7 juni: we zitten net ten zuiden van de Jostedalsbreen gletsjer, de grootste ijsmassa van Noorwegen, met een grootte van 470 vierkante kilometer. Bijna iedereen rijdt via de hoofdroute naar de zeer toeristische gletsjerarm de Boyabreen, want deze ligt bijna pal naast de weg en je kunt er met een bootje tot aan de gletsjermond varen (toch René?). Dat gaan wij dus niet doen! Waarom zou je makkelijk doen als het ook moeilijk kan en je toch van afzien houdt😉? We rijden via een zeer smalle weg en hele donkere onverlichte tunnels (gelukkig met uitwijkplaatsen en niet al te veel verkeer) het stille Austerdalen in. Bij het laatste gehucht laten we de caravan achter en rijden de onverharde tolweg op tot aan de DNT hut Tungestolen. Hiervandaan wandelen we met laaghangende bewolking het dal verder in naar de gletsjertong Austerdasbreen. Wanneer wij daar aankomen klaart het gelukkig op, zodat we prachtig zicht hebben op de ijsmassa en het meer. De drone kan gelukkig opgelaten worden en zie hier het resultaat.

Na de schitterende wandeling zijn we gaan kamperen langs dat stille smalle weggetje met mooi uitzicht op het Veitastronssvatnet. Helaas is het zowel in het meer als daar buiten veel te koud om te gaan zwemmen, maar de zon schijnt dus is het prima relaxen in onze stoelen voor de caravan!

8 juni: we hebben heerlijk uitgeslapen! Vanwege de regen was er geen animo om vroeg op pad te gaan en dat kan vandaag ook, want we hebben een reisdag. Deze ochtend wordt gevuld met de wc legen, tanken, water halen op een begraafplaats, boodschappen doen en genieten van het uitzicht onderweg. Bij Hella pakken we de veerboot naar Dragevik; hier begint de toeristische route Gaularfjellet. Deze weg volgt de rivier Gaula en brengt ons straks boven de 1000 meter. Daar het weer heel wisselvallig is vandaag en we wel weer genoeg in de auto gezeten hebben, zetten we de caravan vroeg in de middag neer op een mooi plekje aan het Vetlefjord met schitterend uitzicht, voordat het klimmen morgen gaat beginnen. Kan Gido nog maar eens proberen ons avondmaal binnen te hengelen🤣.

9 juni: helaas gisteren weer geen vis gehad als avondmaal😒. Ook deze ochtend regent het en de bergen worden in nevelen gehuld, dus waarschijnlijk hebben we straks geen uitzicht en wordt het idee van Karin om te wandelen langs de rivier niet met groot enthousiasme ontvangen. Maar goed, we hebben tot nu best goed weer gehad, dus het is zoals het is. We rijden het Renndalen in en klimmen snel via een steile haarspeldbochtenweg naar het uitzichtpunt. Lang genieten van het beperkte uitzicht doen we daar niet, want het is werkelijk guur daarboven en we krijgen sneeuw op ons koppie. We vervolgen de weg en rijden weer door een prachtig landschap. Het Nystolsvatnet voedt de rivier de Gaula en deze slingert zich door een bos- en varensrijke hoogvlakte, gepaard gaande met heel veel stroomversnellingen. Vanwege de kou, de regen en de zeer drassige paden besluiten we vandaag maar niet te gaan wandelen en rijden we rustig verder. Vlakbij het plaatsje Bygstad komen de rivier en het Dalsfjord bij elkaar. Noorwegen is echt een en al water! Even voorbij Dalen plaatsen we de caravan bij een klein haventje, alwaar we ook gaan overnachten. Gido kan niet wachten om weer te gaan vissen en zowaar vangt hij meteen een redelijk grote vis. Eindelijk weer eens verse vis op het bord vanavond!

10 juni: Karin heeft gisteravond een leuke rondwandeling hier vlakbij gevonden op een Noorse wandelwebsite en deze gaan we vandaag wandelen. Wanneer zo’n tour met de kleur rood wordt aangegeven, moet je jezelf eigenlijk meteen al afvragen, of het wijs is om hieraan te beginnen. Blauw is in Noorwegen heel goed te doen; de route wordt zeer goed bewegwijzerd, de afstanden zijn niet al te lang en het stijgingspercentage is oké. Rood daarentegen wordt nauwelijks bewegwijzerd, de afstanden worden al behoorlijk langer en, wat we vandaag ook weer hebben ondervonden, het stijgingspercentage is van een ander niveau dan in de Alpen! De route van vandaag begon met de klim naar de top Dokka. Met 756 meter helemaal geen hoge top, maar over een lengte van 2 km moesten we ruim 600 meter stijgen! Dat is dus gemiddeld meer dan 30% stijgen! En hierbij moesten de handen ook aardig voor extra zekerheid zorgen. Gelukkig zijn we inmiddels zo slim om het steilste gedeelte te beklimmen, want hier afdalen was nog minder plezierig geweest. Maar de uitzichten waarmee wij beloond werden waren weer fantastisch.

De afdaling naar het Nyksvatnet ging met twee vingers in ons neus, alhoewel we wel moesten zorgen niet weg te zakken in het kletsnatte veen. Vanaf het meer ging de afdaling via een smalle kloof verder terug naar de parkeerplaats. Spijt van deze wandeling? Helemaal niet! De klim was alle uitzichten meer dan waard en het rondje was weer heel afwisselend. Noorwegen is met recht een wandel walhalla👍.

11 juni: onze reisleidster heeft weer een heel leuk idee gekregen, gisteravond na wat internetten; we gaan fietsen vandaag. Vanaf de camperplaats in de haven van het gehucht Aksvoll nemen we de veerboot (geheel gratis voor wandelaars en fietsers) naar de eilandengroep met als hoofdeiland Vaerlandet. De verschillende eilandjes zijn via bruggen met elkaar verbonden, zodat we heel makkelijk kunnen eilandhoppen😊. De veerboot doet er een klein uur over en de zee is erg onstuimig vandaag. Dat merken we dan ook op de fiets, want het is hard aanpoten tegen de wind in. Moe maar weer helemaal blij van alle indrukken keren we na 3 uur terug en eten we weer zelf gevangen vis op de BBQ.