10 mei: gelukkig heeft het na vannacht niet meer geregend en ziet de wereld er vrolijker uit. Ons plekje in de haven was heerlijk rustig en voordat we verder rijden, strekken we eerst nog even de benen langs het strand. De havenmond, waar we de caravan hadden gestald voor de nacht, is gelegen aan de Noordzee. Kennelijk is de invloed van de getijden niet erg groot hier. De kade waarop we stonden was niet meer dan 1,50 meter boven het water. We hebben niets gemerkt van eb en vloed die de afgelopen 12 uur hebben plaatsgevonden.
We zijn nu bijna 4 weken onderweg en de eerste gasfles begint al aardig leeg te geraken. Deze hadden we vorig jaar ook al gebruikt tijdens onze vakantie naar Ieper in België. Met behulp van de app lpg.eu zijn we bij een gasvulstation aangekomen en hebben we de gasfles laten bijvullen. Kosten voor ongeveer 9kg propaangas zo’n € 26,00. In Nederland kost het wisselen van een 10kg gasfles ongeveer € 65,00. Wat een idioot prijsverschil! Je begrijpt dat wij als we terugkomen naar Nederland de gasflessen vol meenemen. Maar goed, met 2 volle gasflessen kunnen we er nu weer een aantal maanden tegenaan.
We parkeren de caravan op een gratis parkeerplaats aan het Hafrsfjorden, vlakbij Stavanger, waar we gaan overnachten. Na de lunch stappen we op de fiets en rijden we naar het centrum van Stavanger.
Aan het fjord staat het monument Sverd i Fjell. Dit monument van 3 grote zwaarden, in 1983 gemaakt ter nagedachtenis aan de zeeslag bij Harfsfjord tussen de koningen van Noorwegen in ca. 872, die zich in deze omgeving heeft afgespeeld. Winnaar van de slag werd koning Harald Fairhair. Zijn bijnaam heeft hij te danken aan zijn gemalin, koningin Andrea-Lon, die zorgde dat zijn haar altijd perfect in model zat. Als winnaar van deze slag mocht Harald Fairhair zich de eerste koning van geheel Noorwegen noemen.
NB: Gido heeft nog geprobeerd een zwaard uit de rots te trekken, maar dat ging helaas niet. Da’s weer een andere legende :-).
Stavanger is een leuke en gezellige stad met een grote haven waar een enorm cruiseschip aangemeerd lag. Het oude centrum bestaat uit allerlei kleine straatjes met oude houten pakhuizen en witte houten huisjes. Wij zijn geen echte shoppers, maar we konden toch de verleiding niet weerstaan om een lekker warme pully met een Noors motief te kopen. Gido heeft deze meteen maar aangehouden en dat kwam op het terras met een biertje (met dank aan de kinderen voor Moederdag) erbij goed van pas.
11 mei: Na een ietwat onrustige nacht in Hafrsfjorden, door gekrijs van onder andere scholeksters en meeuwen die ons tot laat uit onze slaap hielden, zijn we onderweg om boodschappen te doen, water in te slaan en de wc te ledigen. Na een slaapplek in het bos te hebben bekeken, besloten we om iets verder te rijden en zo zijn we aangekomen op een geweldige plekje aan het Lysefjord, met uitzicht op de rotswand waar de bekende Preikestolen deel van uitmaakt. Dit is het ultieme vakantiegevoel. Lekker rustig, geweldig uitzicht, beetje koud water (ca. 10 graden) en prachtig weer.
De zon schijnt, de accu wordt weer volledig opgeladen en wij gaan ’s middags na de lunch een wandeling maken naar Sollifjellet, met uitzicht op de Preikestolen. Al zitten we niet zo hoog (560 mtr) de klim naar de top is steil en vermoeiend. Alles in Noorwegen gaat tot nu toe over rotsblokken, waar veelvuldig gebruik moet worden gemaakt van zowel de voeten als de handen. Het uitzicht is dan uiteindelijk de beloning! Terug bij de caravan nemen we voor het eerst een bad in een fjord; koud, maar heel verfrissend.
12 mei: Het beloofd een stralende zondag te worden, dus we zullen straks niet de enige zijn op de uitzicht-kansel van de Preikestolen. Deze klif met een uitstekend plateau, torent ruim 604 meter boven het Lysefjord uit en is te bereiken via een wandeling van 4 km heen en 4 km terug. Hoogteverschil ongeveer 500 meter! Lijkt niet al te lang, maar doordat je bijna iedere pas op rotsblokken moet zetten toch zeer vermoeiend. Gelukkig worden we rijkelijk beloond met een absoluut geweldig uitzicht! Karin mocht van Gido niet al te dicht op de rand van dit klif staan, maar eerlijk gezegd duizelde het Karin toen ze naar beneden keek, dus toch enige voorzichtigheid geboden :-). Leuk weetje: nabij de Preikestolen zijn enkele van deze kliffen in het verre verleden afgebroken. Ook de Preikestolen vertoont een enorme barst! Dus wellicht in het vervolg een parachute meenemen als je deze mooie plek gaat bezoeken? Gido heeft weer een gaaf filmpje gemaakt met de drone!
13 mei: Nog steeds staan we op het mooie plekje aan het Lysefjord. Dit fjord is 42.000 meter lang, ongeveer 1000 meter breed en op zijn diepste punt 500 meter diep! Gido hoeft zich dus niet druk te maken dat zijn haakje van zijn hengel ergens aan de bodem blijft vastzitten, maar houd je mobiele telefoon goed vast! Vandaag een rustige dag. We zijn met de veerpont over het fjord naar Florli gevaren. Daar hebben we een korte wandeling gemaakt. Karin had bedacht eerst een stuk van de trap bij de haven te bestijgen en dan via een waterval weer terug in afwachting van de veerpont die ons weer bij de auto af zou zetten. Deze trap heeft 4444 treden!, is 1500 meter lang en overbrugt een hoogteverschil van ongeveer 550 meter. Na iets meer dan 800 treden was gelukkig de uitgang naar de waterval, want we hadden allebei al aardig het snot voor de ogen, zogezegd. De top van de waterval, die nog 140 meter hoger ligt, hebben we niet bereikt, omdat we weer op tijd terug moesten zijn voor het veer. Voor een begeleidende song hierover zoek op YouTube bij Ds. Pé met het lied ‘de veerpont’ of ‘heen en weer’. Op de terugweg had Karin nog sjans met de schipper, maar gelukkig hield hij zijn ogen goed op het water. Natuurlijk hadden we weer uitzicht op de Preikestolen.
