16 mei: het regent sinds gisteravond aan een stuk door, maar we hebben een reisdag voor de boeg, dus het is geen ramp. We staan vroeg op, want we worden verwacht op het consulaat in Thessaloniki. Dit bevindt zich op een troosteloos industrieterrein, met wegen die de caravan volledig door elkaar doen schudden. Aangezien we de caravan niet onbeheerd willen achterlaten, stapt Karin alleen het terrein op en wordt zij door een beveiliger naar het eenvoudige kantoor van het Nederlandse consulaat gebracht. Even een handtekening van zichzelf en die van Gido vervalsen en zij mag de nieuwe documenten meenemen. En nu maar hopen dat we ze niet verliezen, of iets dergelijks🙏. Vlakbij is een ons goed bekende supermarkt, dus ook hier doet Karin de boodschappen en blijft Gido op de auto en de caravan passen. Dan rest ons niets anders, dan nog een half uur over de erbarmelijke snelweg richting onze camperplaats te rijden. We parkeren de caravan op het terrein van een hamburgertent, waar we voor 10 euro een veilige plek hebben, met douches, wc, water en stroom. Hier blijven we twee nachten staan, om morgen met de auto naar Thessaloniki te rijden. Na de lunch gaan we op zoek naar scharnieren voor de deur van de kledingkast. Deze hangt, sinds de tweede inbraak, nog maar op één, in plaats van drie scharnieren en al dat geschud op de wegen maakt het er niet beter op. Tevens wil Gido een autoalarm vinden, die de mogelijke inbrekers moet afschrikken, als ze de deur willen openbreken. We hebben een paar adresjes, maar helaas kunnen we niet vinden wat we zoeken. We hebben wel bij een campingwinkel een nieuw setje gasfleskoppelstukken kunnen kopen. Dus we hoeven niet bang te zijn, dat de gasflessen niet gevuld kunnen worden. Vanwege de regen, gaan we bij de eigenaar Christos maar een hamburger eten. Hopelijk is het morgen weer mogelijk om te BBQ’en 😉.

17 mei: we worden wakker met de zon op het dak. Dat is fijn, want we gaan vandaag Thessaloniki bezoeken. Deze stad was zeer belangrijk tijdens de Hellenistische periode en ook de Romeinse keizer Galerius had hier zijn residentie. Er zijn nog veel overblijfselen van de Romeinen in de stad te zien, zoals de triomfboog van Galerius en het oude Agora. In het midden van de vijfde eeuw was de stad zo zwaar versterkt met muren, dat tijdens het Byzantijnse Rijk er geen invasies van andere mogendheden lukten. Pas in 1185 werd de stad verwoest door de Noormannen. Die maakten echt met iedereen ruzie in die tijd. In 1430 veroverden de Turken de stad, dat na Constantinopel de belangrijkste handelspost was. Kemal Atatürk, de grondlegger van het huidige Turkije is hier geboren. In 1917 woede er een grote brand in de stad, die veel van de Ottomaanse bouwwerken verwoestte. De stad vinden wij erg relaxed, met een lange boulevard, overdekte markten en er is veel groen te vinden tussen de huizenblokken met brede straten. Tussen de middag zitten alle terrasjes bomvol; thuis wordt er kennelijk niet meer gegeten😁. Na een dag geslenterd te hebben door de leuke stad, keren we terug naar de camperplaats, waar onze Nederlandse buren gewaakt hebben over de caravan. Karin heeft wederom geen nieuw jurkje gekocht, tot ongenoegen van Gido😒. Gelukkig is het nog steeds goed weer, dus Gido kan straks de BBQ aansteken. Daar wordt hij vast weer blij van!

18 mei: we rijden vandaag een klein uurtje verder naar het zuiden, naar camping Oèlia, gelegen op het schiereiland Kassandra. We staan weer aan zee, met aan de overkant zicht op de bergketen Olympus. Ook nu zitten de toppen in de wolken, maar we kunnen de besneeuwde berghellingen zien. Na de lunch wandelen we zo’n twee uur over het strand, dat volledig verlaten is. De strandbedjes staan al klaar, nu is het nog wachten op de toeristen, die het niet te koud vinden om te gaan zwemmen. Karin heeft er geen moeite mee en duikt na de wandeling nog even de zee in, terwijl Gido zijn prioriteiten bij Max heeft liggen😉. De BBQ gaat in de avond weer aan en we genieten nog lang voor de caravan van het heerlijke weer en het gekwetter van de spreeuwen. Wat kunnen die vogels een boel geluiden maken!

