5 juli: we rijden vandaag maar een klein stukje verder westwaarts naar camping Pliska, waar we gebruik kunnen maken van een zwembad🏊‍♂️. Onderweg stoppen we bij Fort Ovech in Provadia. Het middeleeuwse fort, waar bijna niets meer van over is, ligt bovenop het Kaleto plateau dat een steile rotswand rondom heeft van 20 meter hoogte. De herbouwde toegangspoort tot de loopbrug is helaas afgesloten, zodat we niet naar het uiteinde van het plateau kunnen lopen. Het uitzicht is grandioos.

We rijden verder naar de camping en helaas aanschouwen we een zwembad in aanbouw😞. Aangezien we toch in de omgeving een paar sites willen bezoeken, besluiten we te blijven, maar het wordt maar één nachtje i.p.v. twee. Na de lunch rijden we naar de site Madara, bekend vanwege een groot reliëf, dat zich bevindt op een hoogte van 23 meter in een steile rotswand. De ruiter doorboort met zijn speer een leeuw die aan de voeten van zijn paard ligt. Een hond loopt achter de ruiter aan. Deze afbeelding is het nationale symbool van Bulgarije. Je ziet het ook op vlaggen. Madara was een belangrijke heilige plek van het eerste Bulgaarse keizerrijk, voordat het land bekeerd werd tot het christendom in de 9e eeuw. De inscripties naast de ruiterfiguur vertellen over gebeurtenissen die plaatsvonden tussen 705 en 801 na Christus. In de hoge rotswand zijn ook woningen en begraafplaatsen gevonden. Wederom een unieke rotsformatie om te bekijken. Gido laat de drone op, zodat we er een nog beter beeld van krijgen👍.

Na een mooie wandeling langs de rotsformatie en de grotten, rijden we verder naar de stad Shumen, om naar het monument aldaar te gaan kijken. Het monument is ter ere van het 1300 jarig bestaan van Bulgarije, in 1981 gebouwd. Hiervoor is 10 miljoen kubieke meter beton gebruikt, voor een gebouw dat 140 meter lang en 70 meter hoog is. De Bulgaarse vorsten lijken meer op de Transformers. Je vraagt je werkelijk af, wat was er eerder, dit monument, of de speelgoed poppetjes Transformers? Wie het weet, mag het zeggen. Ook is er een tientallen meters hoog mozaïek in goud, zwart en rood. Knap betonnetje werk hoor! Helaas kon Gido de drone niet oplaten om een totaal beeld te krijgen, vanwege een militair terrein in de buurt.

6 juli: Gido heeft een gesprekje gehad met de Duitse eigenaar en naar het schijnt is het zwembad (lees plastic badkuip) niet horizontaal aangelegd, dus de gasten kunnen nog een tijdje niet afkoelen😠. We rijden vandaag richting de stad Ruse aan de Donau, en plaatsen de caravan op camping Koukery, bij het gehucht Koshov. En weet je wat? Deze heeft wel een werkende badkuip waarin we afkoeling kunnen krijgen! Daarnaast hebben we een schitterend uitzicht op de hoge rotswanden van het Rusenski Lom NP. Werkelijk een hele mooie plek👍. Na de lunch vertrekken we met de auto naar Cherven. Boven dit dorpje op de rotsen lag een middeleeuwse stad, gebouwd op een Byzantijns fort uit de 6e eeuw na Chr., met een grote burcht middenin het complex. Gido laat de drone op, zodat we een beter zicht krijgen op het geheel. De rivier Cherni Lom meandert in dit gebied langs de rotsen en heeft een prachtige kloof geproduceerd door de millennia heen. Na in de hitte hier rondgewandeld te hebben, rijden we snel weer terug naar de camping, waar we in de badkuip gaan liggen. Zalig! Gido stapt er als eerste uit, want hij wil natuurlijk naar Max gaan kijken.

