwevend op de thermiek. Haar vriendin Elbrich heeft getracht haar de roofvogels te leren herkennen. Het eerste deel van de wandeling gaat natuurlijk weer steil bergop richting de mooie rotswanden. Vandaag laten de gieren zich echter niet zien. Na ruim twee uur wandelen komen we terug bij de caravan. Fietsen weer erop, de wc legen en de caravan schoonvegen, dan kan er eindelijk geluncht worden😉. Bij het uitrijden van de camperplaats moeten we via een betaalautomaat 5 euro afrekenen. De betaalkaart wordt echter niet geaccepteerd! Gelukkig heeft Karin een creditkaart bij zich en deze zorgt er wel voor dat de slagboom omhoog gaat. Wel zo handig als men van te voren op de hoogte is van deze betaalmethode!

We rijden in een kleine twee uur naar de camping Fuentes Blancas bij de stad Burgos. Het eerste wat we doen, nadat de caravan op zijn plek staat, is douchen😁. En wat zijn we blij met de verwarmde sanitaire ruimte! Het is hier namelijk maar 6 graden buiten en er staat een koude wind. Desondanks stappen we aan het einde van de middag (schoon!) op de fiets richting de kathedraal. Karin heeft namelijk gelezen dat op dinsdagmiddag na 16.30 de entree gratis is, dus daar moeten we gebruik van maken, toch? We mogen niet, zoals Simon en Esther in China, overal gratis in wanneer je 60-plus bent😉. De 10 euro entree had overigens meer dan de moeite waard geweest; wat een indrukwekkende kathedraal, zowel van buiten als van binnen. We slenteren ruim een uur door de vele kapellen en bewonderen al het houtsnijwerk en beeldhouwkunst. Nadien struinen we nog wat door het oude gedeelte van de stad en stappen twee verschillende pintxos barretjes binnen om de honger en dorst te stillen. Het is ook nu weer opvallend druk nog in de straten met Spanjaarden. Nog even een paar avondfoto’s schieten en dan is het weer tijd om naar de caravan terug te fietsen. We hebben de kachel bij vertrek op de laagste stand laten branden, dus is het niet al te koud in ons ‘huisje’. Het warmte-ondergoed zal vannacht wel aangaan😊.