19 mei: we gaan vandaag een rondritje maken over het schiereiland en onderweg stappen we natuurlijk uit om de benen en armen te strekken. Onze eerste stop is in het vissersdorpje Nea Fokea, waar een Byzantijnse toren uit 1407 na Chr. staat. De route voert verder langs de oostkust naar het pittoreske dorpje Afytos. Er zitten nu al toeristen op de terrasjes, dus van de zomer zul je hier over de hoofden heen kunnen lopen🤔. Net voorbij het dorp Kriopigi duiken we de zee in. Het is heerlijk water en tijdens het snorkelen zien we veel soorten vissen in allerlei maten en kleuren. We eten na het zwemmen de meegebrachte boterhammetjes op en rijden daarna verder naar een prachtige vrije kampeerplek onder de dennenbomen, aan het strand, Golden Beach genaamd. Helaas willen/kunnen wij niet meer zo vrij staan, mits we niet met de auto op pad willen. Maar goed, op een camping staan is relaxed en heeft ook z’n voordelen. Na een korte strandwandeling rijden we door naar de westkust. Hier vinden we een heerlijk plekje tussen de rotsen en wanen we ons op een eigen privé strandje. Het zou allemaal zo maar kunnen wennen😁. Na deze snorkelstop rijden we verder naar Akropolis Kassandras. Dit is een zandtong aan beide kanten omgeven door de zee. Ook hier maken we weer een korte strandwandeling en genieten we van het uitzicht over het kraakheldere water. Helaas zit de dag er dan al weer bijna op en we moeten nog boodschappen doen. We rijden terug naar de camping en na het avondeten loopt Karin nog even naar de prachtige zonsondergang toe; met uiteraard haar fototoestel!

20 mei: we verlaten deze fijne camping en rijden naar het tweede schiereiland Sithonia. Ook hier staan we weer op een camping aan zee, Rea vlakbij Vourvourou. ’s Middags duiken we twee keer de zee in en zwemmen/snorkelen in het warme water met zicht op de heilige berg Athos. Morgen gaan we een motorbootje huren om een dagje langs de oostkust te varen. Natuurlijk nemen we de zwemspullen en snorkelset mee aan boord!

21 mei: Karin heft voor vandaag een ontspannen boottochtje uitgezocht. In een dorpje naast de camping huren we voor een dag een motorbootje met zonnedak, wel zo verstandig op het water met deze zomerse zon. We moeten een app downloaden waarop we kunnen zien waar we wel en vooral waar we niet mogen varen in verband met de gevaarlijke rotsen in het water. Voor de rest hoeft de verhuurder niet zo veel te vertellen aan een ervaren man als Gido😉. Niet ver uit de kust ligt het eiland Diaporos en daar varen we omheen. Onderweg gaan we vaak voor anker, om te snorkelen in het kraakheldere water. Ze hebben hier een gedeelte Blue Lagoon genoemd, maar eigenlijk kun je alle zandgronden wel zo noemen, want bijna overal is de kleur van het water schitterend! Heel even laat de zon zich niet meer zien, wat Gido doet besluiten om maar eens te gaan vissen. Zo veel visjes als dat we zien tijdens het snorkelen, zo weinig willen er happen😂. Ach het gaat ook meer om de handeling dan daadwerkelijk om de vangst. Karin maakt heel veel foto’s van met name de schitterende rotskust; het lijken wel sculpturen die uitgehouwen zijn. Tegen vijven brengen we de boot weer terug naar de eigenaar.

22 mei: met de auto rijden we vandaag over het schiereiland om onderweg natuurlijk een paar mooie baaitjes te bezoeken en te zwemmen. De oostkust is erg steil en rotsachtig, dus de meeste baaien zijn alleen te voet te bereiken. Nou zijn wij wandelaars, maar om in de hitte eerst 100 hoogtemeters te dalen, dan te gaan zwemmen en daarna weer omhoog te lopen, dat zien we vandaag niet echt zitten. En we kunnen vaak niet zien hoe het strandje er uitziet, dus wellicht lopen we ook nog voor niks. Nee, dan maar op zoek naar plekjes die wel tot een aantal meters bereikbaar zijn met de auto. En die vinden we natuurlijk! Het eerste baaitje ligt prachtig tussen een paar hoge rotswanden in en is op 1 camper na, helemaal verlaten. Inmiddels weten we dat de meeste vissen zich begeven bij de rotsen onder water, dus daar zwemmen we naartoe. We zien heel veel verschillende varianten en Gido zwemt nog naar een onderwaterkloof. Prachtig! Na deze zwemstop, rijden we verder naar het zuidelijkste deel van het schiereiland en daar is een van de weinige naaktstranden in Griekenland te vinden. Het is een prachtige baai, waar we samen met wat Grieken van het water en strand kunnen genieten. Inmiddels is het half twee, dus tijd om te gaan te lunchen. Dit doen we in het dorpje Kalamitsi aan het strand. Gido neemt gebakken ansjovis en Karin heeft een salade met garnalen; smullen! De reis gaat verder langs de westkust, waar veel meer lange zandstranden zijn. Ook hier nemen we nog een duik in de zee, want we kunnen de afkoeling best gebruiken. Op de terugweg naar de camping worden nog de nodige boodschappen ingeslagen en dan kunnen we weer proosten op een zeer geslaagde dag 🤩.