7 juli: we willen niet klagen, maar doen het lekker toch; overdag is het heel heet, tegen de 40 graden, en jammer genoeg koelt het ’s nachts nauwelijks af. We zijn al plannen aan het maken voor onze reis volgend jaar en Oost Europa in de zomermaanden gaat het zeker niet worden! We zijn vroeg wakker en eigenlijk is dat maar goed ook, want onze eerste stop vandaag, is de rotskerk van Ivanovo. Om bij deze kerk te komen zullen we eerst een 35 meter omhoog moeten lopen en zo’n inspanning is toch het beste te doen in de relatief koelere ochtend. Het is maar een korte wandeling vanaf de parkeerplaats, maar het zweet druipt al van onze ruggen af, als we op een panoramische richel terechtkomen. Gido zoekt een schaduwplekje en laat de drone op. Het NP Rusenski Lom beslaat enkele kilometers de meanderende rivier die zich een weg heeft gebaand door de rotsen. In dit gedeelte bij Ivanovo zijn door monniken in de 12e eeuw na Chr. een achttal kerken in de rotswand uitgehakt en gebouwd, waarvan alleen de laatste nog te bezichtigen is. Wat nu een betonnen balkon is, was vroeger de ingang van de kerk, die door een gammele houten veranda bereikbaar was. Nu kunnen we de kerk binnen komen via een kleine opening in de rotswand. Volgens de aanwezige oppasser, zijn de altaren van de orthodoxe kerken altijd naar het Oosten gericht (waar kennen we dat van🤔). Vandaar dat de bezoekers vroeger, via een houten balustrade op 35 meter hoogte, langs de rotswand moesten lopen om de ingang, waar nu het balkon is, aan de westkant te bereiken. Maar goed, met alle vertrouwen in de Lieve Heer, zal dat voor de gelovigen geen probleem zijn geweest. In de grot zijn wederom fresco’s op de muren en het plafond aangebracht, waaronder een afbeelding van Het laatste Avondmaal. Helaas is een deel van de fresco’s vernietigd door mensenhanden😧.

Na een lesje Christendom, rijden we verder naar het nog bemande klooster Basarbovo uit de 15e eeuw, wat ook deels in de rotsen is uitgehouwen. Oorspronkelijk bestond het klooster alleen uit de uitgehouwen ruimtes, maar tegenwoordig zijn er woongebouwen en een kerk bijgebouwd. Het blijft intrigerend dat monniken ervoor kozen om hoog in de rotsen ruimtes te creëren, waar ze zich in alle rust aan hun geloof konden wijden.

Onze laatste bestemming voor vandaag is de stad Ruse aan de Donau, op de grens met Roemenië. De rivier is hier heel breed en ziet er niet bijzonder aantrekkelijk uit. In Roemenië mondt ze uit in een immense delta aan de Zwarte Zee. Ooit willen we dit aanschouwen, maar onze reis door Roemenië laat nog op zich wachten. De stad zelf heeft een aantal mooie klassieke gebouwen en het middelpunt van de stad is het plein van de Vrijheid, waar de mensen bij elkaar komen op de gezellige terrasjes. We slenteren niet te lang door de stad , want het is ondraaglijk heet. De thermometer tikt de 40 graden aan🥵. Na de lunch rijden we terug naar de camping, waar we verkoeling vinden in de badkuip. De eigenaar heeft zelfs voor een vernevelaar gezorgd. Zo is het wel uit te houden😁. Zullen we morgen wel weer op pad gaan?!

