21 juli: we rijden een stukje verder naar het zuiden langs de rivier Atna en stoppen even bij het uitzichtpunt Sohlbergplassen, waar we mooi zicht hebben over de rivier, die hier zo breed is als een meer, en de bergen van Rondane. Iets verderop stroomt de rivier via de Atnafossen langs een oude houtzagerij, die als museum is ingericht. Helaas sinds een lange tijd onder constructie, maar wij gaan toch even kijken. Je krijgt hier een goed beeld hoe het water wordt geleid van de rivier naar het waterraden van de houtzaagmachines. Gezien de staat van het hout en de gebouwen, zal het hele complex binnen niet al te lange tijd voorgoed in de rivier verdwijnen. Alles is overwoekerd en het hout is op vele plekken verrot.

Karin heeft weer een mooie plek in de natuur als overnachtingsplaats uitgekozen. Deze vormt meteen het beginpunt voor onze middag wandeling. We zijn aangekomen bij het meer Muvatnet, dat op 1052 meter hoogte ligt en het waait hier behoorlijk. In Nederland zeker code geel! Ramen dicht, en de zijwieltjes aan je fiets monteren, anders waai je om! Aan de overkant van de weg zien we de piramidevormige berg Muen, die 1424 meter hoog is. Dat wordt straks weer afzien bij de wandeling omhoog. Het is een geliefde wandeling onder vele Noren, de parkeerplaats staat dan ook bommetje vol. Zo druk hebben we het al een tijdje niet meer gehad op onze wandeltochten. Halverwege de klim over een gruishelling vraagt Gido zich serieus af waarom hij dit vrijwillig doet. Het is vermoeiend, het heeft niet echt nut want over ruim een uur sta je weer beneden, je wordt er niet voor betaald en het ergste moet nog komen. De blokkenhelling! Een steil stuk met scherpe rotsblokken waar geen pad zichtbaar is en je met handen en voeten naar boven moet klauteren. Karin daarentegen, klimt als een berggeit over de blokken naar boven en is zo blij als een kind met het prachtige 360 graden uitzicht over het landschap van Rondane. Al dat gehijg meer dan de moeite waard toch?

22 juli: na een paar prachtige dagen hebben we vandaag veel regen. We besluiten een rustdag te houden en hier te blijven staan. Hopelijk wordt het kleine beekje naast ons geen rivier zoals gisteren op de A1 in Nederland bij Oldenzaal en De Lutte! Karin is achter de computer gedoken en bezig met haar foto’s uit te zoeken. Zij maakt er altijd zo ontzettend veel, dus er kunnen er vast wel een paar weggegooid worden, weliswaar met enige moeite😉. Maar ja, er zit een limiet aan het maken van een foto album qua bladzijden, toch? Wanneer we terug zijn in Nederland hoeft ze niet alles meer door te nemen en kan ze snel aan een fotoboek beginnen. Gido heeft zich genesteld op het bed met een goed boek en bekijkt af en toe wat er op Twitter allemaal geschreven wordt over de aanstaande verkiezingen in Amerika. Zo gaat de dag toch redelijk snel voorbij. De voorspelling voor morgen is dat het droog zal zijn. Karin heeft al een wandeling in de buurt in de planning, want een dag op ons gat zitten is wel weer genoeg geweest😁.

23 juli: gelukkig is het droog geworden en schijnt de zon. We verkassen een klein stukje aan dezelfde wegnummer 27, zodat we dichterbij een winkel en twee mogelijke wandelingen zijn. De wc kan ook weer geleegd worden (heel fijn) en er is drinkwater te tappen, dus we hoeven niet op zoek naar een begraafplaats of naar een camping. De caravan staat op een plekje waar niemand bij kan komen staan; wel zo rustig. De rondwandeling starten we vanaf onze overnachtingsplek en voert ons door bosrijk gebied naar de waterval Myfallet. Door de hevige regenval van gisteren stroomt het water in de rivier Mya heel hard en ziet het er bruin uit. Er wordt kennelijk aardig wat veengrond meegevoerd. Vanaf de waterval dacht Karin te kunnen vertrouwen op Maps.me en zijn we een mooi bospaadje ingelopen, maar de beloofde Y-splitsing kwam niet, dus snel op onze schreden weer teruggekeerd. Het pad lag vol met eland keutels, maar helaas geen eland gezien. Zij ons waarschijnlijk wel😉.

Dan maar de officiële wandelroute volgen naar de kloof Dorjuvet. We lopen over glooiend heide landschap, wat door de regen sompig is geworden. Af en toe wandelen we door kleine beekjes in plaats van over een pad. De 100 meter diepe kloof zie je trouwens pas als je er bijna invalt😂. Deze prachtige kloof is gevormd in de ijstijd en het riviertje Dora heeft haar weg er doorheen gevonden.

Na vol bewondering naar de schitterende kloof gekeken te hebben, wandelen we richting het topje Veslefjellet, die met haar 1034 meter hoogte mooi uitzicht biedt over de rest van de omgeving. In de verte zien we de berg Muen liggen, waar we een paar dagen geleden waren en als we de andere kant op kijken kunnen we de caravan zien staan, tussen twee meren in. We nemen na deze ontspannen wandeling een bad in het meer Stormyrtjonnet en kunnen nog een uurtje van de zon genieten voor de caravan voordat het weer begint te regenen😩.

25 juli: we verlaten de camping en stallen de caravan op een groot parkeerterrein in Otta, zodat we deze niet bergop hoeven mee te sleuren. We rijden het hart van Rondane binnen en parkeren de auto bij het beginpunt van de 6,2 km lange wandeling over de gravelweg naar de berghut Rondvasbu op 1173 meter hoogte. Veel mensen nemen hun eigen fiets mee of huren deze op de parkeerplaats, zodat je sneller bij de mooi gelegen hut bent. Wij besluiten gewoon te lopen en na ruim een uur moeten we beslissen welke wandeltocht we gaan doen. De hoogste berg van Rondane, de Storronden met 2138 meter hoogte, laten we maar rechts liggen. We gaan links van het meer omhoog en klimmen geleidelijk naar 1647 meter hoogte, alvorens we heel steil moeten afdalen naar het uiteinde van het meer Rondevatnet. Het terrein bestaat puur uit stenen, stenen en nog eens stenen. Wij houden van dit ruige landschap, dus genieten volop, ondanks dat het klim- en daalwerk heel vermoeiend is. Gelukkig worden we opgehaald door een kleine motorboot, die tegen betaling de vermoeide wandelaars om 16.00 terug naar de hut kan brengen. Wanneer je deze boot misloopt, zul je dezelfde weg weer terug moeten lopen😱, wat helemaal niet plezant is. Wij waren ruim op tijd aanwezig en konden de vermoeide voeten in het ijskoude meer laten afkoelen. Omdat we geen zin hadden in een extra 6,2 km naar de auto terug te lopen, hebben we twee fietsen geleend en waren we razendsnel weer beneden. Het is heerlijk weer en we staan op een vrije parkeerplaats voor de nacht, de BBQ staat heet te worden en het bier is lekker koud! Wederom een waanzinnig mooie dag gehad👍.