8 juli: we zullen het met de hitte op de koop toe moeten nemen, dus we ruimen alles op en gaan weer op pad. We zeggen de zeer vriendelijke campingeigenaar gedag en rijden naar het westen, om bij het zwembad van Krushuna te parkeren. Vanaf het parkeerterrein wandelen we in de hitte naar een paar zeer fraaie watervallen. En natuurlijk gaat het door geaccidenteerd terrein, dus de zweetdruppels parelen van ons lichaam af. Overal staan bordjes “verboden te zwemmen”, dus afkoelen in het prachtig heldere water zit er niet in. Maar niet getreurd, want we kunnen een ‘douche’ nemen bij één van de watervallen. Terug bij het zwembad nemen we de kans waar en betalen we de entree prijs van 15 Lev pp, zodat we twee uurtjes kunnen relaxen in en bij het verkoelende zwembad👍. Na vieren vertrekken we en rijden we naar onze vrij kampeerplek op de parkeerplaats van de Devetashka grot. Aangezien we helemaal gaar gekookt zijn, hebben we geen zin meer om naar de grot te gaan en zakken we achter de caravan in de schaduw op onze stoeltjes neer, met een heerlijk koud biertje. Met smacht zitten we te wachten op de onweersbuien, zodat de temperatuur gaat zakken. Wie weet🙏.

9 juli: we hebben geslapen voor de deur van de grot en hebben er weer een nieuw vriendje bij😊. De hele nacht voor de deur gelegen en niet geblaft. Nee, ook deze lieverd kan niet met ons mee naar Nederland. Na het ontbijt lopen we de grot in en vol verbazing kijken we naar de grootte ervan. Door de gaten in het plafond (ooit ingestort) straalt het zonlicht naar binnen en dat geeft het interieur een extra dimensie. Na heel veel foto’s gemaakt te hebben, laat Gido de drone op. Het geluid lijkt nu wel op een helikopter zo hard. Hopelijk schrikken de vleermuizen die hier wonen, er niet al te veel van🤔.

We gaan verder op reis naar de stad Lovetsj. Hier laten we de caravan en auto achter op een parkeerplaats en fietsen we naar de trekpleister van de stad, de overdekte brug over de rivier Osam. Leuk, maar meer ook niet. We rijden daarna verder naar het plaatsje Lukovit. Hier parkeren we de combinatie en lunchen we eerst, voordat we aan de geplande wandeling gaan beginnen. Deze gaat langs de rivier Zlatna Panega en voert ons over een aantal bruggetjes en balkons langs de rotsen. Op internet zag het er spectaculairder uit, maar ach, het is een fijne wandeling, mede doordat de temperatuur vandaag iets gezakt is! Na de wandeling rijden we door naar onze volgende vrije kampeerplek, vlak voor de deur van de Prokhodna grot. Deze gaan we morgenochtend bezoeken, nu nemen we het er even van en relaxen de rest van de middag bij de caravan. Het is minder heet en er staat een verfrissend windje; zalig! Na het avondeten neemt Karin toch maar alvast een kijkje in de grot, nu alle bezoekers (op een stel rots klimmers na) verdwenen zijn. Aangezien het licht nu erg mooi is in de grot, roept Karin Gido erbij om te filmen met de drone. Ook deze grot heeft openingen in het plafond, welke God’s eyes worden genoemd. De foto (van internet gehaald) die met maanlicht is genomen, maakt de naam meer dan waar. Het is inmiddels fijn afgekoeld en het dekbed zal weer nodig zijn, sinds een hele lange tijd😁.

10 juli: we hebben heel lekker geslapen, mede door de stilte. Voordat we vanmorgen terug de enorme grot ingaan (262 meter lang en de grootste opening is 45 meter hoog), moet Gido eerst naar de kapper😊. Karin maakt wederom een heleboel foto’s en Gido laat de drone nogmaals op. Het vroege zonlicht straalt mooi door de gaten heen en geeft prachtige schaduwen op de wanden. We kunnen maar geen genoeg krijgen van zulke natuur fenomenen.

Met moeite maken we ons los van de grot en stappen we in de auto. We rijden richting de stad Vratsa in het Balkangebergte. Hier gaan we staan op camping Sineva bij het dorp Zgorigrad, midden in de bergen. Na de lunch stappen we in de auto en rijden we naar de Ledenika grot. In deze grot mogen we zelfstandig rondwandelen via trappetjes en kruipdoor/sluipdoor paadjes. Aan het einde van de middag zijn we terug bij de caravan en genieten van de 19 graden die het nu is. Misschien dat Gido er vannacht een fleecedekentje bij pakt😂.